ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 10

ชั่วโมงต่อมา...คาเรนเทียเพิ่งค้นพบว่า จริงๆ แล้วเมนูซุปเท้าไก่เป็นเมนูที่ทานแล้วหยุดไม่ได้ เพราะเขาทานไปตั้งสองชามใหญ่ ขณะที่คนสนิทก็หน้าด้านขอห่อไปทานมื้อกลางวันที่บริษัทอีกหนึ่งชุด ซึ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดนิดๆ เพราะแอนดรูตักเท้าไก่ที่เหลือไปจนหมด ทำให้คุณเดือนนภาต้องตุ๋นเพิ่ม

“ท่านอิ่มหรือเปล่าคะ?” เมลิสสาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม หลังจากที่เดินชมห้องต่างๆ มาได้สักพัก

“เธอจะล้อฉันเหรอมิรา” คนที่อิ่มจนจุกมองค้อนทันทีที่ถูกแซว

“แค่ถามดูเฉยๆ ค่ะ”

“อิ่ม! แต่ยังไม่หายอยาก แล้วฉันก็คิดว่ามื้อกลางวันจะทานซุปเท้าไก่อีกครั้ง” คาเรนเทียบอกด้วยสีหน้าเรียบๆ

“คิกๆๆ” เมลิสสาหัวเราะจนสั่น

“ไปเดินดูห้องหนังสือกัน” คาเรนเทียหัวเราะตามเบาๆ ไม่คิดว่าตัวเองจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาเหมือนกัน แต่ทำไงได้ คนอย่างเขาชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ

“ค่ะ” เมลิสสาเดินตามร่างสูงที่พาทัวร์ห้องนั้น ต่อด้วยห้องนี้อย่างรู้สึกเพลิดเพลิน

ประเทศไทย...P&P Villa

“พี่แพทเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” พิมพลอยเอ่ยถามหลังจากที่สามีวางปลาตัวใหญ่ลงในอ่างล้าง

“พี่ปกติครับ ว่าแต่น้องพิมเถอะมีอะไรปิดบังพี่หรือเปล่า” คนที่ว่าจะไม่ถาม แต่ก็อดไม่ได้

“เมื่อวานพี่คาเรนโทรมาหาน้องพิมค่ะ” พิมพลอยรีบบอกเพราะเพิ่งจะทราบจากมาลินว่าสามีของเธอกำลังงอน ที่รู้คาเรนเทียโทร. มาหาเมื่อวาน

“เรื่อง?” แพททริกสันมองหน้าของภรรยาสาวนิ่ง

“เรื่องทำอาหารค่ะ พอดีน้องพิมเปิดลำโพง คุณแม่ได้ยินก็เลยส่งตัวคุณเดือนไปทำอาหารไทยให้พี่คาเรนทานที่รัสเซีย”

“แค่เรื่องอาหารอย่างเดียว?”

“อืม...เขาถามว่าน้องพิมกับคุณแม่สบายดีไหม แล้วก็วางสายไป แต่ถ้าพี่แพทไม่เชื่อ เดี๋ยวน้องพิมจะไปตามคุณแม่มายืนยันค่ะ”

“ไม่ต้องค่ะ!” แพททริกสันรีบรั้งแขนของภรรยาเอาไว้

“งั้นก็อย่าทำหน้าบึ้งสิคะ น้องพิมเห็นแล้วไม่สบายใจเลย” พิมพลอยมองค้อนสามีจอมขี้หึง

“พี่เพิ่งรู้ว่าคาเรนมันไปตามกดไลก์รูปในไอจีของน้องพิมด้วย” คนที่ยังไม่หายคาใจเอ่ยต่อ

“โธ่! พี่แพทคะ มีคนกดไลก์เป็นล้าน น้องพิมไม่รู้หรอกค่ะว่าใครเป็นใคร” พิมพลอยอยากจะกรีดร้องให้กับความเยอะของสามีดังๆ

“หันหน้ามามองพี่” แพททริกสันบอกเสียงอ่อนลง พิมพลอยถอนหายใจยาว ก่อนจะหันกลับมามองสามีอีกครั้ง

“พี่ไม่ไว้ใจคาเรน”

“แล้วไม่ไว้ใจน้องพิมด้วยหรือเปล่าคะ?” พิมพลอยถามกลับอย่างกวนๆ เธออุ้มท้องลูกของเขา แต่เขากลับมานั่งระแวงเรื่องไร้สาระ ซึ่งเธอก็ยืนยันแล้วยืนยันอีกว่าไม่ได้คิดอะไรกับคาเรนเทีย

“คุยอะไรกันจ๊ะ” มะลิฉัตรที่เดินเข้ามาในห้องครัว เอ่ยถามหนุ่มสาวอย่างสงสัย

“เรื่องพี่คาเรนค่ะคุณแม่” พิมพลอยหันไปฟ้องทันที

“จริงสิ! เมื่อกี้เดือนเพิ่งโทรมารายงานให้แม่ฟัง คาเรนมีสาวอยู่ด้วย หน้าตาสวยเชียวล่ะ แต่ไม่รู้ว่าอายุถึง 20 หรือยัง” มะลิฉัตรที่เพิ่งนึกขึ้นได้รีบเปิดรูปในมือถือให้ดู

“ว้าว! สวยจังเลยค่ะ” พิมพลอยฉีกยิ้มแล้วส่งมือถือให้สามีดูต่อ

“เห็นว่าเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษจ้ะ” มะลิฉัตรสปอยต่อ

“หน้าคุ้นๆ นะครับ เหมือนเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อน” แพททริกสันพยายามนึก

“ที่ไหนเหรอคะ?” พิมพลอยหันไปถามสามีด้วยสีหน้าที่เริ่มจะตึงขึ้นมานิดๆ

“พี่จำไม่ได้ค่ะว่าที่ไหน” แพททริกสันยิ้มเจื่อนๆ เมื่อเห็นแม่แมวน้อยออกอาการอยากจะข่วนหน้าตน

“สงสัยจะไปมาหลายที่ใช่ไหมคะ เลยจำไม่ได้” พิมพลอยถามด้วยหางตา เพราะเมื่อไม่นานมานี้มีนางแบบดังส่งรูปวาบหวิวมาให้สามีในไลน์ และเธอก็ยังไม่เคลียร์ ถึงแม้ว่าสามีจะเอ่ยปากสาบานแล้วก็ตาม

“โธ่! น้องพิม” คนมีคดีติดตัวเอ่ยเสียงอ่อน

“แม่ว่าเราไปทานของว่างกันเถอะจ้ะ” มะลิฉัตรรีบห้ามทัพ

ติ๊ดๆ

แพททริกสันล้วงมือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาดู แล้วเงยหน้าขึ้นบอก “เอ่อ...ผมขอรับสายของคริสก่อน เดี๋ยวตามไปครับ”

“โอเค! ไปกันเถอะจ้ะน้องพิม” มะลิฉัตรหันไปชวนลูกสะใภ้

“ค่ะ” พิมพลอยขานรับก่อนจะเดินตามผู้ใหญ่เข้าไปด้านใน

แพททริกสันมองตามหลังภรรยาอย่างรู้สึกหวั่นใจ กลัวว่าคืนนี้สาวเจ้าอาจจะขอไปนอนกับพ่อแม่อีก

[ว่าไงคริส]

[เฮ! พี่แพททริก ผมมีเรื่องจะบอกครับ ว่าจะโทรมาเมื่อวานแล้ว พอดีมีงานเข้าซะก่อน] ปลายสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส

“ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ”

“งั้นทานเสร็จแล้วรีบกลับไปเลยนะ” คาเรนเทียรีบบอก

“โห...นี่ไล่กันตรงๆ ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย” คริสเตียนโน่มองอาการที่เปลี่ยนไปราวกับคนไม่รู้จักกันมาก่อนอย่างรู้สึกอึ้ง! ไม่คิดว่าสาวตรงหน้าจะมีอิทธิพลกับญาติผู้พี่มากจนถึงขั้นกล้าออกปากไล่ตน

“เออ!” คาเรนเทียพยักหน้ารับ

“ฮ่าๆๆ หน้าผมมันด้านซะด้วยสิ” คริสเตียนโน่ตีมึนใส่ทันที

“อาหารพร้อมแล้วค่ะท่าน” ไมย่าที่เพิ่งจะจัดโต๊ะเสร็จ รายงาน

“เชิญครับเมลิซ่า” คริสเตียนโน่ยิ้มให้สาวเจ้า พร้อมกับผายมือเชิญ ราวกับว่าเป็นบ้านของตัวเอง

“ค่ะ” เมลิสสาขานรับพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้อีกฝ่าย

“ห้าม-ยิ้ม-ให้มัน โอเค้!” คาเรนเทียก้มลงกระซิบที่ข้างหูของสาวเจ้าอย่างไม่พอใจ

“อะ...โอเคค่ะ” เมลิสสาพยักหน้ารับเบาๆ อย่างรู้สึกอึดอัด ไม่เข้าใจว่าพ่อเทพบุตรสุดหื่น เอ๊ย! สุดหล่อ ทำไมถึงได้เพี้ยนขนาดนี้ เธอแค่ยิ้มตอบเท่านั้น แต่เขากลับทำหน้าเหมือนว่าเธอกำลังจูบกับญาติของเขาอยู่อย่าง งั้นแหละ

“พระเจ้า! นี่เมนูอะไรเหรอครับ?” คนที่เดินนำเข้ามาก่อนเอ่ยถามเมื่อเห็นเมนูบนโต๊ะที่แปลกตา

“ซุปเท้าไก่” คาเรนเทียขยับเก้าอี้ให้สาวเจ้ามานั่งข้างๆ

“ให้ตายสิ! ไก่ทั้งตัว ใส่มาแค่เท้าเหรอครับ” คริสเตียนโน่ขมวดคิ้วยุ่งจนแทบจะพันกันกับเมนูสุดพิสดาร ที่เพิ่งจะเคยพบเคยเห็นเป็นครั้งแรก

“ใช่! ฉันว่าแกกลับไปทานที่บ้านเถอะคริส” คาเรนเทียที่รอจังหวะอยู่ รีบเอ่ยไล่ตัวป่วนอีกครั้ง

“ไม่! ถ้าลิซ่ากับพี่ทานได้ ผมก็ทานได้” คนที่ตั้งใจมาสืบข้อมูล รีบเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะ

“ลิซ่า?” คาเรนเทียทวนคำอย่างมึนงง

“ก็เมลิซ่าไง” คริสเตียนโน่บอกหน้าตาย

“คริส! มันจะมากไปแล้วนะ” คาเรนเทียจ้องหน้าญาติผู้น้องอย่างไม่พอใจ ที่อีกฝ่ายบังอาจตั้งชื่อใหม่ให้กับผู้หญิงของตน

“จานนั่นเขาเรียกว่าอะไรเหรอครับ” คริสเตียนโน่หันไปถามนางฟ้าต่ออย่างไม่สนใจ

“สะ...ส้มตำค่ะ เป็นอาหารไทย” เมลิสสาบอกก่อนจะก้มหน้าลงมองที่อาหาร เพราะกลัวว่าตัวเองจะเผลอส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเหมือนเมื่อครู่