ฮ่องเต้คลั่งรักมัดใจสนมตัวร้าย นิยาย บท 1

ซือหลิงหลงลืมตาพรึ่บก็พบว่าตัวเองกำลังถูกผู้อื่นบีบคอจนเกือบหายใจไม่ออก หนุ่มหล่อผู้กระทำตรงหน้า มีแววตาดุร้าย น้ำเสียงเย็นยะเยือกดุจคมดาบ

“คบชู้สู่ชาย ก่อความวุ่นวายในวัง บอกข้าสิว่าเจ้าอยากตายแบบไหน?”

ซือหลิงหลงโดนบีบคอจนเกือบสิ้นลมหายใจแล้ว เธอรู้สึกมึนงงไปหมด

‘เกิดอะไรขึ้น? ฉันแค่เผลอหลับไปแล้วทำไมตื่นมาอยู่ในที่บ้าบอแบบนี้ได้? แถมยังเจอคนประสาทแดกอีก’

‘ยังมีหน้ามาถามฉันว่าอยากตายแบบไหนด้วย...โธ่เอ่ย! หน้าตาดีซะเปล่า ดันประสาทแดกซะงั้น’

ทว่าเสี้ยววินาทีต่อมา ฝ่ามือใหญ่ที่กำลังบีบคอเธออยู่กลับปล่อยกะทันหัน

ซือหลิงหลงหลุดพ้นจากอุ้งมือมัจจุราช ร่างกายอันอ่อนยวบตกลงพื้นอย่างจัง เธอหายใจหอบและไออย่างหนัก

‘ให้ตายสิ ฉันเกือบได้ไปเจอหน้าพญายมแล้วไหมล่ะ’

เฮ่อเหลียนเย่ว์เลิกคิ้วมองซือหลิงหลงตรงหน้า คิ้วงามขมวดแน่นเป็นปม ดวงตาหงส์เจือความตะลึงและสงสัยเล็กน้อย

อะไรกัน?

เมื่อครู่นางพูดกระไรหรือ?

ในขณะเดียวกัน สาววัยแรกแย้มสวมอาภรณ์พระราชวังสีชมพูวิ่งเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าเฮ่อเหลียนเย่ว์ ใบหน้าอรชรอันแสนอ่อนแอเอ่อล้นไปด้วยความวิงวอน

“ฝ่าบาท พระองค์โปรดปล่อยหลางกุ้ยเหรินสักครั้งเถอะเพคะ เชียนเชียนเชื่อว่าหลางกุ้ยเหรินไม่ได้มีชู้กับทหารคุ้มกันแน่เพคะ ต้องเป็นเหตุสุดวิสัยแน่เพคะ”

ซือหลิงหลงได้ยินคำพูดของสตรีคนนี้ก็อดกลอกตามองบนไม่ได้

‘เมื่อกี้ฉันโดนบีบคอเกือบตาย ทำไมไม่เห็นเธอเข้ามาขอร้องเลย?’

‘ที่มาพูดแบบนี้เพราะกลัวฉันจะไม่ตายมากกว่ามั้ง’

ซือหลิงหลงคิดในใจเสร็จก็รู้สึกอึ้งในเวลาต่อมา

เดี๋ยวก่อน！

เชียนเชียน? หลางกุ้ยเหริน? คือตัวละครที่เธอเพิ่งอ่านจบในนิยายปรัมปราใช่ไหม?