หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 600

เขาไม่เคยหนีหรือละทิ้งปัญหา!

ฉันเงียบในทันที แซคคารี่ทิ้งบุหรี่ในมือและเดินตรงมากอดฉันไว้ในอ้อมแขน เขาถามขึ้นด้วยเสียงที่แผ่วเบาและอ่อนโยน “เธอง่วงหรือยัง?”

นี่มันก็เป็นเวลาดึกแล้ว!

“นิดหน่อยค่ะ” เสียงใสตอบ

เขากอดฉันและเข้าไปนอน ในขณะที่ฉันกำลังจะผล็อยหลับ แซคคารี่ก็พึมพำอยู่ที่ข้างหูฉันด้วยเสียงดึงดูดใจของเขา “เบล มันมีจุดจบมากมายหลายแบบที่จะเกิดขึ้นในโลกใบนี้ หากเธอได้มาเป็นภรรยาของฉัน นั่นคงเป็นจุดจบที่ดีที่สุดของเราทั้งคู่”

“ก่อนที่เราจะไปถึงจุดนั้น ไม่ว่าจะต้องเจออุปสรรคมากแค่ไหน ไม่ว่าเราจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ ฉันขอให้เธอยังหนักแน่นและมั่นคง ฉันหวังว่าเธอจะไม่ไหวหวั่นง่าย ๆ ฉันหวังว่าเธอจะไม่ได้รับผลกระทบต่อปัจจัยภายนอกต่าง ๆ และที่สำคัญที่สุด ฉันหวังว่าเธอจะไม่เอาตัวเองไปอยู่ในตำแหน่งที่เสียเปรียบ ตามความรู้สึกแล้ว นี่มันขึ้นอยู่กับความศรัทธาของเธอ”

แซคคารี่ขอให้ฉันมั่นคงในศรัทธา แซคคารี่ขอให้ฉันเชื่อมั่นในการมาเป็นภรรยาของเขา แทนที่จะเอ่ยคำพูดที่สิ้นหวังเหล่านั้น!

ฉันเม้มปากแน่น และส่งเสียงอืมเป็นการตอบรับในลำคอ

“ที่รัก เธอคือคนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต”

แซคคารี่ที่ไม่ค่อยจะเปิดเผยความรู้สึก จู่ ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นมาว่าฉันคือคนที่เขารักมากที่สุด ความวิตกกังวลค่อย ๆ พุ่งเข้ามาในใจฉัน...

เสียงเล็กถามอย่างกังวล “ทำไมอยู่ ๆ ถึงพูดเรื่องนี้ล่ะคะ?”

“พรุ่งนี้ฉันต้องไปแล้ว”

ร่างเล็กหันไปและใช้มือโอบรอบคอเขา “มันไม่ใช่ว่าเราจะไม่เจอกันอีกแล้วสักหน่อย อีกอย่างฉันก็วางแผนไว้แล้วว่าจะไปหาคุณในอีกไม่กี่วันนี้!”

“ที่รัก ฉันอยากจะสารภาพความรักที่ฉันมีต่อเธอก่อนที่ฉันจะไป ฉันอยากจะรักและให้ความอบอุ่นกับเธอมากกว่านี้ เธอเข้าใจฉันหรือเปล่า?”

แซคคารี่เปลี่ยนไปมาก! เขาไม่เหมือนชายที่เย็นชา และไม่แยแสต่อสิ่งใด ๆ เช่นเมื่อก่อนอีกแล้ว

“อืม ฉันก็รักคุณเหมือนกันค่ะ!”

ฉันหอมแก้มเขาอย่างแผ่วเบา ร่างสูงเอื้อมมือมาโอบเอวฉันไว้ และกล่อมฉันให้หลับด้วยเสียงแผ่วเบา ด้วยเหตุผลบางอย่าง ความกังวลเติบโตขึ้นในใจฉัน ทำให้ฉันหลับไม่ลงตลอดทั้งคืน

แซคคารี่ตื่นขึ้นก่อนรุ่งสาง ฉันยังคงหลับตาและไม่ตื่นขึ้นมา แซคคารี่เข้าไปในห้องน้ำ และออกมาในเวลาไม่นาน เขาหันหลังให้ฉัน และสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว จากนั้นเขาก็สวมสูทสีดำเหมือนเช่นทุกครั้ง

หลังจากนั้นเขาก็เดินเข้ามาหา และลูบแก้มของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันแสร้งทำเป็นตื่นขึ้นด้วยความงุนงงและลืมตาขึ้น

“จะไปแล้วเหรอคะ?” ฉันถามเขา

“อืม”

แซคคารี่จากไป เขาคงกำลังเดินทางไปฟินแลนด์!

ความจริงแล้ว ฉันรู้สึกหดหู่และเป็นกังวล สัญชาตญาณของฉันเตือนว่าอาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้น!

ฉันนอนอยู่บนเตียงพักใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นไปกินยาต้านมะเร็ง ฉันไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูอาการ และหวังว่าจะมันจะไม่มีปัญหาอะไร!

ฉันไปที่โรงพยาบาลและมองหาแพทย์ผู้เคยรักษาฉัน เมื่อตรวจดูอาการเสร็จ คุณหมอก็ได้ให้คำแนะนำมา

“การฟื้นตัวของคุณค่อนข้างดีเลยดีครับ ถึงอย่างนั้นคุณก็ยังคงต้องระมัดระวังและรักษาสุขภาพ อย่าลืมกินของที่มีประโยชน์ และรักษาการใช้ชีวิตประจำวันให้มีสุขภาพที่ดี คุณต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้มะเร็งกำเริบอีกครั้ง ไม่เช่นนั้นครั้งหน้า...”

ร่างกายของฉันจะต้องทุกข์ทรมาน และฉันก็ไม่สามารถอดทนกับอาการกำเริบได้อีกแล้ว!

“ได้ค่ะ ฉันจะจำเอาไว้”

ฉันเรียนรู้ที่จะถนอมชีวิตฉันมากขึ้น ฉันทนไม่ได้ที่จะต้องจากแซคคารี่ไป และฉันก็ไม่อยากทิ้งลูก ๆ ทั้งสองไว้เบื้องหลังเช่นกัน!

ตอนแรกฉันวางแผนไว้ว่าจะกลับไปที่บริษัทหลังจากตรวจร่างกาย ทว่าจู่ ๆ ชัคก็ส่งข้อความมาหาฉัน

[ชัค: ท่านประธานชอว์ ผมได้ทราบถึงอาการล่าสุดของคุณสโตน ปอดของเธอไม่ได้ติดเชื้อ แต่เธอเป็นไตวาย...]