หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 395

บุคลิกของเขาเปลี่ยนแทบทุก ๆ นาที

อย่างเช่นตอนนี้ที่อีกฝ่ายกำลังแบกฉันออกไปจากทุ่งน้ำแข็งนี่!

เมื่อสามชั่วโมงก่อน ฌองแบกฉันเดินไปเรื่อย ๆ แบบนั้นโดยไม่ปริปากบ่น ทว่าตอนนี้เขากลับแสดงท่าที่เหน็ดเหนื่อยออกมาพร้อมทิ้งฉันลงบนพื้น “เธอแม่งโคตรหนักเลย!”

หญิงสาวหน้าร้อนวาบ “ฉันหนักไม่ถึงห้าสิบกิโลกรัมด้วยซ้ำ”

แต่ถึงจะหนักไม่ถึงห้าสิบกิโลกรัม มันก็ไม่แปลกที่เขาจะเหนื่อย เพราะแขนยาว ๆ คู่นั้นต้องคอยแบกรับน้ำหนักฉันมาตลอดทาง ร่างบางค่อย ๆ ลุกขึ้นพลางเอ่ย “ฉันมีแรงเดินแล้ว”

ฌองพยักหน้าเห็นด้วย “ต้องเร่งฝีเท้าแล้วล่ะ เราเสียเวลามาห้าชั่วโมงแล้ว ตอนนี้พวกนั้นคงจับได้แล้วว่าเธอหนีออกมา ถ้าไม่รีบเข้าเมือง คงโดนตามจับได้ทันแน่”

เสียงที่เร่งรีบของเขาผลักดันให้ฉันรีบเดินไปข้างหน้าทันที และร่างสูงที่เดินตามอยู่ด้านหลังก็เอ่ยซ้ำ “เร็วเข้า ช้าเป็นเต่าเลย”

การเดินของฉันแทบจะเปลี่ยนเป็นวิ่งมาราธอนได้เลยทีเดียว ขาเรียววิ่งเหยาะ ๆ เกือบสามสิบนาทีได้ จนแถบไม่เหลือพลังงานให้เผาผลาญแล้ว แต่ก็ยังฝืนตัวเองให้เดินเร็ว ๆ ต่อไปอีกชั่วโมงได้

หลังจากนั้นฌองก็กลับมาแบกฉันขึ้นหลังอีกครั้ง

เวลาผ่านไปจนเข็มนาฬิกาแตะที่เลขสิบสอง พลันสายตาก็มองไปเห็นแสงวิบวับสว่างจ้าของตัวเมืองที่อยู่ไกลออกไป

แคโรรับผละตัวลงจากแผ่นหลังของชายหนุ่ม แล้วเร่งฝีเท้ากึ่งวิ่งตามแสงไฟด้านหน้าไป เสียงเข้มเอ่ยเตือนอีกครั้ง “ระวังล้ม”

“ฉันต้องรีบ ต้องรีบหาโทรศัพท์ให้เจอเร็วที่สุด” สาวเจ้าตอบกลับ

ฉันเป็นห่วงอาการของซัมเมอร์

ใช้เวลาอยู่นาน จนในที่สุดเราสองคนก็เข้าเมืองได้สำเร็จ เมืองนี้เป็นเมืองใหญ่ที่ดูเจริญอยู่ไม่น้อย ตลอดสองฝั่งของถนนนั้นเต็มไปด้วยร้านค้าน้อยใหญ่ที่เปิดเรียงรายกันแน่นขนัด

ฉันหันไปถามฌองเชิงประหลาดใจ “ดึกขนาดนี้ ทำไมยังมีร้านค้าเปิดอยู่อีก?”

ร่างสูงข้างกายเพียงหันมายิ้มแล้วตอบ “อาจจะเปิดไว้เพื่อเธอก็ได้นะ”

ได้ยินแบบนั้นใจก็ยิ่งเต้นแรงอย่างกังวล นี่เป็นฝีมือของพวกที่อยู่ในคฤหาสน์หรือเปล่า หรือเป็นฌองที่ไปติดสินบนคนในเมืองไว้

เป็นเพียงเหตุผลง่าย ๆ

ที่ฌองต้องการให้ฉันรับรู้

โดยใช้วิธีที่ต่างออกไปว่า

ไม่ว่าอย่างไร คนต่างชาติก็ไม่มีวันยอมรับแซคคารี่กับชาร์ลส และความแค้นระหว่างคนที่นี่กับชายทั้งสองก็จะไม่มีวันจบสิ้น

และฌองก็ใช้ความอาฆาตของคนพวกนี้เป็นเครื่องมือ

...