ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 24

“สวัสดีอีวาน เอาเครื่องดื่มอะไรดี” เชคาริกรับไหว้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ขอเบียร์ดำครับ” อีวานส่งยิ้มให้รุ่นพี่ที่นับถือ แล้วหันไปถามหาตัวป่วน ที่ตั้งใจว่าจะมาเอาคืนเรื่องครั้งก่อน ที่โดนอีกฝ่ายบุกไปป่วนถึงบริษัท“ไอ้เพชรมันยังไม่มาอีกเหรออลัน?”

“มันไปล่องเรือฮันนีมูนยังไม่กลับ” ออร์แลนโด้บอกอย่างเซ็งๆ ไม่เข้าใจว่าทำเพื่อนทั้งสองถึงเอาแต่ถามหาคารอส ทั้งๆ ที่ตนอุตส่าห์หนีงานมานั่งดื่มด้วย

“แต่ฉันส่งข้อความไปนัดมันแล้วนะ” อีวานบอกอย่างรู้สึกหงุดหงิดเพราะพรุ่งนี้จะต้องเดินทางกลับไทยแล้ว

“ส่งมือถือของแกมาอีวาน” คริสเตียนโน่ยิ้มพร้อมกับส่งมือไปรอรับ

“ทะ...ทำไมวะ” อีวานขมวดคิ้วถาม

“เถอะน่า เดี๋ยวฉันจัดการให้” คริสเตียนโน่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“อะ” อีวานส่งมือถือของตัวเองไปให้อย่างมึนงง เชคาริกและออร์แลนโด้ มองหน้ากันแล้วอย่างรู้ได้ทันทีว่าคริสเตียนโน่จะทำอะไร

อีวาน : ฉันมีอารมณ์วะเพื่อน

R7777 : โอเค!

อีวาน : ฉันอยากโดนแกกระแทกข้างหลังแรงๆ

R7777 : โอเค!

อีวาน : ฉันอยากเป็นชู้กับแก

R7777 : โอเค!

อีวาน : ฉันจะใช้ปากให้แก

R7777 : ไปตายซะอีวาน ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิตวิตถาร ? ? ?

“พระเจ้า! มันตอบกลับมาแล้ว” คริสเตียนโน่หัวเราะลั่นอย่างชอบใจ หลังอ่านข้อความที่แตกต่างไปจากเดิม

“อะไรของมึงวะ” อีวานกระชากมือถือกลับมาดูอย่างสงสัย ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นข้อความต่างๆ ที่อีกฝ่ายพิมพ์ส่งไป “ไอ้เชี่ย”

“ว้ากกกก” คริสเตียนโน่รีบวิ่งแจ้นออกประตูตรงไปรถสปอร์ตของตัวเองที่จอดหน้าร้าน จากนั้นก็ขับหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

“ไอ้คริส! ไอ้เพื่อนเลว! ไอ้โรคจิต!” อีวานสบถด่าตามหลังอย่างหัวเสีย

“ฮ่าๆๆ / ฮ่าๆๆ” ออร์แลนโด้และเชคาริกพากันหัวเราะจนหน้าแดงก่ำกับข้อความในมือถือของอีวาน ที่เห็นแล้วทำเอาขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“แกต้องโทรไปเคลียร์กับคารอสให้ฉัน” อีวานหันไปบอกตัวกลาง

“โอเคๆ นั่งลงก่อนเพื่อน” ออร์แลนโด้พยักหน้ารับอย่างรู้สึกเห็นใจ

“ฉันซีเรียสนะโว้ย” อีวานแอบภาวนาให้ภรรยาของคารอสไม่เห็นข้อความทุเรศๆ เหล่านี้

“ดื่มเบียร์ก่อนอีวาน เดี๋ยวพี่จัดการให้” เชคาริกอาสาช่วยอีกแรง

“ขอบคุณครับพี่เชค” อีวานนั่งแล้วยกเบียร์ขึ้นดื่ม เพื่อดับความรุ่มร้อนในใจที่ถูกแกล้งโดยคนบ้า! รั่ว และเพี้ยนที่สุดในกลุ่มฟีนิกซ์

สหพันธรัฐรัสเซีย (กรุงมอสโก) กระท่อมกลางป่า

“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเราจะได้ปลาแซลมอนถึงสองตัว” เมลิสสามองปลาตัวใหญ่อย่างไม่หายทึ่ง เป็นครั้งแรกที่ได้มาตกปลา และได้ปลาในเวลาไม่ถึงสามนาที

“นั่นสิ! ฉันกลัวเธอจะเบื่อปลาจัง?” คาเรนเทียหันมายิ้มให้สาวเจ้าที่หิ้วตะกร้าใส่เห็ดเดินตามมาข้างหลัง

“ไม่ค่ะ หนูทำได้อีกหลายเมนูเลย”

“ฉันจะรอชิม ว่าแต่...เมื่อคืนเธอมีความสุขหรือเปล่า” คนหื่นวกกลับมาถามเรื่องบนเตียง หลังจากที่เดินมาจนเกือบจะถึงกระท่อม

“อะ...อะไรคะ” เมลิสสาหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันทีทันใด ราวกับมีใครมากดรีเพลย์ภาพของค่ำคืนที่เร่าร้อน ให้กลับมาฉายซ้ำอีกครั้ง

“เธอรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร”

“ขอไม่ตอบได้ไหมคะ”

“ไม่ได้ เธอต้องบอกว่ามันโอเคไหม เพราะฉันอยากให้เรามีความสุขไปด้วยกัน” คาเรนเทียหยุดเดินแล้วหันมาจ้องหน้าคนที่เดินตามอย่างเฝ้ารอคำตอบ

“ก็...มีค่ะ” เมลิสสาอยากจะกลั้นใจตายที่ต้องพูดอะไรน่าอายออกมา