หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 351

เมื่อแลนซ์ได้ยินคำตอบของฉัน เขาก็หันกลับมาและมองฉันด้วยสีหน้าปกติของเขา เขาอธิบายว่า “ผมได้ยินยาราพูดถึงเขา ผมเลยมาถามว่าคุณรู้จักเขาไหม?”

เขาพยายามอยากจะสอบสวนอะไรจากฉัน?

ฉันถามด้วยความงงว่า “นายสนิทกับยารามากเลยเหรอ?”

“ก็ไม่สนิทหรอก เราก็พบกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง”

เขาพบกับยาราเพียงพบกันไม่กี่ครั้ง และไปรบกวนเธอตั้งแต่นั้นมา?

ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนที่จะพูดว่า “ยาราบอกฉันว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างคุณทั้งคู่ เธอรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ร้ายกาจ และคุณก็เอะอะออกไป”

แลนซ์สะดุ้งเล็กน้อย เขาถามด้วยน้ำเสียงกังวล “ผมแสดงปฏิกิริยามากเกินไปหรือเปล่า?”

ฉันส่ายหัวแล้วถามว่า “แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ?”

“อันที่จริง มันเป็นเพียงเรื่องบ้า ๆ เท่านั้น” เขาตอบ

แลนซ์พยายามดึงความสนใจของฉันออกไปจากเหตุการณ์นั้น เขากล่าวว่า “ยาราบอกผมว่า มาร์ตี้เป็นคนอบอุ่นและกระตือรือร้นมาก พวกเขาทั้งคู่ได้พบแล้วสนุกกันที่ฟินแลนด์ในช่วงเวลาสั้น ๆ”

ฉันรู้เกี่ยวกับเรื่องนั้น ตอนนั้นมาร์ตี้หลอกฉันด้วยซ้ำว่าเขาไปนอร์เวย์

“อืม มาร์ตี้ชอบยาราและสารภาพกับเธอเมื่อวันก่อน ในวันส่งท้ายปีเก่า อย่างไรก็ตาม ยาราปฏิเสธเพราะเธอรู้สึกว่าเขาแก่เกินไปสำหรับเธอ”

ในเวลานั้น ฉันไม่เคยรู้ถึงการแสดงออกที่น่าอึดอัดของแลนซ์ เมื่อเขาพูดแบบนั้น ฉันพูดแบบสบาย ๆ ว่า “ดูเหมือนว่าเธอจะค่อนข้างจะต่อต้านกับความสัมพันธ์ที่มีช่องว่างระหว่างอายุมาก”

“อืมม เธอจะพบเด็กชายที่อายุน้อย ๆ ที่เหมาะสมกับเธอ”

เมื่อแลนซ์พูดจบ จู่ ๆ ฉันก็ได้รับข้อความใหม่ในโทรศัพท์ ฉันดูข้อความในโทรศัพท์ของฉัน มันมาจากหมายเลขเดียวกันที่ไม่รู้จักก่อนหน้านี้

“ชีวิตของแซคคารี่กำลังตกอยู่ในอันตราย”

ความรู้สึกแน่นหน้าอกของฉันก็เกิดขึ้นทันที สัญชาตญาณแรกของฉันคือ โทรหาโจชัวร์อย่างรวดเร็ว แต่เมื่อฉันกดหมายเลขของเขาจู่ ๆ ฉันก็จำได้ว่าเขาบล็อกเบอร์ฉันอยู่

ฉันวางสายทันทีและโทรหามาร์ตี้แทน

ก่อนที่จะมีการเชื่อมต่อสาย แลนซ์ถามฉันอย่างเป็นห่วงว่า “มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ? ทำไมจู่ ๆ หน้าคุณถึงซีดจัง?”

“แซคคารี่ตกอยู่ในอันตราย” ฉันตอบเขา

ฉันไม่มีเบาะแสเกี่ยวกับสถานภาพของเขาตอนนี้ เนื่องจากฉันไม่แน่ใจว่ามาร์ตี้อยากจะรับสายฉันหรือเปล่า เพราะคนรอบข้างแซคคารี่ไม่อยากคุยกับฉัน

มาร์ตี้ไม่เคยรับสายของฉันเลย ฉันวางสายและมองไปที่แลนซ์

“ฉันขอยืมโทรศัพท์นายได้ไหม?” ฉันถาม

แลนซ์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและให้ฉันยืม

เมื่อฉันโทรไปด้วยเบอร์แปลกที่เขาไม่รู้จัก มาร์ตี้ก็รับสายทันที

คนรอบข้างของแซคคารี่คงเกลียดฉันมาก!

เสียงของมาร์ตี้ดังขึ้น “คุณเป็นใคร?”

“มาร์ตี้ นี่ฉันเอง” ฉันพูด

เขาหยุดชั่วคราว “โปรดอย่าวางสายฉัน” ฉันวิงวอน

“มาร์ตี้ ฉันไม่กลัว”

เสียงของฉันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น คนข้าง ๆ ฉัน นั่นคือแลนซ์ได้เอื้อมมือมาตบไหล่ฉันราวกับพยายามให้กำลังใจฉัน!

“แน่นอน หลังจากนี้ เธอจะช่วยฉันพายารามาหาด้วยนะ”

มือบนไหล่ของฉันยกออกทันที

ฉันถามกลับว่า “แล้วฉันจะช่วยนายได้อย่างไร?”

“พาเธอมาฟินแลนด์สิ”

นี่เป็นเงื่อนไขเดียวของมาร์ตี้ที่เขาจะยอม

ฉันกัดฟันและพูดว่า “เอ็มมี่ส่งที่อยู่มาให้ฉันแล้ว”

“เธอโทรหาฉันเพื่อเป็นมารยาทเท่านั้นสินะ? เธออยากจะมาที่นี่จึงโทรมาขอให้ฉันอนุญาตให้เธอมาใช่ไหม?” มาร์ตี้ถาม

ฉันไม่สามารถใช้ยารามาเป็นสัญลักษณ์ในการแลกเปลี่ยนได้ ยิ่งไปกว่านั้น การพาเด็กสาวไปฟินแลนด์ในช่วงวันปีใหม่นั้นเป็นไปไม่ได้มันดูไร้สาระแค่ไหน?

มาร์ตี้พูดดูถูกและเยาะเย้ยฉัน “แคโรไลน์ เธอเป็นคนเจ้าเล่ห์มาก เธอต้องการให้ฉันเชิญเธอมาฟินแลนด์ และใช้เป็นข้ออ้างที่ยุติธรรมและซื่อสัตย์ที่เธอมาที่นี่ใช่ไหม? เป็นไปได้ไหมที่เธอยังกลัวว่าแซคคารี่จะตำหนิเธอ? เธอทำลายเขาให้อยู่ในสภาพที่น่าสยดสยองแล้ว เขาจะกล้าตำหนิเธอได้อย่างไร!”

ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของมาร์ตี้ แทงทะลุหัวใจของฉัน

อันที่จริง ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน สภาพของแซคคารี่ก็คงไม่ได้แย่ขนาดนี้

“ลืมไป ฉันขี้เกียจที่จะพูดถึงเธอแล้ว เธอไม่ใช่ลูกเจี๊ยบที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสาแบบที่เธอเคยเป็นอีกต่อไป ลองคิดหาวิธีหลีกเลี่ยงการซุ่มโจมตีของเอ็มมี่แล้วกัน ฉันจะรอเธอที่โรงพยาบาลฮูล”