Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 73

ถึงเซ็กส์ในห้องน้ำจะเกรี้ยวกราด แต่กัปตันก็แลนด์ได้นิ่มมาก ไม่อยากจะเชื่อ..มีผู้โดยสารปรบมือชมเขาด้วย

เรามาถึงตามเวลาท้องถิ่นก็เย็นพอดี หลังจากยืนไหว้และยิ้มส่งผู้โดยสารจนเหงือกแห้ง พี่นาเดียร์ก็ลงจากชั้นสองมาควงแขนฉันลากกระเป๋าออกไป

ส่วนกัปตันต้นไม้เขาก็เดินคุยกับนักบินผู้ช่วยมาห่างๆ ฉันเหลือบมองเขาบ้างเพราะหมั่นไส้..มีอย่างที่ไหนงอนข้ามวันข้ามประเทศ

"นี่..ยังไม่ดีกันอีกเหรอเจแปน" พี่นาเดียร์สะกิดถาม..เมื่อฉันหันไปมองเขาจริงจังอีกครั้ง เพราะฉันเห็นแอร์ท้ายลำนางเดินมาขนาบข้างคุยสนิทกับเขา

"ยังค่ะ พี่นาเดียร์ดูสิ..แปปเดียว สาวก็เข้าหาเขาแล้ว" พี่นาเดียร์รีบยกโทรศัพท์มือถือเปิดกล้องหน้า และทำเป็นถ่ายเซลฟี่ แต่จริงๆแล้วใช้มันเป็นกระจกมองหลัง

"ตายแล้ว นางจอมฉก..ระวังนะเจแปน ยิ่งทะเลาะกันอยู่ด้วย พวกแย่งของชาวบ้านมันชอบมาเวลานี้ล่ะ!"

"ค่ะ..จะระวัง แต่ถ้าเขาอยากเป็นควายมากก็เชิญ -_-"

"ทะเลาะอะไรกัน ถึงได้งอนข้ามวันข้ามประเทศแบบนี้?-_-" ฉันเดินก้มหน้าถอนหายใจ

"เฮ้อ! เขาจอดรถรอเจแปนอยู่ค่ะ แต่เจแปนมีธุระด่วน..ลืมเขาและกลับก่อน"

"จริง?! ฮ่าๆ โอ้ยเธอ! ต้องเบลอขนาดไหนถึงลืมแฟนได้ ฮ่าๆ" ฉันรีบดึงแขนพี่นาเดียร์ที่ขำก๊ากไว้ เพราะกัปตันต้นไม้เขามองตรงมาที่เรา บ้าจริง..พี่นาเดียร์พูดแฟนเต็มปาก เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย

"พี่นาเดียร์เบาๆค่ะ เดี๋ยวกัปตันรู้ว่าเรานินทาเขา จะว่าไปตอนนั้นมันเบลอจริงๆนะคะ มันหลายอย่างค่ะเลยลืมสนิทเลยTT"

"เอาเถอะๆ..แต่ขำอ่ะ นั่นเจแปนมินิบัสสายการบินมารับแล้ว ไปเร็วๆ^^" แล้วพี่นาเดียร์ก็จับแขนฉัน ลากกระเป๋าเดินเร็วๆไปขึ้นรถ เราเลือกนั่งแถวสองเพื่อจะได้ลงเร็วและเลือกห้องพักก่อน

ส่วนแถวหน้าน่ะเหรอ? เหอะ!..กัปตันนั่ง พอก้นผู้ช่วยนักบินและกัปตันหย่นลงเบาะ พวกเขาก็เริ่มพูดถึงเรื่องผับเกาหลีทันที ทำไมต้องพูดให้ฉันได้ยินด้วย!!

เพื่อ!?

"ผมกลับห้อง..จะรีบอาบน้ำแกล้งนอน วีดีโอคอลบอกแฟนก่อนนะครับ^^" แผน? บ้าจริงใครจับคู่ให้สองคนนี้บินด้วยกันเนี่ย ยิ่งกว่าผีกับโลง

"อื้ม แวะซื้อถุงก่อน สรุปผับที่ตกลงกันนะ" ซื้อถุง?! ไม่ได้! ฉันรีบยกกระเป๋าตรงหน้า กระแทกพื้นดัง..ปึก!! แล้วหันไปคุยกับพี่นาเดียร์

"พี่นาเดียร์คะ อยากไปกินปลาหมึกดุกดิกกับโซจู^^" พี่นาเดียร์เงยหน้าจากโทรศัพท์มองฉันแวบนึง

"ได้ๆเดี๋ยวพี่บอกแฟนก่อนนะ เอ..ไม่บอกดีกว่า นี่ๆเราไปบาร์โฮสกันไหม ซดโซจูเหมือนกันแต่มีชายล้อมรอบ^[]^" พี่นาเดียร์รู้ใจฉันจริงๆ

"ว้าย จริงเหรอคะ? อยากลองจัง.."

"เจ๊นาเดียร์!"

"คะกัปตัน..เรียกนาเดียร์มีอะไรรึป่าวคะ?^^"พี่นาเดียร์เหล่มองฉันแวบนึงก่อนจะอมยิ้ม เมื่ออยู่ดีๆกัปตันขี้งอนก็เรียกเธอเสียงเข้มขึ้นมา

"เพิ่งขึ้นมาไฟลท์แรก อยากลงอีกใช่ไหม?" พี่นาเดียร์เอามือปิดปากส่ายหน้ารัว ลงที่ว่า..คือลงจากBusiness class สินะ

"ไม่ๆค่ะ โถ่กัปตันขา เจแปนยังไม่เคยนี่คะ อยากพาไปลองเปิดหูเปิดตาดูบ้าง อีกอย่างได้ข่าวว่าแฟนเจแปนจะไปร่อนเอวใส่สาวในผับ นาเดียร์กลัวเจแปนเหงาน่ะค่ะ^^"

"ใช่ๆ ก็เลยชวนเจแปนไปร่อนเอวในบาร์โฮสด้วยใช่ไหมคะ^^" ฉันรีบพูดเสียงใส จนกัปตันต้นไม้ถอดหมวกและหันขวับมามองหน้า

"เจแปน ! แล้วเธอจะรู้ว่าการท้าทายฉันมันเป็นยังไง" เขากัดฟันพูด แต่ฉันกับพี่นาเดียร์ไม่สนใจ ท้าทายแล้วไง...ยังไงเอ่ย ไม่สนใจคนขี้งอนหรอก ฉันหัวเราะคิกคักจนเรามาถึงโรงแรม แต่หารู้ไม่..ถึงฉันจะทำเป็นไม่กลัวอำนาจมืดเขา แต่ใจก็แอบสั่นเบาๆเมื่อเขาเหลือบตามอง

ถ้าฉันอยู่คนเดียวฉันคงไม่รอด คนอะไรทั้งขี้งอน ขี้โมโห ขี้สั่ง ขี้เอา!

พอรับกุญแจเข้าห้องอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พี่นาเดียร์ก็ชวนฉันไปหาอะไรกินแถวโรงแรม เราพักแถวย่านเมียงดง ไม่ต้องกลัวว่าจะอดอยาก เพราะลงมาเดินไม่กี่ก้าวก็เจอร้านอาหารพวกStreetFood เต็มไปหมด อากาศที่นี่หนาวนิดๆเพราะกำลังเข้าสู่ฤดูใบไม้เปลี่ยนสี

แต่กัปตันจัดกระเป๋าเหมือนแกล้งฉัน เขาเลือกแค่ชุดเดรสมาให้ ส่วนถุงน่อง ฮีทเทคไม่มีสักอย่าง ฉันกับพี่นาเดียร์จึงแวะแปลงโฉมซื้อเสื้อผ้ารองเท้าใหม่ทั้งเซ็ท! และเดินเล่นย่านเมียงดงกันสองคน

จนไปหยุดที่ร้านข้างถนนอีกฝั่ง..ที่มีโซจู มีหมึกดุกดิกซาซิมิขาย ให้ตาย..เยอะแยะทั้งผู้ชายทั้งร้านขายหมึก

"ขาว มองไปทางไหนก็ขาวไปหมด" พี่นาเดียร์เลียไอติมและมองผู้ชายตาละห้อย ฉันไม่อยากนึกตามเลย..จังหวะการลงลิ้นเลียไอติมของพี่แก มันเหมือนเลียอย่างอื่นมากกว่า

"ขาวจริงๆค่ะ..ตี๋มาก"

"รู้อะไรไหม เขาบอกว่าที่นี่ ถ้าเที่ยวกันถูกใจก็นอนด้วยกันได้เลย ทุกอย่างเปิดมาก..และเขาไม่ชอบใส่ถุงยางกันด้วย^^"

ฉันเผยอปากขึ้นตกใจ