ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 33

“ไม่ต้องมาหัวเราะหนูเลย” เมลิสสาส่งหมวกแก๊ปอีกใบที่เป็นของบิดาให้อีกฝ่ายสวม แล้วหยิบกระเป๋าใบเล็กมาสะพาย เตรียมพร้อมออกเดินทาง

ห้างสรรพสิค้า The Diamond R. (ห้องอาหารมะลิฉัตร เรสเตอร์รองต์)

“เชิญที่ห้องวีไอพีค่ะท่าน อาหารเตรียมพร้อมแล้ว” พนักงานออกมายืนรอต้อนรับหนุ่มคนดังที่โทร. มาจองโต๊ะและสั่งอาหารเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ขอบคุณครับ” คาเรนเทียยิ้มก่อนจะจูงมือเมลิสสาเดินตามหลังพนักงานสาวไป

“ขาดเหลืออะไรกดกริ่งตรงนี้เรียกได้เลยนะคะคุณคาเรน” พนักงานเปิดประตูห้องที่เตรียมอาหารและเครื่องดื่มเอาไว้รอ

“ครับ” คาเรนเทียขานรับพร้อมกับถอดแมสก์ออก

“ขอบคุณนะคะ” เมลิสสาบอกพนักงานสาว ก่อนจะเดินตาม พ่อเทพบุตรสุดหล่อเข้าไปด้านใน แล้วถอดแมสก์ออกตาม

“อาหารพอจะถูกใจเธอหรือเปล่ามิรา” คาเรนเทียถามยิ้มๆ พร้อมกับขยับเก้าอี้ออกให้สาวเจ้าเข้าไปนั่ง

“ว้าว! ถูกใจมากๆ เลยค่ะ” เมลิสสานั่งลง และจ้องมองอาหารหลากหลายเมนูตรงหน้าอย่างรู้สึกตื่นเต้น

“ฉันสั่งซุปเท้าไก่เอาไว้ทานมื้อเย็นด้วย” คาเรนเทียขยับเก้าอี้เข้าไปนั่งใกล้ๆ กับแม่กระต่ายน้อย

“หมายถึงสั่งกลับบ้านใช่ไหมคะ” เมลิสสาเงยหน้าขึ้นถามอย่างดีใจ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะใส่ใจเธอมากมายเพียงนี้

“ใช่! ฉันสั่งเชฟของที่นี่ทำให้เธอเป็นพิเศษเลย” คาเรนเทียส่งยิ้มหวานให้สาวคนเดียว ที่มีความหมายเหนือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต

“ขอบคุณค่ะ” เมลิสสายิ้มก่อนจะตักส้มตำผลไม้รวมมาทาน

“ฉันดีใจที่เห็นเธอยิ้ม” คาเรนเทียทำซึ้ง

“อีกเดี๋ยวคุณจะทำให้หนูร้องไห้” เมลิสสายังไม่ลืมว่าคนตรงหน้าเวลากลายร่างขึ้นมาจะร้ายได้ขนาดไหน

“ไม่หรอก ไม่ทำแล้ว” คาเรนเทียบอกพร้อมกับตักหมึกไข่นึ่งมะนาวให้อย่างเอาใจ

“คำพูดนี้หนูว่าหนูเคยได้ยินมาหลายครั้งแล้ว” เมลิสสาบอกพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำตัวงี่เง่าไร้เหตุผลแบบนั้นอีก” คนที่ตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงตัวเองบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“คะ...คุณยอมรับเหรอคะ ว่าตัวเองงี่เง่า” เมลิสสาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“หรือเธอคิดว่าฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น” คาเรนเทียถามก่อนจะตักหมึกไข่นึ่งมะมาวมาลองชิม

“ไม่ค่ะ จริงๆ แล้วคุณน่ะยิ่งกว่างี่เง่าซะอีก” เมลิสสาเอ่ยด้วยสีหน้ากวนๆ

“แหม...เดี๋ยวนี้กล้าด่าสามีนะ” คาเรนเทียหัวเราะกับคำตอบที่โคตรจะแทงใจดำ

“ก็บอกแล้วไงว่าคุณไม่...”

“ไม่อะไร?” คนหื่นวางช้อนส้อมลงเพื่อรอฟังคำตอบ

“เอ่อ...ต้มแซ่บนี่สุดยอดเลยค่ะ” เมลิสสารีบเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะกลัวว่าหนุ่มใจร้อนจะทำอะไรๆ พิเรนทร์ๆ ในห้องวีไอพี

“อืม...น้ำซุปเผ็ดเปรี้ยวกำลังดี” คาเรนเทียบอกก่อนจะหยิบช้อนส้อมมาตักอาหารกินต่อ

“ทำไมคุณสั่งอาหารเยอะจังเลยคะ” เมลิสสาชวนคุย

“ก็ฉันไม่รู้ว่านอกเหนือจากซุปเท้าไก่แล้วเธอชอบกินอะไรนี่” คาเรนเทียบอกพลางยักไหล่ทั้งสองข้างขึ้นนิดๆ

“ทุกอย่างที่คุณสั่งมา หนูชอบหมดเลยค่ะ” เมลิสสาบอกยิ้มๆ

“งั้นก็กินเยอะๆ นะ คืนนี้จะมีแรงควบม้าต่อ” คาเรนเทียเอ่ยหยอกอย่างอดไม่ได้

“บ้า!” เมลิสสามองค้อนคนหื่นแล้วหันมาสนใจอาหารตรงหน้าต่ออย่างอารมณ์ดี เพราะแต่ละเมนูแซบถูกใจเธอสุดๆ

“ค่ะ ท่าทางจะรวยน่าดู”

“ใครเหรอ?” เอมเบอร์ถามก่อนจะเดินไปแง้มผ้าม่านส่องดูลูกค้าที่นั่งอยู่ด้านนอก

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เขาใส่แมสก์ปิดปากเอาไว้ แต่ดูจากเค้าโครงของใบหน้าแล้ว คงจะหล่อสุดๆ แถมใช้บัตร Sberbank Visa Infinite Gold ด้วยค่ะ” ผู้จัดการสาวบอกปากคอสั่น เพราะเพิ่งจะเคยเห็นบัตรที่ทำจากทองคำแท้ฝังมุกและเพชร ถึง 26 เม็ดเป็นครั้งแรก บ่งบอกว่าคนที่ถือบัตรนี้ต้องรวยติดอันดับต้นๆ ของโลก

“แล้วผู้หญิงล่ะ?” เอมเบอร์มองชายหนุ่มที่นั่งอยู่อย่างสนใจ

“ไม่รู้จักค่ะ แต่คิดว่าน่าจะสวยมาก”

“ชักรู้เห็นแล้วสิว่าใคร?” เอมเบอร์บอกก่อนจะเดินออกไปสำรวจ ที่เคาน์เตอร์ด้านนอก ก็เห็นผู้ชายรูปร่างคล้ายๆ กับใครบางคนที่เธอกำลังเช็กข่าวเขาในมือถือเมื่อครู่ พอก้มลงมองบัตรที่วางอยู่ก็ถึงกับสตั้นไปสามวิ! ‘พระเจ้า! นี่คาเรนพานังเดซีมาหยามเธอถึงที่นี่เหรอเนี่ย?’

เอมเบอร์ข่มอารมณ์ ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องลองชุดที่มีพนักงานยืนรออยู่ด้านหน้า “เดี๋ยวฉันดูแลต่อเอง”

“ค่ะ” พนักงานยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะเดินกลับที่เคาน์เตอร์อย่างมึนงง ไม่คิดว่าเจ้าของร้านผู้เย่อหยิ่งจะยอมเทคแคร์ลูกค้าเอง

เมลิสสาถอดชุดที่ลองออก แล้วรีบหยิบชุดของตัวเองมาสวม จากนั้นก็เปิดประตูออกมาที่ด้านนอก

เอมเบอร์ที่กำลังตั้งท่ารอถึงกับตกใจ ที่อยู่ๆ ประตูก็เปิดออก ก่อนจะช็อกในนาทีต่อมาที่รู้ว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่เดซี

“ปะ...เป็นยังไงบ้างคะ”

“ชุดนี้เอวหลวมไปนิดหนึ่งค่ะ แล้วหน้าอกก็คับไปนิด” เมลิสสาบอกพร้อมกับส่งชุดคืนให้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ก็เสื้อผ้าพวกนี้ออกแบบมาสำหรับลูกค้าที่รูปร่างดี สมส่วน เอ่อ...ดิฉันหมายถึงผู้หญิงที่สูงกว่านี้น่ะค่ะ” เอมเบอร์มองสาวไซซ์มินิด้วยสายตาเหยียดๆ

“ค่ะ” เมลิสสาขานรับก่อนจะหยิบแมสก์กับหมวกแก๊ปขึ้นมาสว เตรียมจะเดินกลับไปหาคาเรนเทีย แต่กลับถูกอีกฝ่ายรั้งแขนเอาไว้

“เดี๋ยว! เธอรู้หรือยังว่าคาเรนมีผู้หญิงที่แม่ของเขาหาเอาไว้ให้แล้ว” เอมเบอร์จ้องมองสาวตรงหน้าอย่างเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอมั่นใจว่ายังไงตัวเองก็ต้องได้เป็นเจ้าสาวของคาเรนเทียอย่างแน่นอน ทั้งฐานะและหน้าที่การงาน ก็ล้วนแต่มีหน้ามีตาทางสังคม หากเปรียบเทียบกับเดซี ฮอลลี เธอก็กินขาดแบบไม่เห็นฝุ่น แต่สุดท้ายคู่แข่งกลับเป็นเด็กสาวหน้าตาใสซื่อ ที่อายุไม่น่าจะถึงยี่สิบด้วยซ้ำ พระเจ้า! นี่เธอต้องลดตัวลงไปแย่งชิงผู้ชายกับเด็กไฮสคูลอย่างนั้นเหรอ?