โจชัวร์ยังคงกำลังยุ่งอยู่กับโพสต์ของเขาบนอินเตอร์เน็ต เขาส่งข้อความเป็นอีโมจิดอกกุหลาบมาให้ฉัน
[โจชัวร์: เบล ฉันหมดไอเดียเเล้วจริง ๆ พรุ่งนี้ฉันควรจะเขียนเรื่องอะไรดี? มีคนตั้งหลายคนชอบโพสต์ของฉัน ฉันหยุดโพสต์ไม่ได้เลย!]
เขาไม่ได้ตระหนักถึงความผิดของเขาเลยแม้เเต่น้อยเลย ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมาถามหาแรงบันดาลใจจากฉันอีก
[แคโรไลน์: ขอฉันคิดก่อนแปปนึงนะ]
ฉันต้องยอมรับว่าฉันค่อนข้างชอบโพสต์แฟนคลับของโจชัวร์ ฉันควรหาเวลามาอ่านพวกมันทีหลัง
[โจชัวร์: เบล เธอสนับสนุนดีมาก! ส่งไอเดียให้ฉันอีกซักสองสามเรื่องนะ ฉันสาบานว่าฉันจะไม่บอกพี่รอง และนี่ก็จะเป็นความลับระหว่างเราสองคน พอฉันดังขึ้นมาแล้ว ฉันจะเชิญเธอมาร่วมอาหารค่ำสุดอลังการเลย]
ในขณะที่ฉันกำลังคุยอยู่กับโจชัวร์ แซคคารี่ก็มาถึงที่นี่พอดี เขาหยิบร่มจากคนขับรถแล้วเดินเข้ามาหาฉัน ก่อนที่จะพาฉันเข้าไปอยู่ในร่มของเขา
ขายาวของแซคคารี่คือส่วนโปรดของฉัน เดี๋ยวก่อน ไม่ซิ ฉันชอบมือที่เรียวขาวของเขามากกว่า
โดยเฉพาะนิ้วมือของเขา
ฉันเดินขึ้นรถแล้วจึงเอนไปผิงไหล่ของแซคคารี่ เขาลูบหัวของฉันอย่างเอ็นดูแล้วถามฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “เธอเหนื่อยหรือเปล่า?”
“อืม ฉันง่วงนอนค่ะ” ฉันตอบกลับไป
“เธอนอนหนุนตักฉันได้นะ” เขาเสนอเเนะ
ฉันพยักหน้าแล้วจึงนอนพักบนตกของเขา ฝ่ามือที่อบอุ่นของเขาเกลี่ยลงบนแก้มฉัน
“นอนพักเถอะ ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว” เสียงของเขาดังขึ้น
มันเป็นเพียงการงีบหลับสั้น ๆ
ฉันไม่ได้นอนเป็นเวลานานเพราะมีคนโทรมาหาฉันระหว่างการเดินทาง มันคือแม่ผู้ให้กำเนิดของฉันเอง
“ฉันอยากจะพบกับเธอ” เธอพูด
ฉันแนบโทรศัพท์ที่ข้างหูและตอบกลับไปว่า “อืม แต่ว่าฉันไม่อยากเข้าร่วมงานศพค่ะ ฉันจะไปพบคุณที่ฝรั่งเศสในอีกสองสามวันนี้”
เธอคงจะเข้าใจความหมายที่ฉันต้องการจะสื่อ
“แคโร นี่คือความตั้งใจของฉันนะ” เธอยืนกราน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ