หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 361

ดูเหมือนนาธานยังอยากจะพูดต่อ แคโรจึงรีบเบรคชายหนุ่มทันที “รีบทานกันดีกว่า”

นาธานปิดปากฉับ ก่อนจะวิ่งเข้าครัวไปเพื่อช่วยยกอาหารออกมา และรีบหยิบเบียร์ออกมาวางแจกจ่ายให้ทุกคนหลังจากที่พร้อมนั่งทานแล้ว ยาราเองก็อยากดื่มด้วย แต่ฉันรีบห้ามเธอไว้ก่อน เมื่อนึกถึงครั้งก่อนที่เธอดื่มและเมาภายในแก้วเดียว “เธอยังเด็กนะ”

ยารายอมวางแก้วอย่างเชื่อฟัง

พวกผู้ชายอีกฝั่งกำลังนั่งคุยกันไม่หยุด ยกเว้นเพียงแลนซ์ที่นั่งฟังอยู่เงียบ ๆ ไม่นานฌอนก็เริ่มโยนหัวข้อสนทนามาที่ฉัน “ที่รัก แซคคารี่ของเธอไปไหนแล้วซะล่ะ?”

ฌอนไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา

ฉันนิ่งคิด พลางเอ่ยปัดเสียงเรียบ “เขาติดงานอยู่ที่ฟินแลนด์”

เมื่อเห็นท่าทางไม่เต็มใจตอบ ฌอนก็ไม่ถามต่อ พลันเปลี่ยนเรื่องคุย โดยยกเรื่องในอดีตมาพูดแทน “ตอนเราเจอกันครั้งแรก ตอนนั้นเธอเด็กกว่ายาราสามปีเลยนะ แต่ใครจะรู้ว่าเธอจะโตเร็วขนาดนี้ แถมยังเจอแต่ความสัมพันธ์แย่ ๆ มาเยอะอีก และอีกไม่กี่เดือน เธอก็จะเป็นแม่คนแล้ว”

ใจดวงน้อยอ่อนยวบเมื่อฌอนพูดถึงคำว่า ‘แม่’ ฉันแทบจะอดใจนับวันรอคอยเด็กคนนี้ออกมาไม่ไหว

มือเรียวยกแก้วน้ำผลไม้ขึ้นมาดื่ม “นายก็ควรแต่งงานได้แล้ว”

ฌอนส่ายหน้าเบื่อ ๆ “ฉันอยากอยู่แบบคนโสดมากกว่า”

ยาราที่กำลังนั่งทานฟัวกราส์หรือตับห่านราดซอสหวานฉ่ำถึงกับหันไปมองอีกฝ่านทันควัน “เขาอยากโสดจริง ๆ เหรอ? ฉันว่าเขายังไม่เจอคนที่ชอบมากกว่า แต่ถึงเขาจะเจอ เขาก็ไม่ได้เธอหรอก!”

นาธานรีบหันหน้าเข้ามาร่วมวงอีกคน “ยารา เธอจะบอกว่าฌอนกระจอกเกินไปใช่ไหม?”

ฌอนหันควับถลึงตาใส่ยารา “อยากมีเรื่องเหรอยัยเปี๊ยก!”

ยารายิ้มหวาน ก่อนจะรีบเปลี่ยนน้ำเสียงโดยเร็ว

“พี่ฌอนทั้งหล่อรวย ทั้งสมบูรณ์แบบไร้ที่ติแบบนี้ ไม่มีทางที่กินแห้วหรอกจริงไหม? ถ้าฉันโตกว่านี้นะ ฉันก็จะเกาะเขาไม่ปล่อยเหมือนกัน!”

แคโรกลั้นหัวเราะ เมื่อได้ยินคำพูดของยาราที่ไม่ว่ายังไงก็ยังหลงไหลในเงินไม่เปลี่ยน

และเบนสายตาไปยังแลนซ์ที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาอยู่ฝั่งตรงข้าม “คุณอิ่มแล้วเหรอ?”

ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ตอบ ในมือของเขาถือแก้วเบียร์ที่พร่องไปครึ่งและยกดื่มอีกอึกใหญ่ ทันใดนั้นเสียงที่ดูอารมณ์ดีขึ้นของฌอนก็ดังขึ้นแทรก “ปีหน้าเธอมีแผนจะทำอะไร? จะไปเที่ยวรอบโลกอีกแล้วเหรอ?”

เด็กสาวพยักหน้าตอบ “ใช่ ถ้าไม่ไปคงเบื่อ เพราะไม่มีอะไรทำ”

ยาราเคยเป็นสมาชิกของกลุ่มเด็กอัจฉริยะ แต่ตอนนี้โครงการในรุ่นของเธอปิดตัวลงไปแล้ว เธอจึงค่อนข้างว่าง และมีอิสระในการไปมาที่ต่าง ๆ