หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 304

ฉันอยากถามเลขาแยร์ไปตรง ๆ ว่าทำไมเธอถึงไม่อยากให้ตระกูลทอมป์สันรู้เรื่องนี้

“ยาราเก็บชอบความลับไว้กับตัวเอง และเราทำได้เพียงแค่คอยดูต่อไป” เขาตอบกลับ

ในใจตอนนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกเอ็นดูในตัวยารา ก่อนจะกดวางสายคุณเลขาในเวลาถัดมา ทว่าเมื่อล้มตัวนอนลงบนเตียง กลับคิดถึงแซคคารี่มากกว่าเดิม

เราห่างกันแค่วันเดียว แต่ความรู้สึกนั้นมากยิ่งกว่าหนึ่งปี ถ้าเป็นแบบนี้ในเดือนถัดไป ฉันจะอยู่ได้ยังไงล่ะ?

ตั้งแต่ที่ร่างสูงเดินทาง ร่างเล็กก็เข้าใจตัวเองทันที่ว่าตนนั้นติดชายหนุ่มขนาดไหน แคโรหวังจะอยู่ข้างกายอีกคนตลอดเวลาโดยไม่ห่างไปไหน

ร่างเพรียงเกลือกกลิ้งไปมาบนเตียงกว้าง แต่ไม่ว่าจะพยายามข่มตาลงแค่ไหนก็ไม่หลับเสียที ถ้าลองคำนวณเวลาที่นี่กับที่นั่น ตอนนี้ที่ยุโรปก็คงเป็นเวลาประมาณบ่ายสามนิด

ฉันผุดลุกขึ้นนั่ง พลางลังเลอยู่พักใหญ่ ก่อนจะกดโทรออกหาอีกฝ่าย

น่าเศร้าที่ปลายสายติดสายอื่นอยู่ นิ้วเรียวกดวางอย่าางท้อใจ แล้วเหลือบมองอีกเบอร์ที่อยู่ล่างเบอร์ของแซคคารี่ในหน้าประวัติการโทร มันคือเบอร์ ‘แม่แท้ ๆ’ ของฉัน...

ฉันไม่ควรนึกถึงเรื่องของเธออีก และถ้าให้พูดตามตรง ฉันยังรับไม่ได้เรื่องที่เธอเป็นแม่แท้ ๆ ของฉัน แถมยังสั่งให้ฉันไปหลบที่ฝรั่งเศสเพื่อความปลอดภัยของลูกชายเธอ

มือเรียวกดลบเบอร์นั่นทันที

แล้วส่งข้อความหาเลขาชัคเพื่อถามหาที่อยู่ในปัจจุบันของพ่อแม่ฉัน พร้อมวางแผนพาพวกเขากลับมาที่เมืองอู๋ในเวลาที่เหมาะสม

ใช่ เมืองอู๋ เมืองที่อึมครึมและชื้นแฉะไปด้วยหยาดน้ำฝน

โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูถูกโยนกลับไปทางเดิมอีกครั้ง ก่อนที่ร่างเล็กจะทิ้งตัวลงเตียงดังเดิม ในหัวเอาแต่คิดถึงเรื่องของแซคคารี่วนไปมา ฉันอยากจะเอาตัวเองไปอยู่ข้างเขามากจริง ๆ

ทว่าขณะที่กำลังคิดถึงคนที่อยู่อีกฟากของโลก โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

มันมาจากแอนดรู

ฉันกดรับสายเขาทันที

นัยน์ตาคู่สวยจ้องมองไปยังวิวท้องฟ้าระยิบระยับยามค่ำคืนด้านนอก พลางฟังเสียงของคนที่โทรมา

“ฉันหาเธอไม่เจอเลย” แอนดรูพูดพร้อมน้ำตา

เขาหาเอเลนไม่เจอ นั่นเป็นเพราะมันมีช่องว่างของความยุ่งยากจากสถานะทางสังคมระหว่างสองคนนี้ ตราบใดที่เอเลเนอร์ยังดึงดันที่จะหลบหน้าแอนดรู เขาก็จะไม่มีวันหาเธอเจอ

“แล้วนายจะทำยังไง?” ฉันถามเขา

“ฉันอยากเจอเธอ” เขาตอบ

แอนดรูอยากเจอเอเลเนอร์ แต่มันไม่มีประโยชน์ที่โทรหาฉัน