ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 8

“เธออยากกอดฉันเหรอ?” คนที่ไม่ยอมให้สาวไหนนอนกอดมาก่อน เลิกคิ้วถามอย่างไม่แน่ใจว่าสาวตรงหน้าจะมาไม้ไหนกับตน

“ค่ะ” เมลิสสาฝืนส่งยิ้มบางๆ ไปให้

“โอเค” คาเรนเทียพยักหน้ารับ ก่อนจะพลิกตัวนอนหันหลังให้

เมลิสสาขยับตามเข้าไปกอด พร้อมกับวางมือเอาไว้ที่เอวของอีกฝ่าย ก่อนจะหลับตาลงอย่างรู้สึกง่วง

คาเรนเทียจับมือของสาวเจ้ามาลูบไล้กล้ามเนื้อแน่นๆ ที่หน้าอกของตนไปมาเบาๆ

“อื้อ...” เมลิสสาส่งเสียงครางท้วงอย่างขัดใจ ที่อีกฝ่ายไม่ยอมหลับยอมนอนสักที

คนหื่นอมยิ้ม ก่อนจะดึงมือของสาวเจ้าล้วงลงไปสัมผัสกับมังกรยักษ์ ที่กำลังส่ายหัวไปมาอย่างคึกคักในกางเกงบ๊อกเซอร์ เมลิสสาตัวแข็งทื่อไปทันใด เมื่อเผลอไปจับบางอย่างเข้าอย่างเต็มไม้เต็มมือ

“พระเจ้า...มันชอบเธอ” คาเรนเทียเอ่ยชม พร้อมกับบังคับมือบางให้รูดขึ้นรูดลงเบาๆ

“กะ...กรี๊ดดดดด” เมลิสสากรีดร้องพร้อมกับรีบดึงมือกลับทันทีทันใด

“เฮ้! ฉันก็แค่...”

“คะ...คุณเป็นผู้ชายที่อุบาทว์ที่สุดที่หนูเคยรู้จักมา” เมลิสสาบอกอย่างรับไม่ได้

“ฉันไม่ได้อุบาทว์ เรื่องแบบนี้ คะ...ใครๆ ก็ทำกัน” คนมีเหตุมีผลบอกด้วยสีหน้าตึงเครียด ขณะที่ใบหน้ายังไม่หายชากับนิยามที่สาวเจ้ายัดเยียดให้

“ตะ..แต่หนูไม่เคยทำ และไม่คิดว่าจะ...”

“เธอต้องทำ เพราะมันเป็นการ...ศึกษา...สำรวจ เอ่อ...ทดลองว่ามันยังใช้งานได้อยู่ไหม” คาเรนเทียคิดหาข้ออ้างแทบไม่ทัน

“มะ...ไม่จริง” เมลิสสารีบขยับลงจากเตียง พร้อมกับคว้าเสื้อคลุมขึ้นมาสวม

“จริง! หมอบอกให้ทำทุกคืนก่อนนอน เพื่อเช็กว่ามันยังโอเค”คนหน้ามึนไหลตามน้ำต่ออย่างเนียนๆ

“หมอที่โรงพยาบาลไหนบอกท่านคะ”

“ก็หมอที่เซนต์ ร็อฟเวลล์ไง” คาเรนเทียกลอกตาอย่างเซ็งๆ ที่แม่ไก่น้อยดันตื่นซะก่อน

“ซะ...เซนต์ ร็อฟเวลล์” เมลิสสาทวนชื่ออย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะโรงพยาบาลนี้เป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุดและแพงที่สุดในลอนดอน

“ใช่! หลังจากที่เรามีอะไรกันครั้งแรกที่ PD กาสิโน ฉันก็รีบขับรถตรงไปหาหมอ เขาบอกให้ฉันกระตุ้นมันให้ตื่นตัวก่อนนอนทุกคืน เพื่อจะได้รู้ว่ามันตอบสนองสัมผัส และยังใช้งานได้อยู่หรือเปล่า”

“หนูไม่เชื่อ!”

“งั้นพรุ่งนี้ฉันจะให้เธอคุยกับหมอ”

“แต่หนูทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ค่ะ”

“มันไม่ใช่เรื่องยาก มานี่สิ! เดี๋ยวฉันจะสอน” คนหื่นยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เหยื่อสาว ที่ทำท่าจะรู้ทัน แต่ขอโทษ! คนอย่างคาเรนเทียไม่มีทางจนมุม ง่ายๆ หรอก

“สะ...สอน” เมลิสสาเริ่มสั่นขึ้นมาอีกครั้ง

“ใช่! ฉันจะสอนเธอให้ทำในสิ่งที่ผู้หญิงกับผู้ชายต้องทำกัน”

“ตะ...แต่หนูไม่ไหวค่ะ ยะ...ยังเจ็บตรงนั้น แล้วก็มีไข้ด้วย”

“โอเค! งั้นพรุ่งนี้ค่อยเริ่มก็ได้” คาเรนเทียบอกอย่างทำใจ เพราะจริงๆ แล้วก็ไม่ได้อยากจะหักหาญน้ำใจของสาวเจ้า แต่กลิ่นกายหอมๆ ผิวเนื้อที่เนียนนุ่มและหุ่นที่สุดแสนจะเซ็กซี่นั้น ทำให้เขาหลงลืมหลายๆ สิ่งๆ หลายๆ อย่างรอบตัวไปจนหมดสิ้น

“คะ...ค่ะ” เมลิสสาพยักหน้ารับอย่างมึนๆ กับคำบอกที่ว่า...พรุ่งนี้ค่อยเริ่มก็ได้! ทั้งที่เมื่อช่วงสาย เขาก็ได้ทำเรื่องนั้นกับเธอไปแล้ว

“ดี! งั้นฉันจะไปเข้าห้องน้ำแป๊บ เธอหลับไปก่อนได้เลย” คนที่จำต้องพึ่งพาแม่นางทั้งห้าในการปลดปล่อยกระสุนที่อัดแน่นไปด้วยสายธารแห่งรักบอกอย่างปลงๆ

“ค่ะ” เมลิสสามองตามร่างสูงที่เดินตรงดิ่งไปยังห้องน้ำอย่างรู้สึกโล่งใจ ก่อนจะขยับกลับขึ้นไปนอนบนเตียง แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไปแทบจะทันทีทันใด

ด้านคนหื่นที่ยืนรำพึงรำพันเสียงขาดๆ หายๆ อยู่ในห้องน้ำเกือบร่วมชั่วโมง ก็กลับมาล้มตัวนอนบนเตียงพร้อมกับรั้งร่างบางเข้ามากกกอดและหอมที่แก้มนวลเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆ หลับตาลงอย่างรู้สึกอ่อนเพลีย