หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 285

ไม่แปลกใจเลยที่คนตรงหน้าดูนิ่งไม่สะทกสะท้าน กลายเป็นว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ในอาณาเขตของเขาก็ว่าได้

หลังจากใช้เวลาในทุ่งดอกไม้เสร็จ เราก็กลับเข้าไปเดินเล่นรอบ ๆ เมือง พร้อมวิ่งซื้อของร้านนู้นร้านนี้ต่ออีกสองชั่วโมง

แคโรเดินตามหลังร่างสูงกลับไปที่รถพร้อมถุงเครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่แวะซื้อติดมือมา กว่าจะรู้ตัวว่าใช้เวลาเที่ยวเล่นไปนาน ท้องฟ้าก็มืดสนิทเสียแล้ว แซคคารี่เอนตัวเข้ามาใกล้เพื่อช่วยรัดเข็มขัดนิรภัยให้

กว่าเราจะกลับมาถึงคฤหาสน์ก็ทุ่มตรงพอดี ท้องฟ้าเริ่มมืดดำกว่าเดิม และไม่นานในก็ตกลงมา ฉันมองไปรอบบริเวณโดยรอบ ก่อนจะเห็นว่ามีบอดี้การ์ดเดินเฝ้ากันอยู่เต็มหน้าประตูทางเข้า อย่างกับว่าพวกเขากำลังรอต้อนรับใครบางคน

โชคดีของฉันที่วันนี้ฝนเพียงปรอยลงมาเบา ๆ ฉันเคยมาที่คฤหาสน์ตระกูลชิคสองครั้ง และมันก็เป็นวันที่ฝนตกทั้งสองวัน ทว่าครั้งนี้เบากว่าพายุครั้งที่แล้วเยอะ บรรยากาศเปียกชื้นทำให้คฤหาสน์หลังเก่าที่อยู่แถบตีนเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอก

แถมยังเจอกับภาพที่แปลกไปจากครั้งก่อนตรงที่ว่า คราวนี้ สมาชิกทุกคนในตระกูลออกมายืนต้อนรับเสาหลักของบ้านกันอย่างพร้อมเพรียง

แซคคารี่บอกให้ฉันรอในรถ พลางเปิดประตูออกไป และทันทีที่เขาก้าวเท้าลง คนรับใช้ก็เดินถือร่มเข้ามาให้เขา มือหนารับร่มมากางออก

ชายหนุ่มไม่สนใจสายตาจากคนอื่น ๆ ที่มายืนรอ ทว่าหมุนตัวเดินกางร่มมาทางฝั่งที่นั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ฉันลงจากรถแทน

มือบางยื่นไปจับมือหนาที่รออยู่

สายตาคู่คมฉายชัดซึ่งความชัดเจนออกมาผ่านแสงไฟที่สะท้อนกลางสายฝน เขากลายเป็นคนที่เย็นชาขึ้นทันที แม้ก่อนหน้านี้อ่อนโยนแค่ไหน แต่ยังไงเขาก็คือชายที่แสนดีที่คอยดูแลฉันด้วยความเต็มใจ

แม้กระทั่งตอนนี้ ที่เรากำลังยืนอยู่ต่อหน้าสมาชิกทุกคนในตระกูล แซคคารี่ใช้เพียงการกระทำแสดงออกให้ทุกรู้เห็นถึงสถานะของฉันที่เขามอบให้

เขาใส่ใจฉันเสมอ

ใบหน้าสวยยิ้มบาง พลันยื่นมือออกไปจับอีกฝ่าย

มือหนากระชับแน่นแล้วดึงฉันให้ลุกออกจากรถ แคโรสาวเท้าเข้าไปยืนเคียงข้างร่างแกร่ง ก่อนจะสังเกตเห็นแม่เลี้ยงคนที่เก้าและ ‘คู่หมั้น’ คนนั้น ผู้หญิงที่เคยประกาศกร้าวว่าตนจะขึ้นเป็นนายหญิงคนต่อไปของตระกูลชิค

ถึงแม้ว่าเธอจะมองการกระทำของแซคคารี่ที่มีต่อฉันไม่วางตา แต่ในแววตานั้นกลับหาได้มีแรงริษยาไม่ ใบหน้าสวยหวานของเธอยังคงนิ่งเฉย ผิวเนียนขาวนั่นยังดูเปล่งปลั่งราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ

ความจริงแล้ว จะมองว่าผู้หญิงในตระกูลชิคนั้นน่าสงสารก็ได้ พวกเธอต่างพากันออกมายืนรับลมฝนแบบนี้ก็เพียงเพื่อต้อนรับนายน้อยของตระกูลเท่านั้น

พวกเธอล้วนถูกจับแต่งตัวให้อยู่ในชุดคลุมตัวสวยทุกคน จะต่างกันก็แค่ตรงสีชุด พอมายืนเรียง ๆ กันแบบนี้ แล้วความคิดงานนิทรรศการเสื้อคลุมก็แล่นเข้ามาในหัว

ทุกคนที่ยืนต้อนรับล้วนเงียบนิ่ง และเคารพเชื่อฟังอย่างดี ในขณะที่ฉันแต่งตัวแบบสมัยนิยม ดูทันสมัยหรูหรา แต่พวกเธอกลับสวมเพียงชุดรูปแบบเดียวกันราวกับหนังย้อนยุค มันเกิดข้อแตกต่างระหว่างเราอย่างมาก ราวกับอยู่กันคนละโลก

ผู้หญิงคนแรกที่อยู่ในชุดคลุมสีดำเหลือบทองเป็นคนแรกทักทายแซคคารี่ว่า ‘แซค’ ลักษณะของเธอทำให้ฉันนึกถึงผู้หญิงที่ถือร่มคันใหญ่อยู่ชั้นบนในคืนนั้น