ยารา: “ฉันมาถึงที่เมืองถงตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ”
แคโรส่งกลับพร้อมถามอย่างสุภาพ
แคโรไลน์: “ต้องการให้ฉันช่วยอะไรหรือเปล่า?”
ยารา: “ได้ข่าวว่าเธอมีโรลส์ รอยซ์รุ่นล่าสุดใช่ไหม?”
ความสนใจของยาราก็คือสิ่งที่เธอต้องการนั่นแหละ
แคโรไลน์: “ฉันจอดมันไว้ที่ออฟฟิศ เธอมาเอาไปได้เลย”
ฉันไม่ใช่คนขี้เหนียวกับเรื่องแบบนี้ อีกอย่างมันก็สิ่งที่เพื่อนทำให้กันได้ ยาราเดินทางมาถึงในเวลาต่อมา ใกล้ ๆ ช่วงที่ฉันกำลังจะเลิกงานพอดี
มือเรียวคว้ากุญแจรถพลางเดินลงไปหาคนเป็นเพื่อน ยาราดูมีความสุขพลางโบกไม้โบกมือเรียกทันทีที่เห็นฉัน
“แคโรไลน์ ฉันเอาของขวัญมาให้เธอด้วย!”
เพื่อนตัวเล็กพูดแล้วยื่นถุงผ้าใบใหญ่มาให้
ในถุงนั่นมีกล่องชีสที่ตกแต่งสวยงามอยู่หนึ่งกล่อง
ยารายิ้มหวานอธิบาย “นี่เป็นชีสแบบพิเศษที่หาได้เวนิสที่เดียวเลยนะ ฉันไม่ได้รวย แต่ฉันตั้งใจซื้อมาให้เธอ และหวังว่าเธอจะชอบมันถึงแม้มันจะไม่ได้แพงอะไร”
แคโรเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะยิ้มกลับ “จนเจินอะไรกัน เธอเป็นถึงลูกสาวของตระกูลทอมป์สันเลยนะ ลืมแล้วเหรอ?” ฉันพูดเชิงแซว “โอ้ จริงสิ เธอยังไม่ได้สิบใบขับขี่ไม่ใช่เหรอ?”
ถามออกไปทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจดีว่าอีกฝ่ายยังอายุไม่ถึงสิบแปดปีด้วยซ้ำ
“ฉันแอบขับก็ได้ มันไม่เป็นไรหรอกน่า”
และด้วยความที่เคยเห็นทักษะการขับรถของเธอมาแล้ว จึงยื่นกุญแจรถให้ยาราอย่างไร้ความกังวล เธอยื่นมือมารับไว้พร้อมเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้ม
หากเปรียบเทียบกับยาราจอมเย็นชาที่เคยพบเมื่อก่อน คงพูดได้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายดูน่าเข้าหามากกว่าเดิม หรือว่าเมื่อก่อนเธอจะอายจนไม่กล้าขอยืมกัน?
ยาราหันหลังหมุนตัวเดินออกไป และไม่นานชัคก็ส่งข้อความเข้ามา
เลขาชัค: “ประธานชอว์ เมื่อครู่เราได้รับบัตรเชิญเข้างานเลี้ยงในคืนนี้ครับ”
ฉันพิมพ์ตอบ
แคโรไลน์: “งานเลี้ยงอะไร?”
“งานเลี้ยงวันเกิดของนาธาน”
ชัคส่งรูบบัตรเชิญมาให้ฉันดู อาจจะเป็นเพราะตั้งแต่ที่เราย้ายบริษัทแม่มาที่เมืองถง ชอว์คอปเปอเรชั่นก็ได้ผูกพันธมิตรทางธุรกิจกับตระกูลทอมป์สันเป็นที่เรียบร้อย นอกจากนี้ นาธานเองก็เพื่อนของฌอน มีหรือที่ฉันจะไม่ไป และก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยาราถึงกลับมาที่เมืองถงวันนี้
นิ้วเรียวพิมพ์ถามเลขาเพิ่มเติม
แคโรไลน์: “งานจัดขึ้นที่ไหนเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ