ใบหน้าของเอ็มมี่ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด กลุ่มชายเหล่านี้จับตัวฉันไว้อย่างเเน่น ฉันไม่สามารถหนีออกไปได้เลย
ในเวลาเดียวกัน กลุ่มชายใส่ชุดดำปรากฏตัวขึ้นและล้อมคฤหาสน์ไว้อย่างรวดเร็ว ในตอนเเรก ฉันนึกว่าพวกเขามาด้วยกัน เเต่ฉันสังเกตได้ว่าชายสองคนที่ถือกล่องอุปกรณ์เกิดอาการวิตกขึ้นมา พวกเขาไม่คิดว่าจะมีกลุ่มคนคอยคุ้มกันคฤหาสน์เยอะขนาดนี้
จากนั้นพวกเขาก็จ่อปืนมาที่หัวของฉัน
“แยกตัวออก! ปล่อยให้พวกเราออกไปซะ!”
เอ็มมี่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เธอพูดอย่างเย้ยหยัน “พวกโง่ ไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือที่ไหน? นี่คือฐานที่ใหญ่ที่สุดของเเซคคารี่นะ เขาจะไม่วางแผนสำรองไว้เลยหรือไง? ฉันไม่รู้ว่าพวกแกคอยคุ้มกันใคร แต่ฉันเดาว่าพวกเขาคงจะไม่ได้สำคัญอะไรมากนัก ไม่อย่างนั้น พวกแกจะทำตัวโง่ ๆ แบบนี้ไหมล่ะ?”
ฉันสังเกตได้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันกำลังรู้สึกกลัวขึ้นมาจริง ๆ ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเงียบสงบเเละพยายามที่จะโน้มน้าวพวกเขา “ปล่อยฉัน แล้วฉันจะปล่อยพวกนายไป ไม่ต้องกลัวหรอก ฉันไม่สนใจชีวิตของนายกับพวกเพื่อน ๆ ของนายหรอก!”
ฉันเกือบจะโน้มน้าวพวกเขาได้เเล้ว พวกเขารู้ว่าคงจะหนีไปไหนไม่ได้อีกต่อไป เลยเสี่ยงดวงปล่อยฉันออก ฉันวิ่งก้าวยาว ๆ เข้าไปหากลุ่มชายชุดดำ
หลังจากนั้น ฉันก็ได้ยินเอ็มมี่ออกคำสั่ง “กำจัดพวกมันซะ!”
กำจัดพวกมัน...นั่นหมายความว่าฆ่าพวกเขา!
ฉันรีบหยุดเธอทันที “ปล่อยพวกเขาไป”
เอ็มมี่มองมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกตะลึง
“เธอโง่เหมือนพวกนั้นหรือเปล่า?” พวกมันจะฆ่าเธอนะ และเธอยังอยากจะปล่อยพวกมันไปอีกเหรอ?”
เอ็มมี่เป็นคนที่ไม่เกรงกลัวอะไรมาตลอด
ฉันคำรามใส่เธอ “ก็ไม่ได้โง่เท่าเธอหรอก”
“ฉันบอกว่าฉันจะปล่อยพวกเขาไป ก็แปลว่าฉันจะปล่อย ถ้าเธอทำมันอีกครั้ง ฉันก็จะปล่อยเธอไปง่าย ๆ แล้วอีกอย่างหนึ่ง พวกหมออยู่ที่ไหนล่ะ?’
พวกเขาคงจะจับตัวหมอที่มาร์ตี้ส่งมาเเล้วปลอมตัวเป็นพวกเขาเเทน
และก็เป็นตามคาด พวกเขาชี้ไปที่รถยนต์สีดำหลังพวกเขาก่อนที่จะรีบหนีไป ฉันสั่งให้กลุ่มชายชุดดำเข้าไปช่วยปล่อยตัวหมอออกมา
ชายชุดดำจำนวนหนึ่งไปปล่อยตัวพวกหมอออกมา เอ็มมี่ที่สวมชุดขี่มอเตอร์ไชต์สีดำเยาะเย้ยฉัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ