สุดท้ายแล้ว แซคคารี่ก็ไม่ได้โทรกลับมา แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไร
พอตกดึก ฉันก็ได้รับข้อความตอบกลับจากยารา
ยารา: “ฉันอยู่ที่เมืองอู๋”
แคโรชะงัก ก่อนพิมพ์ตอบ
แคโรไลน์: “เธอยังมีธุระที่ต้องการที่นั่นอีกเหรอ?”
ยารา: “มีงานนิทรรศการอะนิเมชั่นที่หนึ่งเชิญฉันไปออกงาน ฉันน่าจะกลับเมืองถงพรุ่งนี้ เธอมีอะไรหรือเปล่า?”
ฉันคิดอยู่นาน จนให้ที่สุดก็เลือกที่จะไม่รบกวนยารา แต่พอตอบกลับไปว่าไม่มีอะไร ปลายสายก็วิดีโอคอลมาทันที
นิ้วเรียวกดรับสาย พลันหน้าจอก็แสดงภาพเด็กสาวที่สวมชุดเมดสีดำพร้อมผ้ากันเปื้อนน่ารัก ๆ อีกทั้งผมดัดลอนที่ถูกย้อมเป็นสีชมพูนั่นอีก ยิ่งมองยิ่งรู้สึกราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นตัวละครที่เดินออกมาอะนิเมชั่นอย่างไรอย่างนั้น
ฉันเคยเห็นเธอใส่กิโมโนแบบญี่ปุ่น และก็ชุดเดรสสวยแบบผู้หญิงใส่กัน พลางรู้สึกว่ายาราเป็นคนที่เหมาะกับทุกสไตล์ โดยเฉพาะแนวการ์ตูนที่เธอใส่อยู่ตอนนี้
“สวยจังเลย” ฉันชมเธอ
ยารายิ้มกว้าง
“เพื่อนฉันเป็นคนลากไปร่วมวงการ แต่ฉันได้ยินว่าแลนซ์จะมีคอนเสิร์ตเดี่ยวเร็ว ๆ นี้ เดี๋ยวเสร็จงานทุกอย่างฉันจะไปซื้อตั๋ว แล้วค่อยกลับเมืองถงเช้าพรุ่งนี้” เธออธิบาย
“เธอไม่ชอบแลนซ์ไม่ใช่เหรอ?” ฉันถามยิ้ม ๆ
ยาราตอบเสียงชัด “ฉันไม่ค่อยชอบเขา เพราะเขาชอบกังวลเกิดเหตุ แล้วทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ แถมยังไร้รสนิยมสุด ๆ! แต่นั่นก็เป็นนิสัยส่วนตัวของเขาล่ะนะ สิ่งเดียวที่ฉันปลื้มคือการเล่นเปียโนของเขาเท่านั้น”
ใบหน้าสวยหัวเราะกับคำตอบของเด็กสาว “แลนซ์เป็นนักเปียโนระดับโลกที่มีกลเม็ดพลิกแพลงตลอดเวลา และนั่นทำให้การแสดงของเขาสุดยอดเสมอ”
ยาราพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่ใครบางคนจะทักทายเธอ ยาราหันมองพวกเขาแล้วตอบกลับ “พวกนายไปก่อนเลย ฉันคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่!”
เธอโต้กลับแบบนั้น พลันหันมาถามฉัน “เอาล่ะ เกิดอะไรขึ้น?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ