”จำได้สิ ก็แค่พวกกากเดนที่กำลังจะโดนตระกูลชิคฆ่าทิ้ง!”
เขาตกตะลึงจนพูดอย่างตะกุกตะกัก “กะ กะ กากเดน?”
ฉันหัวเราะก่อนจะถามอย่างประชดประชัน “ไม่งั้นจะเป็นอะไรล่ะ? หรือจะเป็นขยะ?”
ในสายตาของฉัน เขาก็เป็นแค่พวกกากเดน พวกขยะ!
เขาคือความอัปยศของฉัน!
เขาขำขึ้นด้วยความโกรธ “ผู้หญิงของแซคคารี่นี่แข็งแกร่งจริง ๆ!”
เขาเอ่ยถึงชื่อที่ฉันไม่อยากได้ยินมากที่สุด
ฉันเลิกยั่วยุเขา หลังจากที่เงียบไปสักพัก ฉันเตือนเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ขอให้เพลิดเพลินกับความสงบสุขในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ทันทีที่วันตรุษจีนจบลง...”
ท่วงทำนองอันไพเราะจากเปียโนยังคงดังมาจากบนเวที ฉันพูดต่อน้ำเสียงแผ่วเบา “WT จะต้องล่มสลาย!”
อีกฝ่ายหัวเราะขึ้น “ใครสอนให้เธอกล้าได้ขนาดนี้?”
ฉันทำหูทวนลมและวางสายไป
ขณะเดียวกัน ฉันไม่รู้ว่าคริสที่อยู่อีกฝากของปลายสายจ้องมองไปที่แซคคารี่ที่กำลังอ่านหนังสือด้วยสีหน้าหงุดหงิด เขาถามอย่างตกตะลึง “ทำไมผู้หญิงของแกถึงอารมณ์รุนแรงขนาดนี้? เธอยังคงแค้นฉันอยู่สินะ ใช่ไหม?”
แซคคารี่ตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำ “เธอเป็นพวกอาฆาตแค้น”
เพราะเธอเป็นคนอาฆาต เธอจึงไม่สามารถให้อภัยดิกสันได้อีกแล้ว
เพราะเธอเป็นคนอาฆาต เขาจึงไม่แน่ใจว่าเธอจะให้อภัยเขาได้หรือเปล่า
แซคคารี่พลิกหนังสือไปหน้าถัดไป คริสพูดขึ้นด้วยสีหน้ากังวลใจ “ถ้ารู้อย่างนี้ ฉันคงจะปฏิบัติต่อเธอให้ดีกว่านี้”
แซคคารี่เงยหน้ามองเขา ก่อนถามขึ้นด้วยเสียงเหน็ดเหนื่อย “แกทำอะไรเธอ?”
คริสจะกล้ายอมรับได้อย่างไรว่าเขากระทำการล่วงเกินเธอ?
ถ้าแซคคารี่รู้เข้า เขาคงโดนฆ่าแน่ ๆ!
เขารีบหัวเราะออกมาและพูดขึ้น “ก็เรื่องที่ฉันผลักเธอเข้าสู่สมรภูมิไง”
แซคคารี่ตัวแข็ง ในวันนั้น เขาเตะเธอเข้าอย่างจังไปสองครั้ง
เขาไม่รู้เลยว่าอาการบาดเจ็บของเธอเป็นอย่างไรบ้าง เขาเป็นห่วงเธออย่างสุดหัวใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ