ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 9

“อื้อ...ตื่นแล้วเหรอมิรา” คนที่ตื่นนานแล้ว แสร้งทำเสียงงัวเงีย กลบเกลื่อน กลัวถูกจับได้ว่าแอบหอมแก้มนวลไปหลายครั้ง แถมยังใช้อาวุธคู่กายทิ่มแทง เอ๊ย! ถูไถ บั้นท้ายงอนๆ เล่น จนเกือบจะไปถึงจุดหมายปลายทาง

“ค่ะท่าน” เมลิสสาพยักหน้ารับเบา ก่อนจะรีบขยับลงจากเตียง เมื่อเห็นคนหล่อส่งสายตาแวววาวมองมาอย่างไม่น่าไว้ใจ

“เช้านี้ฉันมีเซอร์ไพรส์ให้เธอ” คาเรนเทียรู้สึกแปลกใจกับความต้องการของตัวเอง ที่มีมากจนแทบจะเรียกได้ว่าตลอดเวลา

“อะ...อะไรเหรอคะ” เมลิสสามองอย่างสงสัย

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวก็รู้เอง” คนหื่นบอกก่อนจะคว้าเสื้อคลุมมาสวม

“ค่ะ” เมลิสสารีบเดินตรงไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว หลังเหลือบไปเห็นบางอย่างตั้งฉากทำมุม 90 องศา

“ฉันว่าเราอาบด้วยกันดีกว่า” คาเรนเทียสาวเท้าเดินตามไปด้วย สีหน้ามุ่งมั่น

“อะ...อาบใครอาบมันเถอะค่ะ” เมลิสสาเข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบกด ล็อกอย่างรวดเร็ว

“หึๆ” คาเรนเทียหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยิบมือถือมากดต่อสายหา แม่บ้านคนสนิทเพื่อสอบถามถึงของที่บินตรงมาจากไทย ว่าตอนนี้เดินทางมาถึงหรือยัง

ชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ คาเรนเทียก็พาเมลิสสาเดินออกมาที่ห้องอาหาร พร้อมกับแนะนำให้สาวใช้ แม่บ้าน และคนสนิทได้รู้จักอย่างเป็นทางการ

เมลิสสาทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินตามร่างสูงเข้าไปนั่งรับประทานอาหารเช้าอย่างรู้สึกเขินๆ

“รับรองว่าเธอจะต้องปลื้มมื้อเช้าที่ฉันเตรียมให้” คาเรนเทียกระซิบบอกอย่างมีเลศนัย

“แหม...ชักอยากรู้แล้วสิคะ” คนที่หวุดหวิดจะได้เสียตัวรอบเช้าบอกอย่างอยากรู้

“ยกมาเสิร์ฟได้” คาเรนเทียพยักหน้าบอกแม่บ้านที่ยืนอยู่ จากนั้นไม่ถึงสิบวินาที อาหารก็ถูกยกออกมาวางเรียงที่บนโต๊ะ

“โอ้พระเจ้า” เมลิสสาน้ำลายสอขึ้นมาทันทีที่ได้กลิ่นหอมๆ ของน้ำยาป่าแบบอีสาน ที่ใส่น้ำปลาร้า ต้นหอม กระเทียม หอมแดง หัวกระชาย ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด พริก ลูกชิ้นปลา เท้าไก่ แล้วก็เนื้อปลา

“ซุปเท้าไก่ที่เธอชอบไง” คนที่อยากจะเอาใจสาวรีบบอก

“ขอบคุณมากๆ ค่ะ ว่าแต่ใครทำเมนูนี้คะ?” เมลิสสาถามอย่างตื่นเต้น เพราะมีทั้งขนมจีนและผักอีกเยอะแยะมากมาย ซึ่งเป็นวัตถุดิบที่ไม่น่าจะมีขายในรัสเซีย

“คุณเดือนนภา เชฟคนโปรดของมาดามแจสมิน บินตรงจากไทยมาทำอาหารให้เธอกิน” คาเรนเทียเอ่ยแนะนำ

“คะ...คุณเดือนนภาเป็นคนไทยเหรอคะ?” เมลิสสาถามเสียงสั่น

“ใช่ค่ะ” คนที่ถูกมะลิฉัตรไหว้วานให้เดินทางมารัสเซีย เพื่อทำอาหารไทยให้กับหุ้นส่วนของบุตรชาย ส่งยิ้มหวานกับเด็กสาวที่สวยไม่แพ้พิมพลอยกับแพรณารา

“สวัสดีค่ะ หนูชื่อมิรา เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เมลิสสาลุกขึ้นแล้วยกมือไหว้ พร้อมทักทายด้วยภาษาไทย

“ยินดีเช่นกันค่ะ คุณมิรา” เดือนนภารับไหว้อย่างดีใจ เตรียมรายงานให้มะลิฉัตรทราบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาของคาเรนเทียกับเด็กสาวตรงหน้าที่ไม่แน่ใจว่าอายุจะถึง 19 หรือยัง

“คุณเดือนจะมาอยู่กับเราหนึ่งอาทิตย์ เธออยากทานอะไรก็บอกได้เลย” คาเรนเทียหันบอกคนข้างๆ

“ว้าว! หนูขอเป็นลูกมือคุณเดือนได้ไหมคะ” คนที่อยากจะเก็บเกี่ยวความรู้ของอาหารไทย เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“ยินดีค่ะ ลองทานดูก่อนนะคะ ไม่รู้ว่าจะเผ็ดเกินไปหรือเปล่า” เดือนนภายิ้มรับอย่างเต็มใจ

เมลิสสาตักชิมไปคำแรกก็แทบจะน้ำตาไหล เพราะรสชาติอร่อยลงตัว คล้ายกับที่มารดาเคยทำให้ทานบ่อยๆ แถมเท้าไก่ก็เปื่อยได้ที่ “อื้ม! อร่อยค่ะ แล้วเผ็ดกำลังดีเลย”

“ฉันดีใจที่เธอชอบ” คาเรนเทียฉีกยิ้มหวานให้สาวตรงหน้า ที่ไม่รู้ว่าเข้ามามีอิทธิพลต่อตัวเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

“ค่ะ! ว่าแต่...ท่านจะไม่ลองชิมน้ำซุปดูสักหน่อยเหรอคะ?” เมลิสสาเอ่ยแซว

“พระเจ้า! เอาจริงดิ” คาเรนเทียกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง

“เมื่อวานท่านบอกว่าจะลอง” เมลิสสาทวนความจำให้พ่อเทพบุตรสุดหล่อ

“อะ...โอเค! ฉันจะลอง” คาเรนเทียหยิบช้อนมาตักน้ำซุปในชามของสาวเจ้าขึ้นมาชิม ก่อนจะสำลักกับรสชาติ และกลิ่นอายของเครื่องปรุงที่ไม่คุ้นเคย “แคร่กๆ”

“น้ำค่ะ” เมลิสสารีบหยิบแก้วน้ำของตัวเองส่งให้อย่างรู้สึกผิด

“ขอบใจ” คาเรนเทียรับน้ำมาดื่ม ก่อนจะส่งแก้วคืน

“ถ้าอยากกินอะไรก็บอกได้เลยนะคะ ดิฉันเตรียมวัตถุดิบจากไทยมาเยอะเลยค่ะ” เดือนนภารีบบอก

“มาจากไทย หมายความว่า...” แอนดรูหันไปมองผู้เป็นนายทันใด

“เมื่อวานฉันโทร. ถามน้องพิมเรื่องอาหารไทย พอดีว่ามาดามแจสมิน อยู่ด้วย ท่านก็เลยส่งคุณเดือนนภามาทำอาหารให้กินกันถึงที่นี่” คนที่ถูกเข้าใจผิดบอกด้วยสีหน้าเซ็งๆ

“อ้าว! งั้นก็แสดงว่าคุณแพททริกเข้าใจบอสผิดน่ะสิครับ”

“หึ! ฉันว่าไม่ใช่แค่แพททริกนะที่เข้าใจฉันผิดน่ะ”

“เอ่อ...ขอโทษครับ ผมก็แค่เป็นห่วง กลัวว่าจะ...”

“พอๆ ไม่ต้องพูดเลย เมื่อวานแกพูดไปเยอะแล้ว” คาเรนเทียมองค้อนคนสนิท ก่อนจะหันไปบอกกับเชฟคนไทย “คุณเดือนครับ ผมขอแบบมิราชามหนึ่ง แล้วก็ใส่เท้าไก่เยอะๆ นะครับ”

“ผมขอด้วยครับ” แอนดรูรีบบอกตาม

“ได้ค่ะ” เดือนนภายิ้มรับก่อนจะพยักหน้าให้ผู้ช่วยสาวคนไทยที่ติดตามมาด้วยจัดอาหารเพิ่ม

“วันนี้บอสมีประชุมที่บริษัทตอน 10 โมงนะครับ” แอนดรูเอ่ยเตือนพร้อมกับยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นดู

“แกกับวิลเลียมเข้าประชุมแทนฉันที” คาเรนเทียรีบส่งมือไปรับชามใบใหญ่ที่แม่ครัวคนไทยยกมาเสิร์ฟ

“ได้ครับ” แอนดรูขานรับ พร้อมกับขยับตัวให้แม่ครัววางเมนูเด็ด

“ต้องกินยังไง?” คาเรนเทียหันไปถามสาวเจ้าที่กำลังทานด้วยสีหน้าเอร็ดอร่อย

“ทานกับขนมจีน แล้วก็ผักค่ะ” เมลิสสาบอกก่อนจะตักผักอย่าง ละนิดอย่างละหน่อยให้

“ขอบคุณ” คาเรนเทียอมยิ้มก่อนจะใช้ส้อมหมุนเส้นสีขาวๆ ที่คลายกับเส้นสปาเก็ตตี้ แต่ว่าเล็กและนุ่มกว่าขึ้นชิม “อื้ม...แปลกๆ แต่ลงตัว”

“อร่อยใช่ไหมครับบอส?” แอนดรูเงยหน้าขึ้นถามหลังจากที่หยิบผักต่างๆ ใส่ลงไปในชามของตนเสร็จ

“อืม! อร่อย” คาเรนเทียพยักหน้ารับ แล้วตักเท้าไก่ขึ้นมากินต่อ เมลิสสาอมยิ้มบางๆ ไม่คิดว่าสองหนุ่มจะชอบเมนูนี้เหมือนกับเธอ