Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 132

ฉันนั่งลงอีกครั้ง..อ่านไลน์ตัวเองที่ล็อคอินในคอมสามสี่รอบ เจ๊ปลายฟ้าคบกับพี่หมอนาวามาตั้งนาน...ทำไมเจ๊แกเพิ่งท้อง? ดูฉันสิเดือนเดียว..ท้องเลย หรือเจ๊ปลายฟ้าเพิ่งปล่อย

หรือๆ..พี่หมอนาวาไม่มีน้ำยา?

ช่างเถอะ...พ่อฉันได้เลี้ยงหลานสมใจจริงๆ แต่คงได้เลี้ยงแค่ลูกอิไม้ เพราะลูกเจ๊ปลายฟ้าอาบีมกับบ้านพี่หมอนาวาช่วยเลี้ยงอยู่แล้ว และโบอิ้งฉันคงไปฝากไว้กับปู่กับย่าเขา เพราะบ้านนั้นยังไงๆโบอิ้งก็เป็นหลานคนแรกและหลานคนเดียว เขามีเวลาเลี้ยงและเห่อหนักแน่

ฉันนั่งหมุนเก้าอี้ไปมาและเปิดไฟล์ทเรด้าดู ก็เห็นเครื่องไปลอนดอน take off แล้ว รอบนี้ไคล์ไปลอนดอนสามวันเลย ไปกันหมดแม้กระทั่งก้านแก้ว และเจแปน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

ฉันละสายตาจากจอคอมมองไปที่ประตูห้องทำงาน แต่ไม่ทันได้ขานอนุญาต ก็เห็นทิชากอดแมคบุ๊คเปิดประตูเข้ามา..ยิ้มหวานๆให้ฉัน

"แฮร่...ใบไม้ ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนแก^-^"

"-_-" หน้าฉัน

"ทำไมทำหน้าแบบนั้น ก็แฟนแกบอกมา..ว่าทุกคนบินหมดไม่มีใครอยู่กับแกเลย ไคล์เขาเป็นห่วงเจ้าโบอิ้งน่ะ เขาเลยฝากฉันดูแลแกกับหลาน^^" ดูแลฉันกับโบอิ้ง?! คุณพระ..ไม่ใช่ฉันเหรอวะที่ต้องดูแลมัน?

"แกนี่ว่างเหมือนคนไม่มีแฟนเลยนะ -_-"

"ก็นะ..แกไม่มีแฟนเป็นหมอแกไม่รู้หรอก..ว่าเวลาแฟนเข้าเวรมันเปลี่ยวขนาดไหน ^^ "

"เหอะ แกไม่มีแฟนเป็นนักบินแกก็ไม่รู้หรอก ว่าเวลาแฟนไปบินสองสามวันมันเซ็งแค่ไหน-_-" ทิชาหันขวับมายิ้มให้ฉัน ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะลั่น..

"ฮ่าๆ เนอะๆ..แกยังมีโบอิ้งในท้อง ฉันนี่สิอยากท้องบ้างจัง อยากรู้มากๆว่าตอนตัวเองเป็นแม่คน..มันจะเป็นยังไง^^"

ฉันวางปากกาลงบนโต๊ะแล้วเอามือท้าวคางมองทิชา ..ที่ตอนนี้นางกำลังทำหน้าเพ้อฝัน นี่มันคิดเรื่องลูกแล้วเหรอวะ?! มันมีอะไรอัพเดทรึป่าว?! ตายๆหยุดเผือกไม่ได้เลยกู โบอิ้งอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะลูก!

"อยากมีลูกแบบนี้ แกมีอะไรกับหมอธันวาแล้วใช่ไหม?-_-" ฉันถามตรงๆไม่อ้อมค้อม จนทิชาเอามือปิดแก้มสองข้างพยักหน้ารัว

"อืมๆ" เท่านั้นแหละฉันนี่เบิกตากว้าง...อ้าปากค้างเลย! ถ้าพ่อทิชารู้ไม่หมอธันวาก็ทิชาอ่ะ..คอขาด

"จริง?..ยังไง..เด็ดป่ะ?"

"บ้า!!ถามอะไรของแก ก็ไม่รู้สิ...กว่าจะได้คือแบบ แบบ..มันไม่เคยกันทั้งคู่...ทำไม่ค่อยถูก" เฮ้ย..หมอธันวาไม่เคยจริงอ่ะ? คู่หมั้นเก่านังบะหมี่อะไรนั่น..เขาไม่แตะเนื้อต้องตัวเลยเหรอ?

"เสร็จนอกเสร็จใน-_-?"

"บ้า! แกถามตรงไปป่ะ นะ... ในสิ -///-" มือที่ท้าวคางอ่อนแรงจนฉันแทบฟุบลงโต๊ะ ทิชาเอ้ย...ด่ายังไงดีกู ไม่กล้าด่าจริงๆ..กลัวเข้าตัวเอง

"เอาเถอะๆหอยใครหอยมัน รับผิดชอบกันเอง.. เออแกฉันมีไรจะถามแกหน่อย บัตรทองที่พี่ไทม์ให้มันใช้ทำอะไรได้บ้างวะ" ทิชาทำนึกคิดแล้วหยิบบัตรของตัวเองในกระเป๋าออกมา

"แบบนี้ป่ะ?"

"อืม-_-"

"แกได้ด้วยเหรอ? บัตรมันมีอายุ 3 ปีนะ พักโรงแรมเครืออนันธาราฟรี ทำสปานวด ฟรี ฟรี ~ฟรีทุกอย่าง พี่ไทม์ให้แกเหรอ? น้อยคนนะจะได้ ถ้าไม่ใช่ตระกูลอนันธารา คนคนนั้นก็คือคนพิเศษของอนันธารา^^"

เออ..กูเป็นเมียคนที่สองของพี่ไทม์เองล่ะ -_-

"เออคนพิเศษ แต่จะว่าไปไม่อยากจะเชื่อว่ะ...ว่าพ่อฉันจะเป็นเพื่อนสนิทแม่แก สมัยนั้นเขาฮิตเหรอวะ...ที่ผู้ชายจะเป็นเพื่อนกับผู้หญิง-_-" ทิชายกแมคบุ๊คบนตักไปวางบนโต๊ะ แล้วหันมาหาฉันทั้งตัว