หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 13

ซัมเมอร์และฉันรู้จักกันมานานตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะพบกับ ดิกสัน เกร็ก มานานมากเธอจึงรู้ถึงความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขาตั้งแต่แรกเริ่ม

เธอรู้ว่าฉันมีรหัสผ่านเพียงรหัสเดียวสำหรับทุกสิ่งและมันก็เกี่ยวข้องกับวันที่ฉันได้พบกับดิกสัน

วันนั้นคือวันที่ 27 ธันวาคม 2009 หิมะแรกของปีเริ่มตกในวันนั้น

"แคโร หน้าเธอซีดหมดแล้ว หยุดฝืนยิ้มได้แล้ว"

"ฉันไม่ได้ยิ้ม ฉันแค่คิดว่ามันหนาวเกินไป"

ฉันคุยกับเธอสักพักในบ้านน้ำชาแล้วก็กลับไป ระหว่างทางกลับบ้านมีเบอร์แปลกโทรมาหาฉัน

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถามว่า "นี่ใคร?"

"ฉันคือคุณนายเกร็ก เกวน เวิร์ท"

ฉันยิ้มเยาะและพูดว่า "เธอยังไม่ได้แต่งงานเลยนะ"

เกวนหยุดชั่ววินาทีและพูดต่อไปอย่างหนักแน่นว่า "ฉันรู้แล้ว นี่เป็นวิธีที่ฉันเรียกตัวเองน่ะ ฉันตั้งใจจะเป็นภรรยาของดิกสัน และเธอได้รับตำแหน่งต่อจากฉันเป็นเวลาสามปี แคโรไลน์ ชอว์ ฉันรอเขา และเฝ้าดูเธออยู่เคียงข้างเขามาตลอดสามปี ตอนนี้ถึงเวลากำหนดสิ่งต่างๆให้เข้าที่แล้ว ถึงเวลาที่ฉันจะได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ ทุกคนจะชื่นชมฉันเพราะฉันคือคุณนายเกร็ก "

คนอะไรช่างไร้สาระ! ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจว่าชื่อของคุณนายเกร็กไม่เพียงพอที่จะได้รับความเคารพจากผู้คน

เธอต้องแสดงความเคารพและให้เกียรติตนเองในขณะที่มีความสุขุมรอบคอบ

ฉันไม่อยากที่จะฟังบรรยายของเธอดังนั้นฉันจึงพูดว่า "ได้สิ"

เธอพูดต่อไปและเริ่มรู้สึกเสียใจกับตัวเอง เกวนพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “ฉันไม่ได้อยากจะว่าเธอจริง ๆ ที่แต่งงานกับดิกสัน แม้ว่าพวกเธอสองคนจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่ผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจก็คงจบลงแบบเดียวกัน พวกเขาอาจจะไม่ได้ใจดีเท่าเธอ ฉันก็คงจะไม่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวตลอดหลายปีที่ผ่านมาในกรณีนี้ ฉันเดาว่าฉันต้องขอบคุณสำหรับสิ่งนั้น

ฉันก็ยังไม่สนใจ “แน่นอน”

บอกตามตรงว่าฉันไม่เคยเป็นคนใจดี ฉันแค่ไม่สนใจที่จะเล่นเกมโง่ ๆ กับเธอ

"ฉันรู้ว่าฉันทำผิดไปหลายอย่าง แต่นั่นเป็นเพียงเพราะฉันอยากเป็นคุณนายเกร็ก"

หลังจากหยุดชั่วครู่เธอพูดด้วยน้ำเสียงหัวเราะ "ฉันคือคุณนายเกร็ก เกวน เวิร์ท "

ฉันเตือนเธออย่างเย็นชาว่า "เธอยังไม่ได้แต่งงานแล้วพ่อของเขาก็ยังไม่เห็นด้วย"

ฉันรู้จากประสบการณ์ส่วนตัวว่าไม่มีใครมั่นใจได้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะดำเนินไปได้อย่างไร

โดยเฉพาะเมื่อพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับคนที่พวกเขารัก…

เธอหัวเราะเบา ๆ "นั่นมันแค่เป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น"

เธอพยายามยั่วโมโหฉัน แต่เธอก็ไม่สามารถทำให้ฉันสนใจเธอได้อีก

ฉันวางสายโทรศัพท์และเพิ่มหมายเลขของเธอลงในบัญชีดำ เมื่อฉันมองขึ้นไปดูเหมือนว่าฉันจะเห็นร่างที่คุ้นเคยนั้นอีกครั้ง ฉันกระพริบตาและพบว่าถนนว่างเปล่า ฉันคงจะเห็นภาพหลอน

ฉันส่ายหัวและขับรถไปที่ชายหาด งานแต่งงานของฉันกับดิกสันเคยจัดขึ้นที่นั่น ทันทีที่ฉันมาถึงชายหาดฉันได้รับโทรศัพท์จากดิกสัน “บังเอิญอะไรอย่างนี้” เขาถามด้วยเสียงต่ำ“ ทำไมวันนี้เธอถึงหลบหน้าฉัน”

เขาเรียกฉันให้ออกไปข้างนอกกับเขา แต่ฉันก็ปฏิเสธเขาทุกครั้ง ฉันได้พูดถ้อยคำที่รุนแรงไปบ้าง อย่างไรก็ตามเขาได้รบกวนฉันและพูดในสิ่งที่อธิบายอะไรไม่ได้มากมาย

ฉันจ้องมองไปที่คลื่นทะเลที่เคลื่อนไปมา “คุณไม่รู้เหรอว่าทำไม?”

"ฉันรู้ ฟังนะฉันสัญญากับเธอก็ได้ว่าฉันจะไม่ไปเจอ เกวน เวิร์ท ก่อนงานแต่งงาน ในช่วงสองเดือนนี้ฉันจะจดจ่อแค่การออกเดทกับเธอ แคโรไลน์ ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอนะ"

บางทีเขาก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าเขาใจร้ายกับฉันมาหลายปีแล้ว นั่นคือเหตุผลที่เขารู้สึกเสียใจสำหรับฉัน

ฉันพูดด้วยการเยาะเย้ยตัวเอง "ดิกสัน คุณคิดว่านั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการจริง ๆ เหรอ?"

"แคโรไลน์ ฉันรู้ว่าเธอต้องการเดทกับใครสักคนและรู้สึกถูกรัก ฉันจำได้ว่าเธอขอฉัน ว่าให้ฉันจะทำแบบนั้นให้เธอได้ไหม เธอเสนอที่จะหย่าและส่งมอบบริษัทชอว์ให้ ตอนนี้เราหย่ากันแล้วแต่เธอยังไม่ได้รับอะไรที่เธอต้องการเลย ฉันเกลียดการเอาเปรียบเธอ มันขัดกับตัวตนของฉัน ให้ฉันให้ในสิ่งที่เธอต้องการไม่อย่างนั้นเธอเอาบริษัทชอว์คืนไปเลยฉันจะไม่รับมันเป็นของขวัญฟรี "