Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 131

เมื่อฉันขอตัวกลับบอกตรงๆนะ..อยากไปตรวจเบาหวานที่โรงพยาบาลก่อน เพราะหมอธันวาน่ารักมาก!!! หนูอย่างงั้นหนูอย่างงี้.. ฉันที่นั่งปรึกษาเรื่องอารมณ์และสุขภาพจิตอยู่เนี่ย หมั่นไส้แทบจะเป็นบ้าไปจริงๆ

แต่ก็นะไม่ได้ไปตรวจเบาหวานหรอก...ตอนนี้ฉันมารับไคล์ที่สนามบิน ฉันวุ่นทั้งวัน..ขับรถไปมาๆทั้งเหยียบคันเร่งทั้งเหยียบเบรค มดลูกฉันเกร็งหมดแล้วเนี่ย

แต่ฉันกะเวลามาดี..สิบนาทีเองที่จอดรถ ไคล์เขาก็เดินออกมาแล้ว ฉันจึงรีบลงจากรถให้เขาไปขับแทน แต่พอเขาขึ้นรถมาเท่านั้นแหละ...เขาก็รีบโน้มมาหาฉันทันที

"ขอหอมหน่อยสิ..ฟอด~!!"

"พอๆไปหอมกันที่ห้อง-///-" ฉันรีบดันอกเขาออก เพราะเดี๋ยวยามเห็นเข้ามันจะไม่งาม

"ถ้าห้อง.. มากกว่าหอมนะ^^" ฉันไม่ตอบ...จนไคล์มองฉันแล้วยิ้มกริ่ม ก่อนที่เขาจะรีบขับรถออกจากสนามบิน..ตรงดิ่งกลับคอนโดทันที

กลับถึงห้องก็นั่นแหละ..! โบอิ้งดูไว้ พ่อหิว พ่อหื่น พ่ออดอยากปากแห้งมาตั้งแต่รัสเซีย เพราะไม่ทันได้ถอดรองเท้า..ไคล์ก็จับฉันกดที่โซฟาแล้ว

เขาปลดกระดุมเสื้อฉันทีละเม็ด..ทีละเม็ดรีบ ก่อนจะคลึงเค้นกับอกอวบสองข้าง และหยอกล้อมันเล่นอย่างไม่เบามือ

"ไคล์ทำอะไรสงสารโบอิ้งบ้างนะ..เบาๆ-_-"

"ก็คิดถึงอ่ะ คิดถึงแทบทนไม่ไหว...คิดถึงผมไหม?" เขาถามโดยไม่รอคำตอบ รีบกดหน้าลงกลางอกฉัน ก่อนมือใหญ่ที่ก่อกวนอยู่เบื้องล่างจะจับขาฉันแยกออกจากกัน..และดันร่างที่แข็งแกร่งแทรกเข้ามา

แก่นกายใต้ร่มผ้า..แนบชิดเนินสาวสนิท เขาถูขึ้น..ถูลงช้าๆ พร้อมกับมือที่คลึงสองเต้าข้างบนอย่างเสน่หา

"อะ. อื้ม~ไคล์ มีเรื่องจะถาม" ฉันหลับตากัดปากเบาๆเมื่อมือใหญ่..เปลี่ยนไปส่งนิ้ววนเล่นใต้กระโปรง เขาเขี่ยตรงจุดกระสันถี่รัวๆ เขี่ยทั้งที่มีแพนตี้ตัวนิดปกปิดไว้..

เสียวชิบ อีกนิดกูจะยอมแล้วนะ....

"เรื่องอะไร ค่อยถาม..ได้ไหม เปียกแล้วเนี่ย.." ฉันเชิดหน้า..ขึ้นรับริมฝีปากที่ประกบจูบ ก่อนจะใช้มือโอบแก้มเขาสอดลิ้นอุ่นๆเข้าไปรับรสหวาน

จนมือใหญ่เริ่มไม่ทันใจ เขาทั้งดึงเข็มขัดทั้งรูดซิปกางเกงพัลวัน และปล่อยแก่นกายที่ใหญ่พร้อมนั้นออกมาเป็นอิสระ

เมื่ออาวุธพร้อม..ไคล์ก็ถอนจูบฉัน เขาลงไปถอดแพนตี้ออกจากเรียวขาสองข้าง แล้วโน้มลงจับแก่นกายแทรกผ่านกลีบกุหลาบเข้ามาทันที~

ปึก~!

"อื้อ~~ เจ็บ " ฉันหลับตาปี๋รู้สึกเจ็บไปตามโพรงสาว บีบมือที่จับเอวแน่นหายใจหอบเบาๆ จนไคล์เขาแช่มันไว้แบบนั้น

แล้วไม่นาน..เขาก็ร่อนเอวเข้าทรมาน ทรมานทั้งที่ยังคงรักษาระยะห่างไว้ จนตอนนี้จังหวะเสียวซ่านไม่มีเสียงเนื้อกระทบ..ไม่มีเสียงกระแทกใดๆ มีแค่เอวหนาที่ร่อนเข้ามาใส่..และเสียงครางกระเส่าเราสองคน

"อ่าส์ สวยชิบ ของป้าสวยจนผมอยากดูตลอดเลย"

"บ้า...อื้อ~ไคล์"

"ครับ เสียวไหม?" ฉันพยักหน้ารัวๆ พร้อมกับจังหวะความถี่ของเอวที่โถมใส่ ก่อนไคล์จะขยับมาบดเอวเน้นๆถูทั้งกลีบกุหลาบ..ถูทั้งตุ่มกระสัน..

ถูเรื่อยๆจนทำฉันครางเสียงหลง..และเผลอจิกเล็บลงโซฟายาว...หายใจหอบกระเส่าพร่ำเรียกเขาเหมือนคนจะขาดใจ

"อ๊ะ อ๊าส์ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาส์ ไคล์~ไม่ไหวแล้ว ไคล์"

"คะ ครับ..อ่าส์ " เสียงนุ่มที่ครางรับ ทำฉันแอ่นอกอวบขึ้นทันที ก่อนที่เขาจะก้มลงร่อนเอวถี่พร้อมกับดูดยอดถันสีหวาน หนักบ้างเบาบ้าง..ดูดอยู่อย่างนั้น..ดูดจนร่างใหญ่ที่ฝังแก่นกายใส่ไม่ยั้ง เริ่มผงาดขึ้นมา

ความวาบหวิวที่วิ่งอยู่ตามร่าง ทำฉันหายใจติดขัดในไม่ช้า ก่อนจะบีบแขนกำยำยกบั้นท้ายขึ้นนิดๆรับเอวหนา แล้วเปล่งเสียงครางกรีดร้องออกมา เมื่อโพรงสาวที่ถูกสัมผัส มันตอดรัดกระตุก ตุบๆพร้อมเขา....

"อ๊ะ!! อ๊าาาส์ / อ่าส์..." ร่างบางอ่อนยวบ และปล่อยมือที่กำท่อนแขนนั้น ฉันนอนหายใจหอบพร้อมเหงื่อที่เปียกไหลตามซอกคอ จนร่างใหญ่ที่ฝังท่อนเอ็นเขาค่อยๆเงยหน้าขึ้น..ขยับ..และถอดมันออกไป

"อ่าส์ เสียบก็เสียว ถอดก็เสียว...เมียใครเนี่ย^^"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน