‘แค่ผลผลิตจากกฏสิ้นคิดด้อยค่าของตระกูลชิค’
นั่นคือคำพูดที่แซคคารี่พูดถึงโนเอล
ช่างเป็นคำพูดที่โหดร้ายและเชือดเฉือน
นั่นทำให้ฉันนึกถึงใบหน้าอันสละสลวยของหญิงสาวในชุดหรูเมื่อวาน
ร่างเล็กขดเข้าไปในอ้อมกอดหนาพร้อมเอ่ยด้วยความกังวลใจ “เธอพูดจาดี และเข้าใจสถานะของตัวเองดีด้วย เธอทำแบบนั้นก็เพราะ... พี่รอง เธอไม่ใช่ผลผลิตจากกฏสิ้นคิดด้อยค่าของตระกูลชิคหรอกค่ะ เธอเป็นเพียงคนน่าสงสารไม่สามารถปล่อยคุณไปได้...”
แซคคารี่ไม่ตอบ เขาไม่สนใจเรื่องที่ไม่สำคัญต่อตนเอง แทนที่จะโต้ตอบ ร่างสูงเพียงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เธอง่วงหรือยัง?”
แคโรส่ายหน้า “ยังเลย”
นิ้วเรียวของเขาลูบไล้ไปตามโครงหน้าของฉันอย่างแผ่วเบา ไม่นานเสียงทุ้มก็ถามขึ้น “สองสามวันมานี้ฝนตกหนัก ทำไมจู่ ๆ ถึงออกไปแถวนอกเมืองกลางดึกแลบนั้นล่ะ?”
เขาเคยถามแบบนี้แล้วแต่ฉันเลือกจะเมินเฉย และถ้าฉันยังไม่ยอมตอบเขา อีกฝ่ายต้องตามหาคำตอบด้วยตัวเองเข้าสักวัน
ฉันจะบอกความจริงเกี่ยวกับเรื่องพ่อแม่ของตัวเองไปเลยก็ได้ ทว่าในใจลึก ๆ กลับยังลังเล มันไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจเขา แต่เพราะว่าความรู้สึกของฉันมันยังสับสนในตัวมันเองอยู่
ตอนนี้ยังไม่สามารถหาความจริงได้ เพราะฉะนั้นถ้าพูดไปก็มีแต่จะเพิ่มภาระให้แซคคารี่เปล่า ๆ นอกจากนี้ฉันยังทำใจไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องการโอนถ่ายอวัยวะที่เพิ่งรู้...
มันคือความจริงที่ยากจะยอมรับที่สุดในตอนนี้ เป็นไปได้ด้วยเหรอ ที่พ่อแม่แท้ ๆ ที่ทิ้งลูกตัวเองอย่างไม่ใยดีจะยอมช่วยเหลือบริจาคไตให้กันง่าย ๆ แบบนั้น?!
แถมยังมารู้อีกว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่
ตอนนี้ความคิดในหัวตีกันไปหมด แคโรพลั้งปากออกมาอย่างเลื่อนลอย “ฉันยังมีเรื่องส่วนตัวบางอย่างที่ยังแก้ไขไม่ได้ และยังคงสับสนอยู่นิดหน่อย ถ้าคิดออกแล้วฉันจะบอกคุณนะ”
ฉันบอกเขาได้เพียงแค่นั้น แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร แซคคารี่เลิกถามต่อเมื่อเห็นท่าทีของฉัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ