“แน่นอน ภรรยาของฉันสวยที่สุดอยู่แล้ว”
ฉันที่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรจึงลุกขึ้นด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ และเดินไปที่ห้องครัว ฉันถือแก้วนมอุ่น ๆ ออกมา และยื่นมันให้กับดิกสัน ผู้ที่ตามหลังฉันมาตลอดเวลา
“นี่ค่ะ ดื่มนมอุ่น ๆ มันจะช่วยให้ร่างกายคุณอบอุ่นขึ้น!”
ในวันนั้นดิกสันใส่ชุดนอนผ้าไหมของฉัน เขารับนมไปดื่มอย่างเชื่อฟัง
จู่ ๆ ฉันก็นึกถึงเจ้าแมวส้มตัวอ้วนที่เจอครั้งที่แล้ว แมวตัวนั้นอยู่ที่คฤหาสน์ของดิกสัน คอยมากินน้ำ และอาหารฟรีอยู่เสมอ!
ฉันละสายตาออกมา ก่อนจะเดินกลับไปที่โซฟา ดิกสันถือแก้วนมออกมา และมานั่งที่โซฟาด้วยเช่นกัน ดูเหมือนเขาจะตั้งใจนั่งให้อยู่ในท่าทางที่ถูกกาละเทศะ
ไม่เพียงเท่านั้น เขายังคอยเหล่มองฉันอีกด้วย
ฉันถามเขาด้วยเสียงแผ่วเบา “คุณมองฉันทำไมกันคะ?”
“ฉันกลัวว่าเธอจะหายตัวไป”
ฉันไม่ควรจะถามเขาแบบนั้นเลย
เขาถือแก้วนมไว้แน่นด้วยมือหนาที่มีเส้นเลือดขึ้นเด่นชัด
เขาลังเลอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้นในที่สุด “ฉันไม่เคยเจอเธอเลย ฉันไม่เจอแคโรแม้กระทั่งในความฝัน ที่จริงแล้ว ฉัน... ฉัน... ฉันคิดถึงแคโรมาก ๆ ฉันอยากจะเจอเธอตลอดเวลา และอยู่ข้าง ๆ เธอ”
“แต่ว่าพี่ชายฉันบอกว่าแคโรมีชายคนรักแล้ว... ฉันไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร แต่พี่ชายบอกว่าแคโรไม่ใช่ของฉัน ฉันไม่เชื่อหรอก ถ้าแคโรไม่ใช่ของฉัน...”
เขานิ่งไปสักครู่ ก่อนเอ่ยถาม “ถ้าอย่างนั้น ฉันควรเป็นของใครล่ะ?”
ดิกสันถามคำถามที่เสียดแทงหัวใจ คำถามที่ฉันไม่สามารถตอบได้ ความสัมพันธ์ของเรามันกลายเป็นอดีตไปแล้ว!
ฉันไม่ได้ตอบคำถามของเขา ดิกสันนึกขึ้นได้ และค่อย ๆ เอื้อมมือมาจับมือฉันอย่างระมัดระวัง ฉันทำได้เพียงมองเขาด้วยสายตาที่สงบนิ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ