หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 444

ในตอนนั้น วอลเลซดูเหมือนกับคุณอาผู้แสนจริงจัง

ฉันถามเขาอีกครั้งว่า “ทำไมคุณถึงมาที่หนานจิง?”

“ผมไม่ได้บอกว่าผมคิดถึงคุณหรอกเหรอ?” เขาตอบ

ฉันตอบอย่างเย็นชาว่า “เราไม่ได้สนิทกันนะ”

เขาหัวเราะ “ผมคิดว่าเราสนิทกันซะอีก อย่างน้อยที่สุด ผมก็ช่วยชีวิตคุณใช่ไหม? ผมยังแบกคุณไว้บนหลังของผมท่ามกลางพายุหิมะเป็นเวลาหลายชั่วโมง”

“แซคคารี่บอกว่าคุณวางแผนนั้น” ฉันชี้แจง

“งั้นคุณก็รู้ความจริงแล้วสิ”

การแสดงออกที่ไร้กังวลของเขาดูน่ารำคาญ ฉันหันกลับมา

“เราไม่ใช่เพื่อนกัน คุณควรออกไปเดี๋ยวนี้” ฉันสั่ง

วอลเลซไม่พูดต่อและลูบหัวฉันแทน ฉันชะงักแล้วสะบัดมือออก “อย่าแตะนะ”

“มันเป็นแค่การลูบเบา ๆ ไม่ได้ล่วงละเมิดคุณซักหน่อย”

เขาทำท่าไร้เดียงสาราวกับเด็ก

เมื่อเขามองฉันแบบนั้น ฉันพบว่ามันยากที่จะโกรธเขา เพราะแซคคารี่บอกว่าเขาเคยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว

เขาอาจจะตายได้ทุกเมื่อเหมือนฉัน เราทั้งคู่ไม่ได้มีร่างกายที่แข็งแรง

“การสัมผัสฉันโดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นการล่วงละเมิด”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็ตอบอย่างเชื่อฟังว่า “งั้นผมจะขออนุญาตคุณก่อนที่จะแตะต้องคุณในอนาคตแล้วกัน”

มันหนาวเกินไปสำหรับฉันที่จะสวมชุดเพื่อนเจ้าสาวในเดือนธันวาคม ยาราจึงนำแจ็กเก็ตขนเป็ดมาให้ฉัน ฉันรับมันด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ฉันจะไปฟินแลนด์ในภายหลัง เธอสามารถกลับไปที่เมืองถงกับแลนซ์ได้นะ”

“เราไม่ได้อยู่เมืองเดียวกันซักหน่อย” ยาราตอบ

ฉันตอบเบา ๆ “บางทีเขาอาจจะไปส่งเธอระหว่างทางก็ได้”

เป็นเรื่องปกติที่จะแนะนำให้เขาแวะส่งเธอระหว่างทางเพื่อคนที่เขารัก

ยาราเม้มปากอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามฉันว่า “แคโรไลน์ ฉันไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขานั้นเป็นอย่างไร ฉันรู้สึกลังเลมาก”

“คุณไม่มีคนที่คุณรักเหรอ?” ฉันถาม

“ไม่นะ ผมไม่คู่ควรที่จะมีครอบครัว”

ไม่คู่ควรที่จะมีครอบครัว… ฉันนึกถึงมะเร็งเม็ดเลือดขาวของเขา

ฉันไม่รู้ว่าจะปลอบโยนเขาอย่างไร และฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะปลอบโยนเขา ฉันจึงตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง

“ฉันไปก่อนนะ”

“ไปฟินแลนด์เหรอ?” เขาถาม

"ใช่ค่ะ"

วอลเลซถามด้วยรอยยิ้ม “ไปหาผู้ชายของคุณเหรอ?”

ฉันขมวดคิ้วมองเขา “จะอะไรอีกล่ะ?”

“ตามผมไปที่ฝรั่งเศสสิ”