หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 62

ในที่สุดก็เป็นคำตอบสำหรับการรอคอยความรักอันยาวนานของฉัน

หัวใจของฉันสับสนอย่างมากในที่สุดเขาก็ช่วยให้หลุดพ้นกับสิ่งที่ฉันต้องการ แต่ฉันไม่กล้าที่จะเก็บความรู้สึกที่ฉันสงสัยและได้รู้มันในวันนี้อีกต่อไป

ใช่ ฉันกล้าพอที่จะทำเช่นนั้น!

ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันในขณะนี้มีดวงตาที่ชัดเจนที่สามารถมองผ่านฉันและอ่านใจของฉันได้อย่างง่ายดาย เขารู้มาตลอดว่าฉันชอบเขามาตลอด

ในความทรงจำที่ลึกที่สุดของฉัน ฉันจะไม่มีวันลืมคำพูดของเขา “ทำไมคุณต้องตามผมด้วย?”

“เพราะ...ฉันมีความรู้สึกต่อคุณ”

เป็นเพียงเพราะฉันชอบเขา

เขายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้วถามฉันว่า "คุณเต็มใจที่จะไปเดทกับผมไหม?"

ฉันอยากจะรัก ฉันปรารถนาที่จะอยู่กับเขามาตลอด

ความคิดของฉันไม่เคยสะดุดแม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่เก้าปีที่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มันสายเกินไป

เป้าหมายแรกของฉันในการกลับไปที่เมืองอู๋ไม่ได้ต้องการที่จะอยู่กับเขา แต่เพียงเพื่อตามหาเขา...

ฉันต้องการค้นหาร่างและตัวตนคนที่ฉันคิดว่าฉันรัก

ฉันลดตาลงแล้วถามว่า “คุณชอบฉันไหม?”

เขาคงคิดไม่ถึงว่าคำถามนี้จะออกมาจากฉัน เขาจึงลังเลเล็กน้อยก่อนจะตอบ เขากลับมาสงบสติอารมณ์ได้ไม่นานและพูดอย่างใจเย็นว่า “ใช่ คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมชอบ”

เขาสวมชุดการแสดงอย่างเป็นทางการ ซึ่งเป็นชุดสูทสีดำแบบเป็นทางการกับเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เข้ากัน ร่างสูงของเขาให้ความรู้สึกเหมือนผู้กุมอำนาจ

ใช่เลย แลนซ์มีบุคคลิกท่าทางที่มีอำนาจ

แม้ว่าในตอนนั้นฉันไม่ชอบบุคคลิกการมีอำนาจเหนือกว่าของเขา แต่ฉันก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็นของฉัน

ฉันเต็มใจที่จะแบกรับและซ่อนความรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องนี้เพียงเพราะฉันชอบเขา

ฉันคิดว่ามันคือความรัก ...

ฉันรู้สึกสะเทือนใจกับสิ่งที่ฉันเข้าใจผิดว่าเป็นความรัก

ฉันลงรถแล้วถามว่า “ไปเดินเล่นกันไหม?”

แลนซ์พยักหน้าเห็นด้วย มีแม่น้ำสายเล็ก ๆ อยู่ใกล้ ๆ หน้าบ้านของเขา ฉันกำลังเดินไปข้างหน้าเขา แล้วจู่ ๆ เขาก็คว้ามือฉันไว้

มือของเขาอบอุ่น ซึ่งตรงกันข้ามกับนิสัยใจคอของเขาโดยสิ้นเชิง ฉันกระตุกนิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ปล่อยมือเขา

เราจับมือกันและเดินไปที่ริมแม่น้ำ ฉันเดินเคียงข้างเขา แต่สิ่งที่ฉันคิดไว้คือฉันจะปฏิเสธเขาอย่างไร ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เราทั้งคู่จะคบกัน

อย่างแรกคือ ฉันเป็นอดีตภรรยาของน้องชายของเขา

ไม่ว่าฉันจะตกลงเดทกับเขาหรือไม่ก็ตาม สำหรับอย่างหนึ่ง แม้ว่าท่านประธานตระกูลเกร็กจะให้ความสำคัญกับฉัน แต่เขาก็ไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเช่นกัน

นอกจากนี้ แม่ของเขายังต้องการที่จะจับคู่เขากับลอเรน

อย่างที่สอง ฉันไม่ได้มีร่างกายที่แข็งแรง

มันอาจเป็นลมหายใจสุดท้ายของฉันได้อย่างง่ายดายทุกเวลาและฉันก็สามารถจากโลกนี้ไปได้

ฉันไม่ได้เป็นเจ้าของสิทธิ์ที่จะรักหรือถูกรัก

อย่างที่สาม ดิกสันจะไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน

อย่างที่สี่ และที่สำคัญที่สุด คือเขาลังเลเมื่อฉันถามเขาว่าเขาชอบฉันไหม บางทีเขาอาจจะไม่ชัดเจนว่าสิ่งที่เขารู้สึกสำหรับฉันคือความรักหรือตามที่ดิกสักอธิบายว่า ‘ความน่าสงสาร’

ไม่มีทางที่ใครจะเชื่อว่าผู้ชายเฉยเมยที่ไม่เข้าใจความรักจะตกหลุมรักใครสักคนที่เขาเคยพบเจอเพียงไม่กี่ครั้ง

ฉันคิดได้เลยว่าเขาแค่สงสารฉัน