หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 322

นอกจากเอกสารในมือของฉันแล้ว เวลยังเตรียมเอกสารอีกชุดหนึ่งไว้ ฉันไม่แน่ใจว่ามันคือเอกสารอะไร หลังจากฉันยื่นเอกสารไปแล้ว ฉันก็รออยู่ที่ประตู หลังจากนั้นไม่นาน เวลก็เรียกฉันไปเซ็นเอกสาร

ฉันระมัดระวังในการเซ็นเอกสารมาก เมื่อฉันต้องการตรวจสอบเอกสารนี้ก่อน ฉันเริ่มจะอ่านเนื้อหารายละเอียดแต่ว่ามันเป็นภาษาที่ฉันไม่เข้าใจ

อย่างไรก็ตาม มีจดหมายอีกฉบับหนึ่งเขียนด้วยภาษาจีน เวลเข้าใจข้อสงสัยของฉันและอธิบายว่า “เอกสารนี้ไม่มีอะไรพิเศษ เมื่อคุณลงนามแล้ว เราสามารถช่วยท่านชิคได้ทันที”

แม้ว่าฉันอยากที่จะช่วยแซคคารี่ แต่ฉันก็ยังรู้สึกต้องระวัง ในท้ายที่สุด ฉันไม่ได้ลงนามในเอกสาร

เวลดูทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นสีหน้าดื้อรั้นของฉัน เขาจึงช่วยแปลเนื้อหาให้ ซึ่งใช้เวลาอยู่สักพัก

“มันเป็นการโอนกรรมสิทธิ์ความเป็นเจ้าของภูเขาอู๋” เขากล่าวในที่สุด

ฉันถามเวลด้วยความอยากรู้ว่า “ภูเขาอู๋คืออะไร?”

เวลครุ่นคิดสักครู่แล้วอธิบายอย่างอดทนว่า “มีภูเขาที่คนไม่กี่คนรู้จักในเมืองอู๋ ซึ่งภูเขาอู๋นายท่านใหญ่ซื้อมาเมื่อเขายังเด็ก สถานที่แห่งนั้นมีความหมายพิเศษในชีวิตของเขา และเขาอยากให้คุณได้มัน”

“ทำไมเขาถึงให้ฉันล่ะ?” ฉันถาม

“นั่นเป็นเพราะคุณเป็นผู้หญิงของท่านชิคไงครับ”

ฉันไม่รู้สึกว่าฉันสมควรได้รับของขวัญชิ้นนี้ อย่างไรก็ตาม มูลค่าของภูเขานั้นไม่ได้มากเกินไปหรอกสำหรับช่วยเขา และการช่วยชีวิตแซคคารี่นั้นสูงกว่าในการเรียงลำดับความสำคัญของฉัน ในท้ายที่สุด หลังจากชี้แจงทุกอย่างแล้ว ในที่สุดฉันก็เซ็นเอกสารเป็น แคโรไลน์ ชอว์

ในขณะนั้น ฉันไม่คาดคิดว่ามันจะกลับกลายเป็นทำให้แซคคารี่ไปสู่การลงโทษของเขา

หลังจากเซ็นชื่อเรียบร้อยแล้ว เวลก็หัวเราะราวกับว่าเขารู้สึกโล่งใจมาก จากนั้นฉันก็เดินออกไปรอที่ประตูสำนักงานทนายความ

ในละแวกนั้นมีคนเพียงไม่กี่คนเดินอยู่บนถนน ฉันยืนมองไปรอบ ๆ พร้อมกับลูบท้องและยิ้มเบา ๆ หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ได้ยินเสียงเย็นชาเป็นพิเศษถามว่า “แคโรไลน์ ชอว์ เธอเซ็นเอกสารไปหรือเปล่า?”

ฉันเงยหน้าขึ้นมองและสังเกตว่านั่นคือแม่ของแซคคารี่

ฉันขมวดคิ้วและถามว่า “แล้วคุณคือ…?”

ฉันอยากถามว่าเธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของแซคคารี่หรือเปล่า

“เธอเพิ่งเซ็นเอกสารอะไรไป?”

เธอดูกังวลและฉันก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “การโอนกรรมสิทธิ์ของภูเขาอู๋ค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอก็ระเบิดอารมณ์ด้วยความโกรธ

ฉันรู้สึกสับสนขณะที่เธอกรีดร้องด้วยความโกรธ

“ฉันบอกแซคคารี่ว่าแกกำลังทำร้ายเขา แต่เขาไม่เชื่อฉัน! แต่เขากลับพยายามปกป้องแก!”

ฉันพึมพำ “ยังไง ... ”

ทันใดนั้น ฉันก็หันกลับไปมองผู้หญิงบ้าข้างหลังฉันและในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมเสียงของเธอดูคุ้นเคยจัง!

เธอเป็นคนที่โทรหาฉัน โดยบอกว่าเธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของฉันและขอให้ฉันออกจากประเทศไปซะ!

เธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของฉัน!

แล้วแซคคารี่กับฉันมีความสัมพันธ์เป็นพี่น้องกันงั้นเหรอ?!

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ฉันคงต้องจิตตกแน่ ๆ !

“แล้วแซคคารี่กับฉัน…”

ฉันไม่กล้าถามคำถามนี้ต่อเลย

ฉันกลั้นน้ำตาอย่างอดกลั้นและถามว่า “เวล คุณทำอะไรกับแซคคารี่?”

“ผมแค่ส่งสิ่งนี้คืนกลับไปยังที่ที่ถูกต้อง”