ฉันอารมณ์ดีมาก แต่ทันทีที่ฉันเห็นข้อความจากแม่ของแซคคารี่ อารมณ์ของฉันก็เปลี่ยนเป็นขุ่นเคืองทันที ฉันกลัวว่าแซคคารี่จะรู้ว่าฉันเห็นข้อความนั้น ดังนั้นฉันจึงไม่จ้องโทรศัพท์ของเขานานเกินไป อย่างไรก็ตาม หน้าจอโทรศัพท์ของเขาก็ดับลงอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น!
ฉันกอดแซคคารี่ในอ้อมกอดของฉัน เขาไม่พูดแม้แต่คำเดียวตลอดเวลานั้น สักพักเขาก็ลุกขึ้นวางฉันลง แล้วออกจากห้องทำงานไป ฉันเดินตามเขาไปอย่างเชื่อฟัง เขาหันกลับมามองฉันด้วยสายตาที่ลึกซึ้งของเขา
ฉันหยุด "ทำไมคะ?"
เขาพูดเบา ๆ ว่า “มีแค่ลูกแมวเท่านั้นที่จะเดินตามเจ้านายของมัน”
ฉันตอบกลับไปอย่างไม่รู้ตัวว่า “แมวมันเย็นชากับคน คุณหมายถึงลูกสุนัขหรือเปล่า?”
เมื่อฉันตระหนักได้ถึงสิ่งที่ฉันพูดออกไป ฉันก็รีบปิดปากตัวเองทันที แซคคารี่มองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ
ฉันมองเขาด้วยท่าทางน่าสงสาร และบ่นกลับไปว่า “คุณรังแกฉันอยู่นะ”
เขาไม่ตอบฉัน แต่ยังคงเดินไปตามทางเดิน ฉันยืนนิ่ง และมองดูแผ่นหลังของเขาอย่างเงียบ ๆ
ก่อนที่เขาจะลงบันไดไป จู่ ๆ เขาก็หันกลับมาเรียกฉันอย่างอ่อนโยนว่า “ลูกสุนัขน้อย ยังจะไม่ตามเจ้านายของเธอมาอีกเหรอ?”
ให้ตายซิ คำพูดของเขาพุ่งตรงมาที่หัวใจฉัน! มันกระแทกมาที่หัวใจสาวน้อยของฉันอย่างจัง!
ฉันยิ้มแล้ววิ่งไปหาเขา ฉันกอดเอวเขาไว้แล้วเรียกเขาอย่างอ่อนหวานว่า “พี่รองคะ”
เขากอดฉันกลับด้วยแขนที่แน่นไปมัดกล้ามของเขา และทำเสียงฮัมในลำคอ ฉันไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้
“ฉันชอบคุณ” ฉันพูดโพล่งออกไป
แซคคารี่เม้มริมฝีปากเล็กน้อย และมองมาที่ฉันด้วยสายตายิ้มแย้ม
ฉันเอาหัวแตะคางของเขาแล้วถามกลับว่า “คุณชอบฉันไหม?”
เขาทำเสียงฮัมเบา ๆ ในลำคอแทนคำตอบ
ฉันยังคงถามอย่างกระตือรือร้นเพื่อฟังคำตอบจากเขา “คุณหมายความว่าอย่างไรคะ? คุณชอบฉันหรือเปล่า?”
เนื่องจากฉันตื้อเพื่อขอคำตอบจากเขา เขาจึงทำได้เพียงตอบอย่างช่วยไม่ได้ว่า “อย่าเล่นไปหน่อยเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ