ฉันจำผู้หญิงคนนี้ได้
เธอคือผู้หญิงที่ฉันเจอในงานฉลองครบรอบ 20 ปีของตระกูลเกร็ก ตอนนั้นฉันเตะเธอในท่าที่สวยใช้ได้เลย
เธอไม่เข็ดกับบทเรียนครั้งก่อนเลยหรือไงนะ?
เธอยังถูกยาราตบหน้าอย่างจังอีก ฉันไม่รู้สึกแปลกใจเลย เเม้กระทั่งผู้หญิงคนนี้ยังมองไปที่ยาราด้วยท่าทางที่งุนงน เธอเก็บความโกรธของเธอไว้เเล้วถามออกมาว่า “เธอตบฉันทำไม?”
ยาราหมุนข้อมือของเธอแล้วจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง
“แล้วทำไมเธอต้องอ้าปากที่น่ารังเกียจ ๆ ของเธอด้วยล่ะ? ทำไมไม่ไปกัดที่อื่น? ลองมองดูตัวเองดี ๆ นะ เธอทนกับการพูดจาไม่ดีใส่คนอื่นกับสภาพของตัวเองได้อย่างไรกัน?”
สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นซีดเผือดทันที ฉันกลั้นไม่ให้ตัวเองหลุดขำไม่ได้ตอนที่ฉันพยายามห้ามยารา
“ยารา ทำไมเธอถึงต้องเอาตัวเธอมายุ่งกับนังนี่ด้วย?”
“ฉันทนไม่ได้ที่เห็นคนน่ารังเกียจก่อความวุ่นวายน่ะ” ยาราพูดออกมา
สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จากซีดเผือดมาเป็นดำมืด ในตอนนั้นเองเสียงที่มาจากชั้นสองก็ดังนั้น “จูเลีย ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่ข้างล่างอีกล่ะ? โอ้ คุณจาคอปส์อยู่นี่ด้วยเหรอ อยากขึ้นมาร่วมกับพวกเราไหมคะ?”
เสียงจากด้านบนนั้นอบอุ่นแปลก ๆ ฉันมองขึ้นที่ต้นเสียงและเห็นคนที่ดูคุ้นตาอยู่ตรงนั้น โลกแคบเสียจริง
คนที่อยู่บนชั้นสองมีชื่อว่ามีอา ในตอนนั้น ฉันรู้จักเธอเเค่ในชื่อมีอา เนื่องจากฉันไม่รู้ว่าชื่อเต็มของเธอคืออะไร
อย่างไรก็ตาม เธอก็ดูร้ายไม่เบาเลย เธอสามารถจำซัมเมอร์ได้ ถึงเเม้ว่าซัมเมอร์จะปกปิดตัวเองแน่นหนาขนาดนี้ เธอรู้ได้ไงว่านี่คือซัมเมอร์เพียงเเค่การมองจากชั้นบน?
มันดูเหมือนว่าเธอทำการบ้านของเธอมาดีมากในการสืบเรื่องของซัมเมอร์
มีอา ผู้หญิงที่คิดว่าชาร์ลสเป็นคนน่ารังเกียจ ฉันคิดว่าในการเป็นผู้หญิงที่ตัดสินใจได้เฉียบขาดแบบนี้ไม่น่าจะเอามาเปรียบเทียบกับดอกบัวขาวได้ เธอน่าจะเอามาเปรียบเทียบกับดอกบัวดำชั้นสูงแทน ความสามารถในการแสดงของเธอนั้นไร้ที่ติมาก มันทำให้ฉันต้องชื่มชมเธอจริง ๆ
ฉันมองไปที่ซัมเมอร์ “เราไปกันดีไหม?” ฉันถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ