หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 118

ตอนที่ฉันเจอซัมเมอร์ สภาพจิตใจของเธอดีขึ้นมาก ฉันเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับการพบเจอกับเกวนที่ชั้นล่าง เธอขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามว่า “เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันได้เห็นเธอหลายครั้งที่โรงพยาบาล เธอเหมือนคนบ้าวิ่งไปรอบ ๆ หมอที่ต้องการอะไรจากเขา ดูเหมือนว่าเธอจะมีอาการป่วยทางจิต”

ป่วยทางจิต?

เกวนจะกลายเป็นคนโรคจิตเพราะดิกสันไม่ต้องการเธองั้นเหรอ?

ฉันถามอย่างสงสัยว่า “เธอจะทำให้เกิดปัญหาในโรงพยาบาลหรือเปล่า?”

“เธอจะไม่ทำ แต่ฉันได้ยินเธอตะโกนครั้งหนึ่งว่า คนที่ชื่อควินซี่จะไม่โกหกเธอ” ซัมเมอร์ตอบ

ฉันตกตะลึง “ควินซี่?”

เกวนรู้จักควินซี่ได้อย่างไร?

“ใช่ ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร!” ซัมเมอร์ถอนหายใจและพูดต่อ “ผู้หญิงคนนั้นทำให้ฉันอารมณ์เสียแล้วรำคาญเธอ แต่ตอนนี้ฉันสงสารเธอตั้งแต่เธอทำตัวเหมือนคนบ้า! อย่างไรก็ตาม เมื่อฉันจำได้ว่าเธอขับรถชนโจเซฟด้วยก่อนหน้านี้ ฉันไม่สงสารเธออีกต่อไป”

ซัมเมอร์และฉันเคยรู้สึกแบบเดียวกันกับเกวน

ท้ายที่สุด จิตใจของเราก็แข็งแรงดีเกินไป

ฉันเปลี่ยนหัวข้อว่า “อย่าพูดถึงเธออีกต่อไป เธอจะได้ออกเมื่อไหร่กัน?”

“ชาร์ลสจะมารับฉันเร็ว ๆ นี้” ซัมเมอร์กล่าว

เมื่อพูดถึงชาร์ลส น้ำเสียงของซัมเมอร์ก็ไม่แยแสอะไรอีกเลย

“เขามาเยี่ยมคุณที่โรงพยาบาลเหรอ?” ฉันถาม

“ใช่ เขารู้ด้วยว่าฉันเป็นใคร” ซัมเมอร์ตอบ

น้ำเสียงของซัมเมอร์ฟังดูผิดหวังเล็กน้อยขณะที่เธออธิบายว่า “ในตอนแรก ฉันต้องการซ่อนความสัมพันธ์ของฉันเกี่ยวกับโจเซฟ แต่เมื่อวานนี้เมื่อเขามาเยี่ยมฉันฉันก็เต็มใจเปิดเผยกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้”

ฉันอยากรู้มากและถามว่า “เขาตอบอย่างไร?”

“ผมเป็นญาติ เป็นพี่ของพ่อโจเซฟ เรียกผมว่าลุงเหมือนที่เคยทำก็ได้! คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวของเขาตลอดชีวิต ผมถือว่าคุณเป็นหนึ่งในครอบครัวคอนเนอร์ ผมจะรับผิดชอบคุณไปตลอดชีวิต” ซัมเมอร์ถอนหายใจและพูดต่อ “นี่คือสิ่งที่เขาพูด และเขาก็ไม่เหลือที่ให้ฉันดิ้นรน”

ฉันไม่คาดคิดว่าชาร์ลสจะบอกว่าเขาจะดูแลเธอไปตลอดชีวิต ฉันหัวเราะและถามว่า “ทำไมคุณต้องดิ้นรนอะไรขนาดนี้?”

เธอยังอยากจะแต่งงานกับชาร์ลสหรือไม่?

“ดิ้นรนเพื่อแต่งงานกับเขาและเป็นภรรยาของเขา” ซัมเมอร์ตอบ

ฉันเหมือนโดนตะปูทิ่มที่หัว “แล้วไง? ใช้ตัวของเขาเพื่อล้างแค้นโจเซฟงั้นเหรอ?”

ซัมเมอร์เงียบลงในทันใด

บางคำไม่จำเป็นต้องชัดเจน ซัมเมอร์จะเข้าใจ

ฉันสนับสนุนเธอให้หาทางแก้แค้น แต่ฉันแค่หวังว่าเธอจะได้พิจารณาอย่างรอบคอบ และไม่มีชายผู้บริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้อง

ซัมเมอร์เอียงศีรษะมองท้องฟ้าที่มืดมนและชื้น แล้วพูดว่า “เมื่อวานที่เขามาถึงในช่วงอากาศแบบนี้ เขาสวมชุดสูทสีดำแบบดั้งเดิมและสะดุดตามากจนยากที่จะละสายตาไป”

ชาร์ลสหล่อเหลาและไม่มีใครเทียบได้กับพี่น้องเกร็ก

อย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์โดยรวมของเขาดูเย็นชาและไม่แยแส

“ฉันเคยเห็นเขามาก่อน เป็นที่จับตามองจริง ๆ” ฉันตอบ

ซัมเมอร์หายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “ใช่ เขายังได้รับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันกำลังคิด”

“เกิดอะไรขึ้น?” ฉันถาม

เธอตอบว่า “เขารู้ว่าฉันเป็นผู้นำแผนการของฉันเจาะจงไปหาเขา”

ฉันกระซิบว่า “เขาพูดอะไร?”

“เขาหวังว่าฉันจะเคารพตัวเอง” ซัมเมอร์กล่าว

ฉันพูดไม่ออก

หลังจากออกจากโรงพยาบาล ฉันขับรถกลับไปที่บริษัทในขณะที่ผู้ช่วยของฉันยังคงคุยเรื่องธุรกิจอยู่

ฉันเบื่อ และตัดสินใจไปที่บริษัทของดิกสัน

พนักงานต้อนรับไม่รู้ว่าฉันเป็นใครและไม่อนุญาตให้ฉันเข้าไป ฉันกำลังจะโทรหาดิกสันเมื่อผู้อำนวยการเกร็กลงมา

เขาสะดุ้งเมื่อเห็นฉัน จากนั้นเขาก็ถามว่า “แคโร กำลังมองหาดิกสันอยู่ใช่ไหม?”

ฉันพยักหน้าและยิ้ม “ฉันอยากทานอาหารกลางวันกับดิกสัน”

“ดิกสันยังอยู่ในการประชุม คุณสามารถนั่งรอชั้นบนได้ในขณะที่รอเขา” เขาพูดและหัวเราะหลังจากนั้น “มันเยี่ยมมากที่คุณทั้งคู่กลับมาคืนดีกัน”

ฉันยิ้มในขณะที่ผู้จัดการเกร็กดูเหมือนว่าเขากำลังเร่งรีบและพูดว่า “ผมมีบางอย่างที่ต้องทำ ดังนั้นผมจะออกไปก่อนนะครับ”

แค่นั้นฉันก็เห็นว่าเขาถือตั๋วเครื่องบินไปเมืองหนานจิง

“ได้เลย ไปเถอะ” ฉันตอบ

หลังจากผู้จัดการเกร็กออกไป ฉันมองไปที่พนักงานต้อนรับที่ตกตะลึงและถามว่า “ฉันขอเข้าไปตอนนี้ได้ไหมคะ?”

เธอรีบตอบว่า ‘ใช่’ ฉันถามว่า “ท่านประธานเกร็กอยู่ชั้นไหนตอนนี้?”

“ชั้น 27 สำนักงานแรกอยู่ทางขวามือของคุณ” เธอตอบ

ฉันขึ้นลิฟท์ มันว่างเปล่านอกลิฟท์ ห้องทำงานแรกทางด้านขวาของฉันมีสำนักงานของท่านประธานเกร็กเขียนบอกไว้ ฉันกำลังจะเปิดประตูและเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงจากข้างใน

ฉันลังเล ดิกสันไม่ได้เข้าร่วมการประชุมเหรอ?

เนื่องจากฉันไม่ได้เร่งรีบที่จะเข้าไป ฉันจึงยืนอยู่ที่ทางเข้าสักพักและได้ยินเสียงอีกครั้ง

คราวนี้มันชัดเจนเป็นเสียงที่คุ้นเคย

ดิกสันถามอย่างเย็นชา “ความคืบหน้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

ฉันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร แต่ดิกสันเงียบไปนานก่อนที่เขาจะพูดอย่างเย็นชาในที่สุด “ตราบใดที่คุณ…ไม่ทำผิด ผมจะทำตามสัญญาและแต่งงานกับคุณ”

ฉันรู้สึกประหลาดใจอยู่ตรงนั่น