หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 261

เขาฮึมฮัมแล้วพูดเบา ๆ “คุณไม่อยากให้ผมไปเหรอ?”

“คุณจะปล่อยฉันไปได้หรือยัง?” ฉันถามด้วยความลำบากใจ

“เมื่อไหรคุณจะออกไปจากแซคคารี่”

“ฉันจะไม่…”

ดิกสันหันกลับมาและขัดจังหวะฉัน สายตาของเขาเย็นชาขณะที่เขาเยาะเย้ย “คุณเคยบอกว่าจะไม่ทิ้งผมไป แคโร เราเคยมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันเหมือนกับตอนนี้ที่คุณอยู่กับแซคคารี่

“ผมได้วางแผนสำหรับชีวิตของเราด้วยกันแล้ว ผมจะปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวได้อย่างไร?” เขาเตือน

ผมของเขายังเปียกและยุ่งอยู่บนหน้าผากของเขา จากนั้นฉันอยากจะพูดตอบเขากลับไป แต่จู่ ๆ เขาก็ยิ้มชั่วร้าย

“ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปง่าย ๆ ตลอดชีวิต” เขายิ้มเยาะ

ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเขา

อดีตระหว่างดิกสันกับฉัน…เราไม่ได้มีความทรงจำดี ๆ ร่วมกันมากมาย แต่เขาก็ดีกับฉัน ฉันเคยรักเขาจนถึงจุดที่ต่ำต้อยและฉันสูญเสียความเป็นตัวเอง

ตอนนั้นเขาคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน แต่เราจบลงในสถานการณ์เช่นนี้

ฉันเป็นหนี้อะไรกับเขาหรือเปล่า?!

สำหรับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเขา เขาเป็นคนที่ทำผิดต่อฉัน

อย่างไรก็ตาม มันไม่มีเหตุผลที่จะไล่ตามว่าใครถูกหรือผิดอีกต่อไป ที่สำคัญ เขาตัดสินใจที่จะยึดมั่นและไม่ปล่อยฉันไป ถ้าเขายังคงทำเช่นนั้นต่อไป มันจะทำให้แซคคารี่ต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอน

“ดิกสัน คุณช่วยปล่อยฉันไปได้ไหม?”

น้ำเสียงที่ฉันใช้มันช่างดูอ่อนน้อมเล็กน้อย ดิกสันยิ้มและนิ่งเงียบ

ฉันหัวเราะอย่างประชดประชัน

“ฉันไม่เคยทำร้ายคุณมาก่อน! ฉันยอมรับว่า การได้ร่วมงานกับแซคคารี่ภายในระยะเวลาสั้น ๆ สี่เดือนทำให้ความรักในอดีตของเราดูมีราคาถูก อย่างไรก็ตาม ฉันพนันได้เลยว่าฉันไม่เคยทำอะไรผิด!

“ก่อนหน้านี้ แซคคารี่ปรากฏตัวในชีวิตของฉันเมื่อสี่เดือนก่อน เขาเชื่อถือได้และให้ความมั่นคงแก่ฉัน…ตอนนั้นเรายังไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน เขาเป็นคนที่รักษามะเร็งของฉันและช่วยฉัน… ดิกสัน ฉันเคยรักคุณอย่างจริงจังและแน่นอน เมื่อฉันจากไป แม้ว่ามีเปลี่ยนไปบ้างและฉันก็เศร้าอยู่พักหนึ่ง แต่ฉันก็ยังปล่อยคุณไป…ฉันรักใครสักคนผิดหรือเปล่า? ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณจะกลับมา? ไม่มีใครบอกฉันว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ ในที่สุดเมื่อฉันสร้างกำแพงในใจและเดินไปหาแซคคารี่ คุณก็กลับมาขัดจังหวะพวกเรา!

“ดิกสัน ฉันมอบหัวใจให้เขาไปแล้ว ฉันจะทำอะไรได้อีก? คุณดุและตำหนิฉันราวกับว่าฉันทรยศคุณ แม้แต่แซคคารี่ยังบ่นว่าฉันเป็นคนครึ่ง ๆ กลาง ๆ และเล่นกับความรู้สึก แต่พวกคุณทั้งคู่ก็ไม่ได้ถามว่าฉันรู้สึกอะไรจริง ๆ สักครั้ง!”