เวลา 19:45 น. (กระท่อมกลางป่า)
หลังจากที่ทานมื้อค่ำเสร็จ คาเรนเทียก็พาสาวเจ้าไปนั่งดูหนังที่ห้องนอน แล้วเอ่ยถามเรื่องที่แอบสงสัยมานาน
“เคยมีคนบอกว่าไหมว่าเธอสวยเหมือนนางฟ้า?”
“ไม่ค่ะ!” เมลิสสาตอบก่อนจะเข้าไปนั่งลงข้างๆ กับอีกฝ่าย
“จริงเหรอ?” คาเรนเทียถามอย่างไม่เชื่อว่าที่ผ่านมาจะไม่เคยมีหนุ่มคนไหนเคยเอ่ยประโยคนี้
“จริงค่ะ แต่เคยมีคนบอกว่าเหมือนเมดูซ่า”
“ใครกันที่บอกแบบนั้น”
“คุณเดเมียน ผู้จัดการของกาสิโนค่ะ”
“เพราะอะไรเขาถึงบอกแบบนั้น”
“อืม...เขาบอกว่าหนูทำให้คนที่สบตาด้วยกลายเป็นหิน แล้วเชฟคนอื่นๆ ที่ได้ยินก็พากันเรียกหนูว่า...เมดูซ่า ตามคุณเดเมียนค่ะ”
“พระเจ้า! แล้วเธอโกรธไหม?” คาเรนเทียอุทานอย่างเข้าใจความหมายของคนตั้งชื่อ ซึ่งเขาเองก็แข็งเป็นหินไปชั่วขณะหนึ่ง ตอนที่ได้สบตากับสาวเจ้าครั้งแรก
“ไม่ค่ะ ขำๆ มากกว่า ส่วนใหญ่เพื่อนๆ ก็มักจะเรียกหนูว่าเมลิซ่า หรือไม่ก็...ลิซ่า เหมือนที่คุณคริสเรียกค่ะ” เมลิสสาบอกยิ้มๆ
“แต่เธอเป็นมิราของฉัน” คนขี้หวงรีบบอก
“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย” เมลิสสาแทบจะละลายเสียให้ได้ เมื่อ พ่อเทพบุตรสุดหล่อแสดงความเป็นเจ้าของ
“ใช่ เธอเป็นของฉัน” คาเรนเทียเอ่ยย้ำด้วยสีหน้าจริงจัง
“เอ่อ...หนูอยากจะดูหนังเรื่องแวมไพร์ทไวไลท์ค่ะ” เมลิสสารีบเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อาจจะต้านทานสายตาที่จ้องมองมาเหมือนจะกลืนกินเธอไปทั้งเนื้อทั้งตัว
“ได้สิ! แต่พระเอกไม่เห็นจะหล่อเลย” คนที่เคยเห็นตัวอย่างหนังมาก่อน บอกพร้อมเบ้ปากนิดๆ
“หล่อสิคะ” เมลิสสาเถียงกลับทันใด
“ไม่! สู้คาเรนเทีย บาร์เลนเซนต์ไม่ได้หรอก” คาเรนเทียบอกพลางเชิดหน้าขึ้นนิดๆ เพื่อจะบอกว่า...ยังไงๆ ตนก็เหนือกว่าเห็นๆ
“คิกๆๆ” เมลิสสาหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของอีกฝ่าย
“จริงไหมไตรตั้น?” คาเรนเทียหันไปขอเสียงสนับสนุนจากลูกรักที่นั่งพิงขาของสาวเจ้าอยู่ใกล้ๆ
“โฮ่งๆ” จอมดื้อขานรับอย่างรู้งาน
“เยี่ยมมากไตรตั้น! เอารางวัลเลย” คาเรนเทียพูดพลางเอื้อมมือหยิบแท่งสแน็ครสเนื้อส่งให้กับลูกรัก
“หนูเปิดหนังเลยนะคะ”
“เชิญครับคุณผู้หญิง แต่ช่วยแยกแยะด้วยนะ ว่าไอ้หมอนั่นเป็นแค่พระเอกในหนัง ส่วนพระเอกในชีวิตจริงน่ะ นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้”
เมลิสสาไม่ตอบได้แต่อมยิ้มอย่างอายๆ ก่อนจะกดเปิดหนังดู
พอเห็นสาวเจ้าเงียบ คาเรนเทียจึงดึงแขนให้มานั่งบนตัว จากนั้นก็ดึงดูดความสนใจเป็นระยะๆ ด้วยการแกล้งลูบไล้ตรงนั้นตรงนี้เป็นพักๆ พอได้ยินเสียงครางท้วง ก็รู้สึกชอบใจ! เหมือนได้เอาชนะพระเอกในหนังยังไงยังงั้น
4 วันต่อมา...
ข่าวลือเรื่องที่คาเรนเทียกำลังอินเลิฟ เริ่มแพร่สะพัดไปทั่วทั้งมอสโก และลุกลามใหญ่โตไปทั่วโลกโซเชียล ก่อนจะมีแหล่งข่าวแห่งหนึ่งคอมเฟิร์มว่าสาวปริศนาคนดังกล่าวคือ เดซี ฮอลลี บุตรสาวคนเดียวของทอมสัน อดีตประธานใหญ่ ฮอลลี กรุ๊ป ที่เคยร่วมงานกับบาร์เลนเซนต์ อินเตอร์เนชั่นแนลมาหลายครั้ง
จากนั้นก็มีภาพคู่ของเดซีกับคาเรนเทียแพร่ระบาดออกไปราวกับไข้หวัดมรณะ ทำให้สาวๆ ที่อยากจะขึ้นเตียงกับเทพบุตรสุดหล่อพ่อรวย จ้วยเท่าแขน เอ๊ย! ชกมวยเก่ง แทบจะแดดิ้นตายไปทันทีทันใด เพราะจนถึงตอนนี้คาเรนเทียยังคงเงียบ และไม่ได้ออกมาปฏิเสธ
ด้านเอลลีก็ถูกสื่อของอังกฤษตามจี้ขอสัมภาษณ์เรื่องของบุตรชาย จึงรีบโทร. ไปหาอีกฝ่าย แต่ก็โทร. ไม่ติด เลยเปลี่ยนไปโทร. หาแอนดรู ซึ่งก็เอาแต่อ้ำอึ้ง แถนู่นนั่นนี่ไปเรื่อยจนเธอรู้สึกรำคาญ
ฝั่งของวินเซ่น ที่พอทราบข่าวก็ถึงกับช็อกนิดๆ ไม่คิดว่าบุตรชายจะประเคนชุดเครื่องเพชรให้สาวไหนมากมายขนาดนี้มาก่อน และโดยส่วนตัวก็ยังไม่ปักใจเชื่อว่าสาวคนดังกล่าวคือ เดซี ฮอลลี
แอนดรูรับศึกหลายด้าน ทั้งนายใหญ่ของบาร์เลนเซนต์ และอดีตนายหญิงของบาร์เลนเซนต์ ซึ่งให้กำหนดเส้นตายว่าหากผู้เป็นนายไม่โทร. ไปเคลียร์เรื่องข่าว ทั้งสองจะบุกมาที่คฤหาสน์ในวันพรุ่งนี้เช้า
ด้านคนรู้เยอะอย่างคริสเตียนโน่ ก็คันปากอยากจะให้สัมภาษณ์ว่าสาวคนดังกล่าวคือใคร แต่ก็ถูกพี่ใหญ่อย่างอเลกซานโดรสั่งห้ามยุ่ง และรอให้คาเรนเทียออกมาแถลงข่าวเอง
ส่วนเดซียังคงเก็บตัวเงียบ ใจหนึ่งก็รู้สึกมีความสุขที่ใครๆ ต่างก็คิดว่าเธอคือคนที่กุมหัวใจของคาเรนเทียได้ แต่อีกใจก็รู้ดีว่าไม่ใช่! และจะไม่มีวันใช่หากผู้หญิงที่คาเรนเทียซุกไว้ที่คฤหาสน์ยังคงมีชีวิตอยู่
กระท่อมกลางป่า...คาเรนเทียที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก่อน เดินลงมา ชงกาแฟร้อนดื่มรอเมลิสสา ที่ยังคงนั่งถือไดร์เป่าผมให้แห้งอยู่ในห้องนอน
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงเรียกเข้าของคนสนิท ทำให้คาเรนเทียต้องวางแก้วกาแฟลง แล้วหยิบมือถือมากดรับสาย
[ว่าไงแอนดรู]
[วันนี้บอสต้องโทร. ไปหานายใหญ่แล้วก็คุณเอลลีครับ ไม่งั้นพรุ่งนี้ท่านทั้งสองจะบุกมาหาบอสที่คฤหาสน์แต่เช้า]
[โอเค! เดี๋ยวฉันจะโทร.]
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์)