หัวของฉันเบลอไปหมดในคืนนั้น
ฉันได้ยินเสียงหนึ่งกำลังอธิบาย “พี่รอง นี่คือหัวหน้าของตระกูลชิคครับ ผู้หญิงคนนี้เเย่งตระกูลชิคไปจากพี่! เธอเมา เเต่ผู้ช่วยของเธอไม่ได้อยู่ด้วย เธอเคยช่วยผมเอาไว้เมื่อก่อน ผมก็เลยไม่สามารถทิ้งเธอไว้คนเดียวได้ ผมเลยคิดว่าผมจะส่งเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัย”
ชายคนนั้นถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ “นายใจดีขนาดนี้ตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน?”
โจชัวร์เงียบ
“พาเธอไปที่รถของนาย” เเซคคารี่สั่ง
“พี่รอง รถของผมเสียกระทันหัน! พี่ช่วยพาเราไปส่งได้ไหม? เธอค่อนข้างเชื่อฟังตอนที่เธอเมา ผมสาบานเลยว่าเธอจะไม่ก่อกวนเเน่นอน”
แซคคารี่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เเต่ถึงอย่างนั้นโจชัวร์ได้รับโทรศัพท์จากใครบางคน เขาเลยต้องทิ้งเราไปตอนนาทีสุดท้าย พูดตามตรงฉันก็ไม่เเน่ใจว่าเรื่องด่วนของเขานั้นจริงหรือปลอม โจชัวร์สั่งคนขับให้จอดรถส่งเขา หลังจากนั้นในรถก็มีเเค่ฉันกับเเซคคารี่!
ฉันเอนหัวลงไปซบไหล่ของแซคคารี่ตั้งใจ ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ เขาไม่ได้พลักฉันออก
เเต่เขากลับกดเปิดหน้าต่างลงเเทน ฉันกอดเเขนเขาเเล้วพูดเบา ๆ “ลีโอ”
“หึ เธอยังสามารถเรียกชื่อลีโอได้อีกเหรอ” จู่ ๆ ชายหนุ่มก็พูดขึ้น
ฉันจ้องตาเขาอย่างจงใจ ในเวลาเดียวกันนั้น คนขับรถก็ถามขึ้น “คุณผู้หญิงอยู่ที่ไหนครับ?”
ฉันยังคงส่งสายตาว่างเปล่าให้กับชายหนุ่ม
คำพูดของเขาสั้นเเละกระชับ “ที่อยู่”
ฉันเเกล้งงงแล้วถามเขาออกไป “ที่อยู่อะไรเหรอ?”
เขาขมวดคิ้วเเละถามอย่างหงุดหงิด “ที่อยู่บ้านของเธอ”
ฉันใช้เวลาคิดสักพัก มันนานมากจนฉันเหมือนกับรูปปั้นที่มีชีวิต หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ซบลงไปในอ้อมเเขนของเเซคคารี่ เขาเงียบลงครู่หนึ่งเเล้วสั่งคนขับรถ “กลับไปที่เมืองถง”
สองปีก่อน เเซคคารี่พักอยู่ที่เมืองถงบ่อยครั้ง
มันเป็นการเดินทางกลับเมืองถงที่ค่อนข้างยาวนาน ฉันเลยงีบหลับบนรถ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ