ซีซี่พยักหน้าอย่างรับรู้เเล้วขอตัวจากไป
“เพื่อนของฉันอยู่ตรงนั้น ฉันจะไปที่นั่นแล้วจะกลับมาคุยกับพี่สะใภ้ต่อนะคะ”
ยังคงใช้คำว่า ‘พี่สะใภ้’ ต่อ… ซีซี่เป็นหญิงสาวที่ป่วนจริง ๆ
การขอตัวของเธอดูเหมือนจะเป็นความตั้งใจเพื่อจะเปิดทางให้ดิกสัน เขารีบเสนอขึ้นมา “ไปคุยกันตรงโน้นสักครู่ได้ไหม?”
ฉันปฏิเสธ “ขอโทษนะ เเต่เราไม่มีอะไรที่ต้องคุยกันอีกแล้ว”
ดิกสันกับฉันเป็นอะไรกันเมื่อก่อน
เขาเเสดงท่าทางเเย่ ๆ ออกมาตอนที่เขาเห็นความเเน่วเเน่ของฉัน
“ขอโทษ มันเป็นความผิดของผมเอง ผมทำร้ายคุณตั้งหลายครั้ง ทำให้คุณไม่กล้าที่จะอยู่ใกล้ผมอีกต่อไป!” เขาถอนหายใจ
น้ำเสียงนุ่มลึก ๆ ของดิกสันแฝงไปด้วยความสิ้นหวัง
เขามองไปที่ฉากวุ่นวายในงานเลี้ยงแล้วจึงพึมพำอย่างเศร้าหมองว่า “ผมไม่เเน่ใจว่าทำไมเรามาถึงจุด ๆ นี้ได้ ผมไม่เคยคิดที่จะทำร้ายคุณเลย แต่… ผมเป็นคนเดียวที่ทำผิดต่อคุณในการเเต่งงานของเราสามปีก่อน และผมก็ยังทำผิดต่อไป อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดมันเกิดขึ้นก็เพราะเวนดี้… ผมไม่อยากหาข้ออ้างอื่น เพราะว่าผมเป็นคนที่แบกการกระทำเหล่านั้น ผมจะทนกับความรับผิดชอบนี้ไว้! ถึงเเม้ว่ามันจะเข้าใจได้ที่คุณจะโทษผม แต่ผมก็ยังอยากบอกว่า….”
คำพูดของดิกสันทิ่มแทงไปที่หัวใจของฉัน ฉันไม่สามารถทนสงบได้ แต่ก็ยังต้องทำเป็นไม่สนใจ
ฉันจ้องกลับไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความเสียใจของเขา ฉันอยากที่จะพูดอะไรสักอย่างแต่มันก็ติดอยู่ที่ลำคอของฉัน ไม่สามารถเปล่งออกมาได้ เขาถอนสายตาของเขาเเละมองกลับมาที่ฉัน ฉันสามารถรับรู้ได้ว่าเขาเสียใจแค่ไหนผ่านสายตาของเขา
“แคโร ถนนที่สายลมบรรจบคือเรื่องราวระหว่างคุณกับเเลนซ์ ในขณะที่สำหรับเราเเล้ว… นอกเหนือจากความทรมาณต่าง ๆ ที่ผมมอบให้คุณ มันยังมีอะไรอีกไหม?”
ฉันลดสายตาของฉัน “มันไม่มีความจำเป็นที่จะพูดถึงเรื่องราวในอดีตค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ