Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 14

คานะ : อ้าว ถ้าพี่ไคล์ยังไม่มีอยากมีเมียล่ะ แสดงว่าเราคลุมถุงชนนะแม่

ป้าสวย : คลุมแล้วไง เราได้เลือกพี่สะใภ้เอง แม่กลัวพี่ไคล์เลือกมา มันจะไม่เป็นผู้ไม่เป็นคนน่ะสิ พี่ใบไม้พี่ไคล์ก็ชอบนะ เขาไม่ขัดหรอก

แม่ : ลูกฉันก็ไม่ใช่คนเท่าไหร่ แต่ใจถึงและรักจริง^^

ฉัน : เอาเถอะค่ะ ต่อให้อะไรจะเกิด..หนูก็ไม่กลัว ขอแค่มีป้าสวยกับคานะอยู่ข้างๆหนูก็พอค่ะ -_-

แม่ : ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว ไคล์เขาเพิ่งบอกชอบใช่ไหมใบไม้ ^^

ฉัน : ใช่ค่ะ หนูมีหลักฐาน....

ฉันขับรถไปคิดเรื่องที่คุยกับบ้านนั้นไป ตอนนั้นฉันเปิดคลิปที่ไคล์เมาและบอกชอบฉันให้ทุกคนฟัง แต่ทุกคนดูไม่ตกใจอะไรมาก แต่ไปตกใจที่ฉันกับไคล์ประชันฝีปากกันมากกว่า

เอาล่ะ! ตอนนี้ฉันก็ได้ทีมมาแล้ว ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ไคล์บินกลับเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน..

ฉันถึงบริษัทก็เห็นเจ๊ปลายฟ้ากลับมาทำงานแล้ว เจ๊แกเดินหลังไวๆเข้าห้อง และเดินแปลกๆ แต่ไม่ทันได้เข้าไปถามหรอก งานฉันค้างอยู่เพียบ ฉันจึงรีบเข้าห้องตัวเองไปเคลียร์ก่อน

แต่ระหว่างที่ตรวจงาน และทดสอบแฮกเกอร์ระบบต่างๆ เจ้าของไลน์ที่ฉันประชันฝีปากไปเมื่อคืน เขาก็โทรมา

...ไม่ทันไรก็คิดถึงกันซะแล้ว

LINE -KAI- Calling ~

"ฮัลโหล-_-"

(เอ่อป้า..เมื่อคืนผมเมา) เสียงลุกลี้ลุกลน สงสัยเพิ่งตื่น และเห็นความชิบหายของตัวเอง

"บอกทำไม?"

(เฮ้อ..โชคดีที่ป้าจำไม่ได้ คือ ผมเมา แล้ว...เมื่อคืนผมว่าป้าไป โทษทีนะ)

"ทำไมฉันจะจำไม่ได้ เซฟข้อความเสียงและแคปจอไว้ด้วย นายบอกชอบฉันไม่ใช่เหรอ? -_-"

(ป้า!)

"คะที่รัก -_-"

(ผมเมาโอเคป่ะ เมาและพูดเล่น!)

"แต่ฉันไม่เล่นกับแก กล้าดียังไงมาบอกชอบฉัน และจะเลิกชอบวันเดียว เห็นฉันเป็นอะไรไคล์..โดนตบจนหน้าสั่นทีเดียว สมองกระเด็นออกไปด้วยเหรอ?-_-"

(ผมพูดไปงั้นล่ะ ผมบอกชอบผู้หญิงที่ผมอยากเอาทุกคน)

ฉันที่พิงพนักเก้าอี้ เหยียดตัวนั่งตรงทันที มึงจะเล่นกับกูอีกแล้วใช่ไหม!?-_-

"แต่พลาดแล้วล่ะ ที่มาบอกชอบและให้ความหวังฉัน คนอย่างฉัน..อยากได้อะไรต้องได้ รวมถึงแกด้วยไคล์-_-"

(แต่ผมไม่ได้ชอบป้าแล้ว..วันนั้นที่ผมจูบป้าและโดนตบผมรู้เลย ว่าป้าน่ะไม่ใช่..ป้าควรเป็นพี่ผมมากกว่า)

"แล้วทำไม ก่อนหน้านี้แกไม่พูดล่ะว่าชอบฉัน ฉันจะได้เตรียมตัวโดนจูบทัน ปากอมควายไว้รึไง!-_-"

(ป้านั่นล่ะ ที่ไม่แสดงออกจนผมท้อ...ถ้าผมพูดว่าชอบ ป้าไม่ชอบกลับผมทำไง มองหน้าติดไหม ไอ้ไม้กับผมจะทำงานกันยังไง ป้า...ถามไรหน่อย ชอบผมรึป่าวถามจริง?)

ฉันเงียบ และกำโทรศัพท์แน่น...ก่อนจะหลับตาลงแล้วคิดทบทวน เอาวะ! เอาวะ!

"ก็ ชะ..ชอบ-_-"

(แต่ผมไม่ได้ชอบป้าแล้ว ตัดใจเถอะ)

ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด~~~~ อีเชี่ย!!! อะไรของมึง ฉันกำมือถือดูหน้าจอด้วยความโมโห ถ้าวัดอุณหภูมิในตัวตอนนี้คงพุ่งกระฉูด เพราะควันจะออกหูกูแล้ว

"เด็กกวนตีน แกจะเล่นสงครามประสาทกับฉันใช่ไหม คอยดูเถอะ!"

ฉันนั่งนวดขมับพยายามสงบสติอารมณ์ เลขาเข้ามาก็แล้ว ใครเข้ามาก็แล้ว ฉันไม่มีอารมณ์คุยด้วย ฉันเอาแต่คิดว่าจะเอาไงดี จะโมโหที่มันพูดตัดบทแบบนี้หรือจะหน้าด้าน...สู้ต่อ

เรามีป้าสวย เรามีคานะ ไม่ใช่เหรอ?! กลัวอะไร!

กลับมาคอนโด..ฉันก็นึกถึงแต่หน้าแม่ ทำไมอยู่กับแม่ตอนนั้นฉันรู้สึกมีความหวัง รู้สึกเหมือนถูกซัพพอร์ต แต่ตอนฉันตัวคนเดียว ฉันรู้สึกท้อมาก

หลังจากนั่งถอนหายใจรอบที่ล้าน ฉันก็เดินไปหยิบไวน์มานั่งจิบเหมือนเดิม ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแม่ไปด้วย

Calling ~ MOM