หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 590

โรงหนังในตอนเช้านั้นช่างเงียบสงบ ฉันตัดสินใจที่จะดูหนังที่ออกฉายล่าสุด และเป็นที่นิยมที่สุด เมื่อได้ตั๋วมา ฉันก็เห็นแซคคารี่ยืนซื้อถังป๊อปคอร์น และโค้กสำหรับพวกเราไว้แล้ว!

เสียงใสถามด้วยความสงสัย “คุณไม่ดื่มอะไรเหรอคะ?”

“ฉันไม่ดื่มโค้ก” เขาบอก

ในความเป็นจริง แซคคารี่นั้นค่อนข้างควบคุมการใช้ชีวิต!

เขาไม่กินอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพ

ฉันไม่เคยเห็นเขากินอาหารขยะ!

ไม่เพียงเท่านั้น ฉันไม่เคยเห็นเขาดื่มพวกน้ำอัดลมเลย

มากที่สุด เขาก็แค่ดื่มชา หรือไม่ก็กาแฟ!

ฉันชี้ไปที่เครื่องดื่มอื่นและพูดขึ้น “พวกเขามีน้ำแร่ค่ะ”

แซคคารี่นิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดขึ้น “เข้าไปข้างในกันเถอะ”

แซคคารี่ยื่นป๊อปคอร์นมาให้ ฉันรับมาและกอดถังนั้นไว้ในอ้อมแขน มือหนึ่งของเขาถือแก้วโค้ก ส่วนอีกข้างโอบเอวฉันไว้ เมื่อเราเดินเข้ามาด้านในโรงหนัง ที่นั่นไม่มีใครอยู่เลย

ฉันพูดกับแซคคารี่ “เหมือนกับเราจองทั้งโรงหนังเลยค่ะ”

คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยมาดูหนังกันในเวลานี้!

ไม่นานนัก ก็มีผู้คนบางส่วนเดินเข้ามาในตอนที่หนังกำลังจะเริ่ม ในหมู่พวกเขามีคู่หนุ่มสาวคู่

หนึ่งที่นั่งอยู่ตรงแถวหน้าพวกเรา บางทีอาจเป็นเพราะพวกเขายังเด็ก เด็กผู้ชายจึงดูค่อนข้างติดแฟน เขากอดแฟนสาวของเขา และคอยขอให้เธอป้อนป๊อปคอร์นให้เขาเมื่อเขากระหายน้ำ เขาก็จะให้แฟนสาวคอยป้อนโค้กให้

แซคคารี่ขัดจังหวะฉัน เนื่องจากฉันเอาแต่จ้องคู่รักที่อยู่ด้านหน้า เขามองฉันและเตือนอย่างอ่อนโยน “หนังกำลังจะเริ่มแล้ว มีสมาธิหน่อยสิ”

ฉันละสายตาไปมองที่จอใหญ่ ในระหว่างนั้นมีบางครั้งสายตาของฉันก็ไปมองคู่รักวัยรุ่นด้านหน้า ฉันลังเลอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจยื่นโค้กให้แซคคารี่

ร่างสูงละสายตาลงมาและก้มมองไปที่หลอดน้ำ เขาไม่แสดงท่าทีใด ๆ สักพัก ก่อนจะจิบโค้กเล็กน้อย หลังจากที่เขาจิบน้ำ ฉันหยิบแก้วโค้กกลับมาและถามเขา “ดีไหมคะ? คุณรู้สึกเหมือนได้เปิดโลกใบใหม่หรือเปล่า?”

แซคคารี่พูดด้วยเสียงแผ่วเบาราวกับไม่ได้สนใจ “เธอทำเหมือนกับว่าฉันไม่เคยดื่มน้ำอัดลมมาก่อน ฉันไม่ชอบดื่มมัน แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่เคยดื่มมันมาก่อน”

เสียงใสถามต่อ “ถ้างั้นคุณเคยกินป๊อปคอร์นหรือเปล่า?”

“อันนี้ยังไม่เคย” เขาพูด

เมื่อฉันและแซคคารี่กลับมาที่คฤหาสน์ชอว์ มันก็เกือบเป็นเวลาเที่ยง คุณแม่ของฉันประหลาดใจที่ได้เห็นเราทั้งคู่กลับบ้านมาด้วยกัน “แคโร ทำไมลูกถึงไม่บอกเราให้เร็วกว่านี้? แม่จะได้เตรียมข้าวกลางวันไว้ก่อน!”

ฉันหัวเราะ “นี่ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจหรอกเหรอคะ?”

คุณพ่อที่เห็นแซคคารี่ถือของขวัญมามากมาย ท่านจึงรีบเข้าไปช่วยเขา แซคคารี่ทักทาย “คุณลุง”

พวกเรายังไม่ได้แต่งงานกัน

มันก็ดูเหมาะสมสำหรับเขาแล้วที่จะเรียกคุณพ่อของฉันว่าคุณลุง

ถึงอย่างนั้น พ่อของฉันก็ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเขาเรียกว่าคุณลุง ท่านดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในท้ายที่สุดก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ท่านรับของขวัญไปและเก็บไว้ในห้อง คุณแม่กล่าวทักทายแซคคารี่ และบอกให้เขาไปหาเบลล่า “ขึ้นไปหาเบลล่าที่ชั้นบนก่อนเถอะ”

พี่เลี้ยงนำทางพาแซคคารี่ขึ้นไปที่ชั้นบน ฉันช่วยคุณแม่อยู่ในครัวสักครู่ก่อนจะรีบเดินขึ้นไปที่ชั้นบน

ฉันผลักประตูเข้าไปและเห็นแซคคารี่อุ้มลูกไว้ในอ้อมแขน เขาดูคุ้นเคยมากกว่าฉันนัก

เมื่อฉันเดินเข้าไป เขาดูมีความสุข

“เบล รานีเพิ่งเรียกฉันว่าปะป๊า” เขาพูดขึ้นด้วยความปิติเป็นอย่างมาก