หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 31

"ฉันไม่รู้ว่าแลนซ์อยู่ที่ไหนเพราะเขาไม่เคยติดต่อฉันเลย "ผู้อำนวยการของตระกูลเกร็กฟังอย่างสลดใจ ทันใดนั้นเขาก็ถามอย่างสงสัย "ทำไมคุณถึงถามฉันเกี่ยวกับแลนซ์ละ?"

ทันใดนั้นฉันก็จำสิ่งที่ดิกสันบอกฉันในเมืองเล็ก ๆ ในหนานจิงได้ แลนซ์เป็นคนเย็นชาที่ดูถูกพวกตระกูลเกร็กมาตลอด ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ติดต่อกับผู้อำนวยการเกร็ก

ฉันรู้สึกหดหู่เล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้นเพราะเฮนรี่เพิ่งรู้มาว่าแลนซ์ยังอยู่ในเมืองอู๋ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าอยู่ที่ไหน

ฉันรู้สึกหมดหนทาง ผู้อำนวยการเกร็กเรียกชื่อฉันและถามฉันอย่างงงๆว่า "คุณกำลังมองหาแลนซ์เพราะ..."

ฉันขัดจังหวะเขา และพูดขึ้นว่า "แม่ของฉันชอบเปียโนตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ฉันเคยไปร่วมคอนเสิร์ตของแลนซ์ครั้งหนึ่งและมันส่งผลอย่างมาก ฉันอยากเชิญเขามาร่วมงานครบรอบการเสียชีวิตปีที่ 9 ของแม่ฉัน"

นั่นเป็นข้ออ้าง แต่ผู้อำนวยการเกร็กไม่บีบคั้นที่จะถามฉันอีกต่อไปเพราะเขารู้ว่าฉันไม่เต็มใจที่จะบอกเขาว่าทำไมฉันถึงมองหาแลนซ์ เขาบอกฉันเกี่ยวกับคนที่รู้ว่าแลนซ์ว่าอยู่ที่ไหน

เขากล่าวว่า "ดิกสันรู้แน่นอนว่าพี่ชายของเขาอยู่ที่ไหน"

"ผู้อำนวยการเกร็ก คุณช่วยถามหาเขาให้ฉันหน่อยได้ไหม?"

ฉันอึกอักใจมากและเขาปฏิเสธฉันอย่างเย็นชา โดยกล่าวว่า "ฉันไม่เคยสนใจเรื่องของแลนซ์เลย...แคโร ไปตามหาดิกสันแล้วถามเขาว่าแลนซ์อยู่ที่ไหนเองนะ"

ผู้อำนวยการเกร็กเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์และฉันรู้ว่าเขาวางแผนอะไร เขาพยายามสร้างโอกาสให้เราโดยให้ฉันมองหาดิกสันด้วยตัวเอง

ใช่ เขายังคงหวังว่าเราจะได้อยู่ด้วยกัน

เพราะฉันยังมีอำนาจควบคุมบริษัท ชอว์

อย่างไรก็ตาม ปัญหาคือดิกสันจำฉันไม่ได้ ถ้าฉันมองหาเขาอย่างปุบปับ เขาจะไม่บอกฉันแน่นอนว่าแลนซ์อยู่ที่ไหน

ฉันขอความช่วยเหลือจากผู้อำนวยการเกร็ก แต่เขาก็วางสายฉัน หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ส่งที่อยู่ปัจจุบันของดิกสันมาให้ฉัน ฉันเปิดข้อความของเขาและลบทิ้งทันที

ฉันสามารถหาวิธีอื่นในการค้นหาแลนซ์ได้ แต่ฉันไม่สามารถที่จะไปรบกวนดิกสันได้อีกต่อไป นั่นเป็นเพราะ เราทำผิดพลาดกันมาตั้งแต่แรก นอกจากนี้ เขาลืมฉันไปแล้ว

ฉันเอากระเป๋าเดินทางเข้าบ้านของครอบครัวชอว์ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมที่นี่ ผ้าปูที่นอนบนเตียงยังคงเป็นสีขาวที่ฉันใส่ในวันนั้น

ฉันวางกระเป๋าและหยิบขวดต่างๆที่อยู่ข้างในกระเป๋าออกมาวางไว้บนโต๊ะ ฉันรู้สึกชะงักเมื่อมองไปที่ยาเหล่านี้

แต่ตอนนี้ เวลานี้ เวลามีค่าที่สุดสำหรับฉัน