หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 489

ร่างบางยิ้มพร้อมน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา ความสิ้นหวังที่ลึกที่สุดผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

ฉันงึมงำกับตัวเอง “ถึงแม้ฉันจะเสียลูก และเสียสิทธิการเป็นแม่คนไป แต่ฉันก็ยังอยากมีชีวิตอยู่! ฉันอยากอยู่เคียงข้างเขา แต่ทำไมพระเจ้าถึงโหดร้ายกับฉันอยู่เสมอ? สิ่งที่ฉันต้องการคือ ร่างกายที่แข็งแรงก็เท่านั้น”

ดิกสันที่ได้ยินเช่นนั้นร้องไห้ออกมาอย่างเงียบ ๆ และพูดขึ้น “ผมขอโทษ ทั้งหมดนั่นเป็นความผิดผมเอง ผมคือคนที่พรากสุขภาพของคุณไป!”

ใช่ เขาคือคนที่ทำให้ฉันเป็นมะเร็งมดลูก!

เขาคือ คนที่ทำให้ฉันยืนอยู่ระหว่างความเป็นและความตาย!

ฉันเกลียดเขา ฉันเกลียดเขาจนอยากจะฆ่าเขาให้ตาย!

ทว่า คนที่ฉันควรโทษมากที่สุดก็คือตัวฉันเอง!

ฉันคือคนที่ปล่อยให้เขาทำลายตัวฉัน!

ฉันถึงขีดจำกัดและไม่มีพลังงานเหลืออีกแล้ว ฉันอ่อนแอมากจนไม่สามารถแม้กระทั่งจะพูด ฉันรู้สึกถึงบางอย่างเย็น ๆ ที่มุมปาก ฉันสัมผัสริมฝีปากอย่างแผ่วเบา แต่ก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร!

สี่ชั่วโมงผ่านไป เมื่อฉันรวบรวมสติได้อีกครั้ง ฉันก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลโดยมีดิกสันอยู่ข้าง ๆ เขากุมมือฉันไว้แน่นราวกับกลัวว่าฉันจะหายไปจากสายตา!

ฉันชักมือออกมาจากฝ่ามือใหญ่ของเขา แววตาเขาเศร้าหมองก่อนจะพูดขึ้น “หมอบอกว่าอาการของคุณแย่ลง”

ร่างเล็กหลับตาแล้วพูดขึ้น “ฉันรู้”

ดิกสันเงียบไปสักครู่ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยน “ถึงแม้ว่ายาจะสามารถควบคุมอาการของคุณไว้ได้ แต่มันทำได้เพียงควบคุมไว้เท่านั้น คุณไม่สามารถทารุณร่างกายตัวเองได้อีกแล้ว คุณไม่สามารถป่วยหรือบาดเจ็บ ต้องทำให้ร่างกายอบอุ่นอยู่เสมอ และคุณก็ไม่ควรรู้สึกเศร้าด้วยเช่นกัน”

“อืม” ร่างเล็กตอบอย่างเย็นชา