ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 7

สองชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ คาเรนเทียก็พาสาวเจ้าเดินไปดูความงดงามของจัตุรัสแดง สถาปัตยกรรมอันเก่าแก่รัสเซีย ซึ่งเป็นลานกิจกรรมที่มีผู้คนมาเที่ยวมากที่สุดในกรุงมอสโก

“ที่นี่สวยมากๆ เลยค่ะ” เมลิสสาก้มมองรูปคู่ที่เทพบุตรสุดหล่อขอคนที่เดินผ่านไปมาถ่ายให้ แล้วอดคิดไม่ได้ว่า มันจะดีขนาดไหนนะ หากเธอกับเขาเริ่มต้นกันดีกว่านี้

“วันหลังฉันจะพาไปชมมหาวิหารเซนต์ไอแซค” คาเรนเทียบอกพลางเหลือบมองชายสองคนที่เดินตามมาตั้งแต่ออกจากร้านอาหาร

คนที่เริ่มจะหลงใหลในความงดงามของดินแดนแห่งนี้ เงยหน้าขึ้นถามอย่างสนใจ “สวยใช่ไหมคะ?”

“สวยมาก มันถูกสร้างขึ้นในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 ”คาเรนเทียถอดเสื้อสูทออก แล้วรีบสวมมันให้กับสาวเจ้าอย่างรู้สึกหวง ไม่อยากให้ใครจ้องมองเนื้อหนังของเธอนานๆ

“ขะ...ขอบคุณค่ะท่าน” เมลิสสากระชับเสื้อปิดหน้าอกอย่างรู้สึกเขิน ‘นี่เราเลือกใส่ชุดที่โป๊เกินไปหรือเปล่านะ’

“อาหารอร่อยไหม?” คาเรนเทียดึงสาวเจ้าเข้ามาโอบกอดเมื่อเห็นชายสองคนเดินเข้ามาใกล้ กลัวว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้น

“อร่อยค่ะ” เมลิสสาอยากจะกอดตอบ แต่ก็เขินอายเกินกว่าจะทำ จึงได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่

“เรากลับกันเถอะ อากาศเริ่มจะเย็นแล้ว” คาเรนเทียเอ่ยชวนหลังจากที่ชายสองคนเดินผ่านไปไกล

“ค่ะ” เมลิสสายิ้มก่อนจะออกเดินไปพร้อมกับคนตัวโต ที่โอบไหล่ของเธอเอาไว้แน่นจนรู้สึกได้ถึงไออุ่นของเขา

23:02 น. Barlensent Villa...ทันทีที่คาเรนเทียขับรถเข้ามาจอดที่ด้านหน้าคฤหาสน์ ก็เห็นคนสนิทยืนรออยู่ด้วยสีหน้าตึงเครียด

“มีอะไร?” คาเรนเทียเอ่ยถามหลังจากที่ก้าวออกมาจากรถ

“เอ่อ...มีเรื่องไม่ค่อยดีนิดหน่อยครับ” แอนดรูบอกก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้นางฟ้าคนสวย

“เรื่องอะไร?” คาเรนเทียพยักหน้าให้สาวเจ้ามาหาตน

“เอ่อ...” แอนดรูอึกอัก ไม่แน่ใจว่าสมควรจะพูดต่อหน้าบุคคลที่สามหรือไม่

“พูดมา” คนที่อยากจะพาสาวเข้านอนเต็มแก่ ถามอย่างรู้สึกรำคาญ

“คือว่า...คุณแพททริกเห็นเบอร์มือถือของบอสในเครื่องของ คุณพิมพลอยครับ ตะ...ตอนนี้กำลังเดือดสุดๆ เลย”

“พระเจ้า!” คาเรนเทียอุทานอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่าง แพททริกสันจะบ้าบอได้ขนาดนี้

คนที่ยืนเครียดมาเกือบสามชั่วโมงรีบแนะ “ผมว่ารีบโทรไปเคลียร์ก่อนเถอะครับ ไหนจะเรื่องเก่าที่บอสเคยชอบคุณพิมพลอยจนเกือบวางมวยกับคุณแพททริกในงานวันเกิด เรื่องที่บอสขานรับคุณพิมพลอยเป็นภรรยาในโบสถ์ แล้วก็เรื่องที่ไปเฝ้าคุณพิมพลอยตอนที่คุณแพททริกถูกยิง จนเขาลือกันให้แซดว่าบอสรอรับช่วงต่อ ผมว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้อาจจะกลายเป็นตัวจุดชนวนของโศกนาฎกรรมระหว่างโรคาซานเดอร์กับบาร์เลนเซนต์ได้นะครับ”

“ขอบใจนะที่เตือนความจำฉัน” คาเรนเทียบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่คิดว่าคนสนิทจะขยายภาพเหตุการณ์ต่างๆ ได้ชัดเจนขนาดนี้ แถมยังพูดต่อหน้าสาวคนสุดท้ายบนโลกที่เขาอยากจะให้รับรู้เรื่องราวที่ครั้งหนึ่งเคยแอบชอบพิมพลอย

“เอ่อ...เที่ยวสนุกไหมครับคุณมิรา” แอนดรูรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

“สนุกค่ะ” เมลิสสาบอกพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้

“.ดึกแล้ว! ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ” คนที่เพิ่งจะรู้ตัวว่าได้จุดไฟเผาเตียงเจ้านายไปหยกๆ รีบชิ่งหนี ทั้งที่ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะเข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของผู้เป็นนาย แต่เหตุการณ์กำลังจะดิ่งลงเหวลึกไปเรื่อยๆ หากไม่แก้ไขในตอนที่ยังสามารถแก้ได้

“เธอไปอาบน้ำก่อน ฉันจะโทรหาเพื่อน” คาเรนเทียบอกพร้อมกับสะกิดสาวเจ้าให้ออกเดินตาม

ที่ห้องนอนใหญ่...

หลังจากที่เมลิสสาอาบน้ำและเปลี่ยนชุดนอนที่เธอไม่แน่ใจว่า...มันใช่ชุดนอนจริงๆ หรือเปล่า แต่ก็จำต้องใส่เพราะตู้เสื้อผ้าทั้งหมดถูกล็อกเอาไว้ทุกตู้ ทำให้เธอต้องหยิบสวมเสื้อคลุมทับอย่างไม่มีทางเลือก

จากตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะลองคุยกับพ่อเทพบุตรสุดหล่อดู เผื่อบางทีอีกฝ่ายจะไขกุญแจตู้ แล้วเลือกชุดที่ใช่ชุดนอนจริงๆ มาให้เธอเปลี่ยน แต่ทว่า...เสียงคุยสายที่ค่อนข้างตึงเครียด ทำให้เธอไม่กล้าที่จะเอ่ยถามอะไร นอกจากยืนหลบมุมแอบฟังอยู่เงียบๆ

[ไม่เอาน่าแพททริก ฉันไม่ได้...มันไม่ใช่แบบนั้นเพื่อน คือฉันแค่โทรไปถามน้องพิมเรื่อง...บ้าจริง!] คาเรนเทียสบถเสียงดังอย่างหงุดหงิด หลังจากที่ถูกปลายสายกดวางหูใส่ ทั้งๆ ที่ตนยังพูดไม่จบ

“เอ่อ...หนูเตรียมน้ำให้ท่านใหม่แล้วนะคะ” เมลิสสาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังมองมายังเธอ จึงกลั้นใจเดินออกมาจากหลังตู้โชว์

“เธออาบเสร็จแล้วเหรอ” คาเรนเทียเลิกคิ้วถาม ขณะที่กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาเตะจมูก ทำให้เลือดในกายร้อนฉ่าขึ้นมาทันใด

“ค่ะ เอ่อ...หนูต้องกินยาก่อนนอนอีกไหมคะ”

“กินสิ! เธอยังมีไข้อยู่นิดหน่อย”