ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 12

“อะ...อ่า...” เมลิสสาร้องครวญครางอย่างเสียวซ่าน รีบคว้าท่อนเนื้อขนาดใหญ่ยักษ์ที่อยู่ตรงหน้า มารูดขึ้นลงช้าๆ พร้อมกับดูดเลียตรงส่วนปลายเบาๆ อย่างหยอกเย้า

“ซี๊ด...เสียวสุดๆ เลยคนดี” คาเรนเทียครางบอกเสียงกระเส่า ก่อนจะเบิร์นดอกไม้งามต่ออย่างเมามัน

“อะ...อื้อ...” เมลิสสาครางในลำคอ เมื่อลิ้นหนาสร้างความหรรษาให้อย่างต่อเนื่อง

“อ่า...เยี่ยมที่สุดเลยมิรา” คาเรนเทียรีบคว้ารีโมทมากดปิดหนังวาบหวิว เพราะตอนนี้สาวเจ้าเป็นงานบ้างแล้ว จึงไม่อยากให้ดูต่อ แต่อยากให้เรียนรู้ประสบการณ์โดยตรงจากเขามากกว่า

“อะ...อื้อ...นะ...หนูไม่ไหวแล้ว อะ...อะ...” คนที่ใกล้จะถึงจุดสุดยอดบอกเสียงสั่น คาเรนเทียรีบจับร่างบางให้นอนหงาย แล้วแยกขาเรียวให้อ้ากว้าง จากนั้นก็จับท่อนเนื้อขนาดใหญ่ของตนถูไถ ตามร่องที่แฉะเยิ้มไปด้วยน้ำหวานของเกสรดอกไม้

“อะ...อ่า...” เมลิสสาเสียวสยิวซาบซ่านไปทั้งทรวง จนเผลอร่อนเอวส่ายยั่วความอลังการที่ใหญ่ยักษ์ไปมาเบาๆ อย่างลืมอาย

“อ่า...แม่มดน้อยของฉัน” คาเรนเทียยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจกับท่าทีตอบสนองของนักเรียนคนโปรด จึงกดส่วนปลายเข้าไปในทางรักที่แสนคับแคบช้าๆ พอทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง ก็ดันส่วนที่เหลือพรวดเข้าไปจนสุด

กึก!

“อ๊ะ!” เมลิสสานิ่วหน้าอย่างรู้สึกจุกและเจ็บนิดๆ หลังถูกเติมเต็มด้วยขนาดที่ไม่ธรรมดา

“โอ้พระเจ้า!” คาเรนเทียเริ่มเหงื่อชื้น เมื่อถูกภายในของสาวเจ้าบีบรัดแน่นจนแทบจะขยับตัวไม่ได้ ขณะที่ไฟปรารถนาในกายก็กำลังลุกโชนอย่างบ้าคลั่ง

“อะ...อ่า...” เมลิสสาถูกความเสียวซ่านกลับมาเข้าครอบงำอีกครั้ง เมื่อเอวหนาเริ่มขยับเข้า-ออกช้าๆ

“ซี้ดดด...ฉันมีความสุขที่สุดเลยมิรา” คาเรนเทียบอกอย่างรู้สึกอิ่มเอมในหัวใจ

“นะ...หนูก็มีความสุขค่ะ อะ...อ่า...” เมลิสสาเอ่ยตอบอย่างมึนๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงไปบ้าจี้พูดตามอีกฝ่าย

“ซี้ดดด...” คาเรนเทียรั้งเอวบางเข้าหาตัว พร้อมกับกระแทกความเป็นชายใส่ไม่ยั้ง ทำเอาร่างบางถึงกับสั่นคลอนไปตามจังหวะ

“อะ...อะ...อะ...กรี๊ดดดดด” เมลิสสาขยำผ้าปูที่นอนแน่น กรีดร้องและเกร็งกระตุกติดๆ กัน 4-5 ครั้ง

คาเรนเทียเร่งจังหวะตามจนร่างกระตุก และปลดปล่อยสายธารแห่งรักสีขาวข้นเข้าไปในตัวของสาวเจ้าทุกหยาดหยด

เมลิสสารู้สึกถึงแรงฉีดของน้ำอุ่นๆ ที่ภายใน ขณะที่คนหื่นก้มลงมาหอมแก้มเธอเบาๆ ทั้งสองข้าง

“ขออีกรอบนะคนดี” คาเรนเทียกระซิบเสียงออดอ้อน

“อะ...อื้อ...” เมลิสสายังไม่ทันตอบก็ถูกจูบปิดปาก ราวกับรู้ว่าเธอกำลังจะเอ่ยท้วง

คนที่อาวุธคู่กายยังคงแข็งขืนอยู่เช่นเดิม จับขาแม่กระต่ายน้อยขึ้นเกี่ยวที่หนาเอวของตน เมลิสสารีบคว้าต้นคอของอีกฝ่ายเอาไว้มั่น ไม่เข้าใจว่าพ่อเทพบุตรสุดเร่าร้อนกำลังจะทำอะไร

คาเรนเทียยิ้มก่อนจะลุกยืนขึ้น แล้วเริ่มขยับเอวบางขึ้นลงช้าๆ เปิดเกมรักครั้งใหม่ด้วยท่าลิงอุ้มแตง พาสาวเจ้าเดินทัวร์ตามมุมต่างๆ ของห้องนอน ท่ามกลางเสียงครวญครางและเสียงกรีดร้อง ที่ดังสลับกันไปมาอยู่นานนับชั่วโมง

เช้าวันต่อมา...เมลิสสาขยับตัวตื่นด้วยความรู้สึกปวดเมื่อยนิดๆ ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ระหว่างเธอกับเขา ซึ่งเธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะยอมทำตามที่เขาบอก แถมยังส่งเสียงร้องครวญครางอย่างไม่อาย พระเจ้า! เธอต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ

“มิรา!”

“ทะ...ท่าน” เมลิสสาสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือหนาดึงมือของเธอไปสัมผัสกับบางอย่างที่กำลังแข็งขืน

“รู้ใช่ไหมว่าต้องจัดการกับมันยังไง?” คนหื่นกระซิบบอกนักเรียน คนโปรดเสียงสั่นพร่า ขณะที่ภาพเอวบางร่อนส่ายไปมาบนตัวเขาในยกที่สามของเมื่อคืน ยังคงติดตาและตรึงใจไม่หาย

“แค่ก่อนนอน มะ...ไม่ใช่เหรอคะ” เมลิสสาถามกลับอย่างสงสัย เพราะเขาบอกว่าต้องกระตุ้นตรงส่วนนั้นก่อนเข้านอน และเมื่อคืนเธอก็กระตุ้นไปตั้งสามครั้งจนหมดเรี่ยวหมดแรง พอตื่นเช้าขึ้นมา เขายังจะเรียกร้องให้กระตุ้นอีกครั้งอย่างนั้นเหรอ?

“ใครบอกกัน เช้า กลางวันและก่อนนอนต่างหาก” คาเรนเทียอมยิ้มเมื่อคนในอ้อมกอดเกิดอาการสั่นขึ้นมาดื้อๆ

“มะ...ไม่จริง” เธอส่ายหน้าอย่างรับไม่ได้ เพราะการกระตุ้นแต่ละครั้งใช้เวลานานนับชั่วโมง

“จริงสิ! ก็ฉันบอกอยู่นี่ไง” คนหื่นบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ตะ...แต่หนูจะต้องไปช่วยคุณเดือนนภาทำอาหารเช้าค่ะ” เธอรีบยกเหตุผลขึ้นมาอ้าง

“ค่อยไปเรียนทำอาหารตอนเที่ยงหรือตอนเย็นก็ได้” คนหื่นกล่อมต่ออย่างหน้ามึน

“แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่ นี่แปดโมงแล้วนะมิรา วันนี้ฉันต้องเข้าบริษัทไปเคลียร์งานตอนสิบโมง ถ้าเธอยังช้า ฉันอาจจะโทร. บอกให้แอนดรูเข้าไปเคลียร์งานแทน และนั่นแปลว่าฉันกับเธอ เราจะมีเวลาอยู่บนเตียงด้วยกันทั้งวันทั้งคืน”

“กะ...ก็ได้ค่ะ” เมลิสสาขานรับ ก่อนจะกอบกุมอาวุธคู่กายอย่างทะนุถนอมแล้วรูดขึ้นลงช้าๆ พร้อมกับใช้ลิ้นอุ่นๆ ตวัดเลียและดูดเบาๆ

“อื้ม...แบบนั้นแหละคนดี” คาเรนเทียครางอย่างชอบใจ หลังนักเรียนคนโปรดยอมตามใจตน

สองชั่วโมงต่อมา...

“จริง! ฉันอายุ 35 แล้วนะ ไม่เสียเวลามานั่งคิดคำโกหกอะไรแบบนี้หรอกน่า” คาเรนเทียมองค้อนอย่างรู้สึกนอยด์ๆ

“งั้น...ถ้าพรุ่งนี้ท่านไม่โทร. ไปคุยกับคุณหมอ ก็รบกวนส่งหนูกลับอังกฤษด้วยนะคะ” เมลิสสายื่นคำขาด

“หึ! พรุ่งนี้เธอจะได้รู้ว่าตัวเองทำอะไรกับฉันเอาไว้บ้างมิรา”

“ดีค่ะ! งั้นถ้าทานข้าวเสร็จแล้วหนูขอไปหาคุณเดือนนภานะคะ” คนที่เก็บความคับข้องใจเอาไว้จนแทบจะจุกอกตาย รีบบอก

“เธอเบื่อฉันเหรอ” คาเรนเทียรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ

“หนูอยากจะไปเรียนรู้เคล็ดลับการทำอาหารไทยค่ะ” เมลิสสาให้เหตุผล รู้ดีว่าหากอยู่กับคนตรงหน้าต่อ มีหวังได้ เช้า กลางวัน และก่อนนอนอีกเป็นแน่

“มากกว่าการนอนกอดฉันอยู่บนเตียง?” คาเรนเทียรู้สึกจี๊ดที่หัวใจเพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนอยากจะออกห่างจากเขา เหมือนที่สาวตรงหน้ากำลังทำอยู่

“ก็ตอนแรกท่านบอกว่าถ้าหนูกระตุ้นตรงส่วนนั้นเสร็จแล้ว ก็จะลงไปทานข้าว จากนั้นท่านก็จะไปทำงาน” เมลิสสาทบทวนความจำให้คนหน้ามึน

“อืม...ก็ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วไง”

“แต่คุณเดือนนภาจะอยู่ที่นี่อีกแค่ไม่กี่วัน หนูอยากจะ...”

“โอเคๆ งั้นทานข้าวเสร็จแล้วเธอไปหาเดือนนภาได้”

“จริงนะคะ” เธอถามอย่างไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะยอมให้เธอไปจริงๆ

“จริง!” คาเรนเทียตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

ก๊อกๆ

“ขออนุญาตค่ะท่าน” อันนาเอ่ยหลังจากที่เคาะประตูห้องเสร็จ

“เข้ามา” คาเรนเทียขานรับก่อนจะหันไปมองคนข้างๆ ก็เห็นสาวเจ้ารีบมุดตัวลงไปใต้ผ้าห่ม จึงแกล้งดึงผ้าขึ้นแล้วเอ่ยถาม “เธออายอันนาเหรอ?”

“หนูอายทุกคนแหละค่ะ” เมลิสสากลอกตาพร้อมกับกระตุกผ้าห่มลงปิดหน้าเอาไว้เช่นเดิม

“อันนา! ถ้าจัดเสร็จแล้วก็ออกไปเลยนะ มิราเขาอายน่ะ” คาเรนเทียหันไปบอกแม่บ้านคนสนิทอย่างขำๆ