หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 557

ดิกสันตอบ “ก็ดีแหละ เธอไม่ค่อยสนใจในธุรกิจที่ผมให้เธอดูแล เธอยอมทิ้งแม้กระทั่งเรื่องดนตรีที่เธอเคยเรียน เพราะแลนซ์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา”

“ตอนนี้เธอคงจะมีความสุขมาก” เสียงเล็กพูด

ดิกสันตอบ “ใช่ มีความสุขมาก”

เราทั้งคู่ตกอยู่ในความเงียบกันอีกครั้ง หลังจากนั้น เสียงที่สดใสก็ดังขึ้นมาจากที่ไกล ๆ “แคโร”

เป็นแซคคารี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กับเหล่าดอกกุหลาบ เขาเอามือไพล่หลังและมองฉันด้วยแววตาที่นุ่มลึก ท่าทีของเขาดูสุขุมและเยือกเย็น

ริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น “มานี่”

เขาเรียกฉันให้กลับไปหาเขา

ฉันพยักหน้าเป็นเชิงขอโทษให้กับดิกสัน ก่อนจะยกชุดเดรสขึ้นเล็กน้อยและรีบวิ่งไปหาแซคคารี่ ในที่สุดฉันก็เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ร่างสูงขมวดคิ้วแล้วสั่ง “ยืนให้มันตรง ๆ”

แซคคารี่มักจะแสดงท่าทางจริงจังต่อหน้าคนนอกอยู่เสมอ

จริงจังขนาดที่มันทำให้เขาดูเหมือนกับพวกคนแก่หัวโบราณ

หญิงสาวยืนตัวตรงพร้อมยิ้มให้ “คุณจัดการธุระของคุณเสร็จแล้วเหรอคะ?”

“ใช่ ฉันมาที่นี่เพื่อมารับเธอกลับบ้าน”

บ้าน...

ช่างเป็นคำที่สวยงามอะไรเช่นนี้

ฉันเหลือบมองไปที่ดิกสัน เขาไม่ได้มองมาทางพวกเรา ในตอนนั้น เขายังคงยืนอยู่ในตำแหน่งเดิมที่ฉันยืนอยู่ก่อนหน้านี้ เขาเหม่อมองไปที่ดวงดาวบนฟากฟ้า สีหน้าของเขาช่างดูโดดเดี่ยว แต่ก็แสดงออกถึงความไม่เกรงกลัว

เขาไม่เคยให้ความรู้สึกถึงคำว่าบ้านกับฉันเลยในอดีต

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังทำให้ฉันเจ็บตัวอยู่ตลอด

อย่างไรก็ตาม ฉันยังคงขอให้เขามีชีวิตที่มีความสุขนับจากนี้ไป

‘ดิกสัน เกร็ก ฉันขอให้คุณมีความสุขและเจอแต่สิ่งดี ๆ’

...

ดิกสันมองแคโรไลน์ที่โผเข้าสู่อ้อมกอดของชายคนนั้น มันทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนใบมีดทื่อ ๆ สนิมเขรอะผ่าเข้าที่กลางหัวใจ

เธอไม่เคยรู้สึกไร้กังวลขนาดนี้มาก่อนเลยตอนที่อยู่กับเขา