หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 169

ตระกูลคุกเป็นครอบครัวที่ได้รับการยกย่องมากที่สุดในเมืองเอส นอกจากนั้น ยังมีตระกูลสโตน เช่นเดียวกับตระกูลชอว์และตระกูลเกร็กที่พึ่งพากัน ตระกูลสโตนอยู่เบื้องหลังความสำเร็จของตระกูลคุกในเมืองเอส

เอเลน สโตน ซีอีโอของบริษัทสโตน

และนั่นเป็นผู้หญิงของแอนดรูด้วย

บางทีเธออาจไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงของเขาด้วยซ้ำ

เธอเป็นเพียงคนทดแทนของควินซี่

แต่เธอก็เต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างแอนดรูอย่างไม่ย่อท้อ เมื่อแอนดรูจากเธอไป เธอได้แยกทางกับเขาอย่างเป็นมิตร

ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมาอยู่กับแอนดรู บางทีมีเพียงคำว่า "รัก" เท่านั้นที่สามารถอธิบายได้เหมือนกับที่ฉันเคยรู้สึกกับดิกสัน

ผู้ช่วยของฉันพูดถูก เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าสงสารอีกคน

เอเลน สโตน ลุกออกไปหลังจากดื่มไปไม่กี่แก้ว ผู้ช่วยของฉันและฉันนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ด้วยความไม่แน่ใจกับความคิดเดียวกันในใจของเรา

เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เราควรตามเธอไปไหม ท่านประธานชอว์?”

เอเลนเป็นซีอีโอของบริษัทสโตน และเยลต้องการเซ็นสัญญากับพวกเขา ทั้งผู้ช่วยของฉันและฉันก็ไม่สามารถหาทางหยุดพวกเขาได้

แต่เราได้พบกับ เอเลน สโตน ที่นี่

เธอเคยโทรหาฉันและขอให้ฉันประกันตัวแอนดรูออกจากสถานีตำรวจ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอเป็นหนี้บุญคุณฉันจริง ๆ

ถ้าฉันตามเธอไปอาจมีหวัง

“นายไปนัดเธอมาหาฉันสิ” ฉันพูดอย่างลังเล

มันชัดเจนเกินไปสำหรับฉันที่จะตามเธอไปในตอนนี้ ผู้ช่วยของฉันมองไปที่นาฬิกาของเขาและพูดว่า “ผมจะโทรหาคุณสโตนในภายหลัง”

ผู้ช่วยของฉันและฉันออกจากบาร์ แต่หยุดอยู่ที่ทางเข้า เอเลนยืนพิงรถสปอร์ตสีดำ มองมาที่เราด้วยรอยยิ้มจางๆ

ดูเหมือนเธอจะเพิ่งเห็นเรา

ฉันถามว่า “เธอกำลังรอฉันอยู่ใช่ไหม?”

เอเลนกำลังแต่งหน้า อายแชโดว์สีชมพูของเธอน่ารัก เธอเป็นผู้หญิงที่มีคุณสมบัติละเอียดอ่อน

แต่เธอจะไม่แต่งหน้าเมื่ออยู่กับแอนดรู เธอเฝ้าดูแลผู้ชายคนนั้นทุกวัน ดูแลทุกอย่างเพื่อเขาในแต่ละวันและอาศัยอยู่ในบ้านซอมซ่อหลังนั้นของเขา

เธอยอมสละทุกอย่างเพื่ออยู่กับเขา

แต่แอนดรูก็ทิ้งเธอไปในที่สุด

เธอชี้ไปที่รถสปอร์ตแล้วถามว่า “ไปนั่งรถเล่นกันไหม?”

ฉันบอกว่า “ได้สิ”

ฉันหันกลับไปและสั่งผู้ช่วยของฉันว่า “นายกลับไปที่บ้านของครอบครัวคุกก่อน”

เอเลนมีทักษะการขับรถที่ยอดเยี่ยม อย่างน้อยทักษะของเธอก็ดีกว่าของฉัน แม้ว่าฉันจะขับรถมาหลายปีแล้ว เธอพาฉันขับไปรอบชายหาดก่อน แล้วเธอก็จอดรถไว้ริมถนน

เราลงจากรถและเดินไปตามแนวชายฝั่ง น้ำทะเลทำให้กางเกงของเธอเปียกชุ่ม แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สังเกตเห็น เธอก้มศีรษะลงและเดินต่อไป

ผ่านไปประมาณห้านาที ฉันก็อดถามไม่ได้ว่า “เธออยากจะพูดอะไรไหม ทำไมเธอถึงรอฉัน? แอนดรูมีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่า?”

“คุณชอว์ ฉันเป็นคนโง่เหรอ?”

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยตัวเอง

“แล้วเธอเป็นคนโง่เรื่องอะไร?” ฉันถามแสร้งทำเป็นไม่รู้

“ฉันเป็นแค่ผู้หญิงที่แอนดรูทิ้ง”

ดูเหมือนเธอจะรู้สึกแย่

ฉันถามเธอว่า “เธอเต็มใจทิ้งเขาไหม?”

“ไม่ใช่ว่าฉันเต็มใจจะทิ้งเขา แต่แอนดรูต้องการฉันหรือเปล่า คุณชอว์ ฉันอยู่กับเขามาสามปีแล้วเขาจะคอยเตือนฉันว่ามีคนอื่นที่เขารักมากกว่า... ฉันรู้แค่ว่าตัวเองเป็นตัวแทน ฉันรักเขามาก ฉันคิดว่าฉันจะพอใจเพียงแค่รักษาเขาไว้ทุกวัน... แต่เมื่อผู้หญิงคนนั้นกลับมา ฉันก็ยังต้องยอมทิ้งหน้าที่นี้”

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเพราะฉันไม่รู้ว่าจะปลอบเธออย่างไร ขณะที่ลมทะเลพัดปกคลุมใบหน้าของฉัน ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ควินซี่กลับไปที่เมืองอู๋เพราะไตของเธอล้มเหลว เธอกลับมาหาไต แต่ในขณะนี้เธอยังไม่พบ ... เธอกำลังจะตาย... คุณสโตนเราทุกคนหวังว่าเธอจะมีชีวิตรอด โดยเฉพาะแอนดรู มันอาจจะไม่ใช่ความรัก ... เพราะทั้งเขาและควินซี่ก็ไม่ยอมรับความรักของอีกฝ่าย เขาเพียงรู้สึกผิด”

แอนดรูมีความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถหยุดการกระทำแย่ ๆ นั้นจากพ่อแม่ของฉันได้ในตอนนั้น