หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 410

คืนนี้อากาศที่เมืองอู๋ดีเป็นพิเศษ ไม่มีฝน ไม่ชื้นแฉะ แถมแสงจันทร์กระจ่างอ่อนนุ่มที่สาดส่องลงมาควบคู่กับลมเย็นเอื่อยที่พัดระข้างแก้ม ทำให้รู้สึกว่าช่างเหมาะแก่การการเดตเสียจริง

เดทเหรอ... สามารถเรียกได้ไหมนะว่านี่การเดทของเรา? ร่างเล็กได้แต่เม้มปากอมยิ้มกับความคิดของตนอย่างเขินอาย

สามสิบนาทีต่อมา รถคันสวยก็จอดลงริมฟุตบาทข้างร้านขายดอกไม้ หญิงสาวเลือกดอกกุหลาบบานสวยสีแดงเก้าดอก พร้อมกระดาษห่อสีดำมาประดิษฐ์ช่อดอกไม้สวย ๆ ด้วยตัวเอง

เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็อุ้มช่อดอกไม้น่ารักนี่ขึ้นรถเพื่อไปยังที่พักส่วนตัวของแซคคารี่ต่อ ไม่นานก็เข้าสู่เขตบริเวณที่ร่างสูงส่งโลเคชั่นมาให้ พอลีโอจอดรถขาเรียวก็ก้าวลงมา พลางเบนสายตาไปยังร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อโค้ทตัวยาวสีดำที่กำลังยืนทอดมองวิวทิวทัศน์ของทะเลด้านหน้าอยู่

ไม่ต้องสงสัย ชายคนนั้นคือแซคคารี่ ที่ไม่ค่อยปรากฎตัวในชุดลำลองให้เห็นซักเท่าไหร่ ปกติเขามักจะใส่แต่ชุดสูทเต็มยศเสียมากกว่า

แคโรส่งซิกในบอดี้หยุดตามเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปหาแซคคารี่ช้า ๆ เมื่อเข้าไปใกล้จนเหลือเพียงไม่กี่เซ็น ร่างเล็กก็กระโจนขี่หลังร่างสูงอย่างกับลิงทันที จนได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ออกมาจากอีกคน “ถ้าเธอล้มหน้าฟาดล่ะ?”

มือเรียวกระชับกอดรอบลำคอหนา “คุณอยู่นี่ทั้งคน ฉันไม่กลัวหรอกค่ะ”

ว่าแบบนั้น ก่อนที่อีกคนจะเปลี่ยนเรื่องคุย “เธอทานอะไรมาหรือยัง?”

“ยังเคยค่ะ ไม่ทราบว่าคุณชิคสนใจจะทำให้ฉันทานไหมนะ?”

เสียงทุ้มเอ่ยตอบอย่างอ่อนโยน “หืม แล้วเธออยากทานอะไรล่ะ?”

ลีโอบอกว่าที่นี่เป็นที่พักส่วนตัวของแซคคารี่ ทำให้ต้องมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเห็นคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่บนเนินหน้าผาริมทะเล มันหลบซ่อนอยู่ในแนวต้นไม้ใหญ่ราวกับซ่อนอยู่ในป่า ทว่าการออกแบบภายนอกนั้นดูมีระดับหรูหราอยู่มากเลยทีเดียว

ฉันยิ้มและพูดแกล้ง “ฉันชอบทานทุกอย่างที่คุณชิคทำค่ะ”

ขาแกร่งเริ่มออกเดินเรียบไปตามชายหาดมุ่งสู่ตัวคฤหาสน์ทั้ง ๆ ที่ยังแบกร่างเล็กไว้บนหลัง ฉันเอนซบแผ่นหลังหนาพร้อมเอ่ยด้วยความกังวล “แม่บอกฉันแล้วนะ พวกท่านพูดอะไรให้คุณลำบากใจหรือเปล่า?”