Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 66

ฉันรีบลุกขึ้นรับไหว้ทันที ก่อนที่จะปาดน้ำตาที่เปียกๆบนแก้มออก..แล้วเดินไปเปิดประตูให้

"ขอให้น้องหายนะเจแปน" เจแปนยกมือไหว้ฉันอีกรอบแถมยังโผกอดฉันด้วย ฉันจึงลูบหลังเธอปลอบเบาๆให้กำลังใจ

จนมาถึงหมอฮาวาย..ที่เดินมาใกล้ๆฉัน

"ดีใจด้วยนะที่ได้เจอน้อง..หมอฮาวายเป็นคนโลกสวยนี่ ผ่านได้สบายและช่วยน้องได้อยู่แล้ว" ฉันชูสองนิ้ว และยิ้มให้เขานิดๆเป็นกำลังใจ จนหมอฮาวาย..เขาดึงฉันเข้าไปกอดหลวมๆ

มันเป็นกอดที่ฉันตกใจแทบช็อค เพราะประตูก็เปิดกว้างอยู่ แถม..เลขาก็ยืนอยู่ด้วย!

"ขอบคุณนะใบไม้..ไว้จะเลี้ยงข้าวเป็นการขอบคุณ"

เอ่อ..จะดีเหรอ?-_-

ฉันไม่ตอบเลือกลูบหลังเขาเบาๆแทน จนเลขาหันขวับมามองฉันแวบนึงแล้วยืนขึ้นทันที สายตาเธอตอนนี้กำลังมองไปที่ทางเดินสลับกับหน้าฉัน

"เอ่อ คุณใบไม้คะ คุณไคล์ออกจากลิฟต์แล้ว กำลังเดินมาค่ะ..." ห้ะ!! พอได้ยินชื่อไคล์ ฉันก็รีบผละออกจากหมอฮาวายทันที ก่อนที่จะรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะทำงานตัวเองและนั่งเหมือนเดิม จนหมอฮาวายที่ยืนอยู่เขามองตามหลังฉันแวบนึงแล้วเดินออกไป

ตายๆ เขาเดินผ่านไคล์แน่นอน....

และในที่สุด..ไคล์ก็เปิดประตูเข้ามา

"ไง..." ฉันรีบหันไปยกมือทักทาย แต่ไคล์เขาไม่ตอบ เขาไม่มองหน้าฉัน เขาเดินมาวางขนมเค้กไวท์ช็อคที่โต๊ะทำงาน แล้วเดินไปหลังห้องหยิบจานออกมา ก่อนที่จะยืนก้มหน้าก้มตา..และบ่นพึมพัมคนเดียว

"ซื้อเค้กมาให้ เจ้านี้รึป่าวที่ชอบกิน-_-" ไคล์หน้าบึ้งมาก ฉันจึงหยิบปากกาไปจิ้มที่มือเขาทันที ก่อนที่จะโน้มไปถามใกล้ๆ

"เป็นอะไร?"

"หึง" ?!

"หึงใคร?-_-"

"ป้าจะถามทำไม ป้าให้มันมาหาแบบนี้ผมหึงหมามั้ง-_-!" ฉันเอามือทาบอกพิงพนักเก้าอี้ตกใจ จนคนหน้าบึ้งตรงหน้า เขาตักเค้กที่แกะใส่จานหมาดๆ ป้อนฉัน

"กินสิ! จะกินไม่กิน-_-" เดี๋ยว! กูงงอยู่.. น้ำเสียงนอยกูสุดๆแต่ก็ยังป้อนเค้กกู?-_-!

พอฉันกินเค้กที่ไคล์ป้อน เขาก็เลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้าม จากนั้นก็ตักเค้กกินเองสองสามคำ แล้วตักแค่ปลายช้อนป้อนฉัน

"อะไรเนี่ย?..ไม่แฟร์ ทำไมฉันได้กินนิดเดียว-_-" ฉันรีบทักท้วง และมองเค้กในช้อนสลับกับหน้าเขา

"อย่าพูดมาก ที่จริงผมจะซัดทิ้งถังขยะแล้ว ป้าไม่คิดจะบอกผมเหรอ? ว่ามัน-มา-ทำ-ไม?!-_-" ฉันรีบกินเค้กทันที ก่อนที่จะกัดช้อนที่ไคล์จับแน่น จากนั้นก็กระพริบตาปริบๆส่งให้เขาแทน..เพราะกูไม่รู้จะตอบยังไง

"มาตรวจร่างกาย..." เฮ้ย..กูพูดผิดรึป่าว?! ทำไมไคล์เงยหน้าขึ้น มองตาเขียวปั๊ดแบบนั้น

"ตรวจร่างกาย!!?-_-" แถมยังถามเสียงเข้มอีก!

"ไม่ๆ มาตรวจสุขภาพแล้วก็...ไคล์ ยะ..อย่า" ฉันตอบไม่ทันจบ ไคล์เขาก็ลุกขึ้นเดินมาหาฉันก่อน จากนั้นเขาก็เอามือค้ำโต๊ะ..แล้วโน้มลงมาเรื่อยๆ โน้มลงมาจ้องตาฉัน จนเก้าอี้ทำงานมันเริ่มเอนไปข้างหลัง

"ไคล์นี่มันบริษัท-///-.." ฉันจึงเบือนหน้าหนีและเอามือดันไหล่เขา แต่ดูเหมือนคนขี้หึงเขาจะไม่ฟัง..เขาโน้มลงมาใกล้ๆฉันอีก...แล้วหอมแก้มฟอดใหญ่

ฟอด~

"ไคล์-///-" มือฉันที่ดันไหล่..รีบเปลี่ยนมาจับแก้มตัวเอง จนไคล์เขาโน้มลงมากระซิบใกล้ๆ กระซิบเบาๆ กระซิบเสียงกระเส่าเหมือน...ตอนอยู่บนเตียง

"ทำงานเสร็จเมื่อไหร่?.." ฉันเหลือบมองจอคอมเเวบนึงอย่างเขินอาย แต่พอหันกลับมาไคล์เขาก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆฉันอีก !

"กะ ใกล้เกินไปแล้ว..ทำไม?-////-"

"ไปเที่ยวบ้านผมมั้ย?.." ??

"ไปทำไม?.-////-" เขาโน้มลงมาอีกครั้ง โน้มลงจนปลายจมูกแตะแก้มและถูเบาๆ

ตึก ตึก ตึก ตึก...โอ้ยหัวใจกู มดลูกกู ใจเย็นๆ!! แค่เขาเอาจมูกถูแก้ม อย่าเพิ่งสติแตก!

"ก็..ไปเจอพ่อแม่ผัวไงครับ" คำว่าไงครับ...มันทำฉันแทบหยุดหายใจ เมื่อเสียงที่กระซิบใกล้ๆมันแหบพล่าและเซ็กซี่ยิ่งกว่าตอนอยู่บนเตียง

กูไม่ไหวแล้ว..โคตรเซ็กซี่เลยมึง

"คะ...ไคล์" พอฉันเรียกเบาๆเขาก็กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิม แล้วปล่อยฉันที่สติหลุดให้นั่งมึน และอึนกับเสียงเซ็กซี่ของเขาคนเดียว

เจอแบบนั้นเข้าไป..กว่าฉันจะกลับไปปั่นงานต่อได้ก็พักใหญ่ ระหว่างฉันทำงาน..ไคล์เขาก็นั่งเงียบๆเล่นเกมส์เทรดหุ้นอะไรของเขาไป แต่สายตายังไม่หยุดหลอกล่อฉันนะ กูว่าแน่นอนอ่ะ..ไปบ้านนางกูโดนโยนขึ้นเตียงแน่นอน

"เสร็จยัง?" สายตามีเลศนัยแต่น้ำเสียงตึงมาก สองชั่วโมงแล้ว ยังไม่หายงอนฉันอีกเหรอเนี่ย?

"ทำไมงอนจน..อยากแล้วเหรอ?-_-" ฉันถามเล่นๆ เพราะสายตากับน้ำเสียงไคล์มันย้อนแย้งกัน จนเขาละจากจอโทรศัพท์ขึ้นมองฉันแวบนึง

"อยาก? เหอะ พูดแบบนี้..ผมก็ของขึ้นสิป้า" ?!!

"งั้นเอามั้ยล่ะ ห้องนี้ไม่ได้แต่ห้องน้ำได้นะ..จะได้หายงอนสักที-_-" เขาไม่ตอบ..เอาแต่จ้องฉันอย่างคาดโทษแล้วลุกขึ้นไปล็อกประตูห้อง จนฉันที่มองตามหลังรีบวางปากเตรียมพร้อม ก่อนจะเดินนำเขาไปหลังห้อง ตรงไปยังห้องน้ำและรูดซิปกระโปรงลง

"ทำไมป้าไม่บอกมัน ว่ามีผัวแล้ว-_-" พอไคล์เข้ามาด้วยเขาก็ถามเสียงเข้ม แถมยังอุ้มฉันไปนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าอย่างไม่ใจเย็น และใช้ร่างใหญ่แทรกมายืนกลางหว่างขา

จากนั้นมือกัปตันหนุ่มก็ลูบตามขาอ่อนฉันช้าๆ จนถึงจุดหมาย แล้วเขาก็ใช้นิ้วเกี่ยวดึงแพนตี้ฉันลง

ฟรึบ!

"ถอดเก่งนะ แต่ฉันจะบอกว่าผัวได้ไง ในเมื่อเรายังไม่ได้แต่ง-_-"

"ไคล์..." ฉันเรียกเสียงอ่อนลง จนไคล์ดึงแก่นกายออกแล้วใส่กางเกง จากนั้นเขาก็ก้มลงไปเช็ดให้ฉัน

"ผมอยากให้ป้าเป็นของผมคนเดียว...ไม่ได้เหรอ"

"ก็ได้..แต่"

ครืน...ครืน.... ฉันพูดไม่ทันจบ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อสูทก็สั่นขึ้นมา จนฉันต้องรีบควานหา..และหยิบมันมารับอย่างรำคาญ

ครืน ครืน~ เดี๋ยว..เลขา?! โทรมาทำไม? ฉันกับไคล์มองหน้ากันทันที ก่อนที่ฉันจะรีบลงจากเคาน์เตอร์ และเอ่ยถามคนในสาย

"มีอะไร?"

(คุณใบไม้คะ..ขออนุญาตถามค่ะ คุณใบไม้มีธุระอะไรกับคุณไคล์ไหมคะ? พอดีคุณบอสบอกว่าห้องล็อก และขอกุญแจห้องไป...."

!!!! เชี่ย

ฉันไม่ตอบรีบกดวางสายแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกไป ก่อนจะหันไปบอกไคล์ให้ทำตัวปกติ และตัวเองวิ่งลุกลี้ลุกลนไปนั่งที่เก้าอี้

แต่ไม่ทัน.....

พ่อกูนั่งอยู่ แถมตอนนี้กำลังหมุนเก้าอี้ไปมา หมุนช้าๆ..และหันมาหยุดจ้องหน้าฉัน

"ไปไหนมา?" ฉันหลับตาลงครู่นึง เมื่อไคล์เขาเดินมายืนข้างๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง..แล้วเห็นพ่อกำลังจ้องฉันกับไคล์สลับกัน

"สวัสดีครับลุงบอส^^" พ่อรับไหว้แล้วหันมาถามฉันต่อ

"พ่อถาม..ไปไหนมา?"

"......."

"พ่อถาม?"

"ไปเข้าห้องน้ำมาครับ^^" ไคล์ตอบปกติแถมยิ้มจนตาหยี แต่ขมับสองข้างเขาตอนนี้มันมีเหงื่อซึมออกมา

"ไปทำอะไรในห้องน้ำ ที่บริษัทก็ไม่เว้นเหรอ?"

"ทำไมคะ..เข้าห้องน้ำด้วยกัน จำเป็นต้องแบบนั้นอย่างเดียวเหรอ?-_-" ฉันรีบตอบแทน แล้วเอามือกอดอกเบือนหน้าหนี

"ไม่...แต่มันไม่ควร"

"ครับ ผมขอโทษครับลุงบอส ถ้าทำอะไรไม่ถูกต้องและไม่ควร ผม..." ไคล์พูดไม่ทันจบ พ่อก็ยืนขึ้นเอามือท้าวสะเอวทันที

"มีอะไรกันแล้วใช่ไหม?" พอเจอคำถามนี้ ไคล์หันขวับมามองฉันเลย..เขาคงตกใจที่พ่อถามตรงๆ แต่ฉันไม่ตกใจ มาถึงขนาดนี้แล้วถ้าพ่อไม่ถาม..วันนี้ฉันก็จะบอก จะได้เลิกชงคนอื่นให้ฉันสักที!