หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 653

แซคคารี่เป็นคนที่เเทบจะไม่แสดงความรู้สึกของเขาเลย ยิ่งตอนที่เขาต้องยอมลดตัวเองลงเเบบนั้นด้วยเเล้ว ฉันรู้สึกแย่เเทนเขาเล็กน้อย เเต่ฉันก็ยังคงไม่สามารถยอมรับมันได้ ฉันอยากให้ให้คำตอบที่ชัดเจนกับฉัน

สิ่งที่ฉันต้องการคือ การยอมรับที่ได้ยืนเคียงข้างเขา!

ถึงอย่างนั้น มันดูเหมือนว่าฉันจะขอมากเกินไป

นั่นเป็นเพราะว่าเเม่เเท้ ๆ ของเขา ขู่เขาด้วยชีวิตของเธอ!

จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังตกลงในสถานการ์ณที่สิ้นหวัง!

ฉันรีบผละออกมาจากอ้อมกอดของเเซคคารี่!

เขารู้ว่าฉันยังคงดื้อรั้นอยู่เเต่ก็ไม่ได้พยายามจะรั้งฉันไว้

ฉันคลายตัวเองออกจากเเขนของเขาเเล้วเดินกลับไปที่เตียง ชุดนอนที่ฉันใส่นั้นบางเเละสั้น การนั่งบนเตียงด้วยท่าเเบบนั้น ทำให้ต้นขาเรียวของฉันเผยสู่สายตาของเเซคคารี่

บางทีเขาอาจจะถูกสะกดจิต เขาเดินเข้ามานั่งยอง ๆ ลงข้างฉัน ฉันเสื่อนสายตาลงมองที่แซคคารี่ ฝ่ามือของเขาวางลงบนเข่าของฉันอย่างบางเบา ในขณะที่เขากระซิบ “ที่รัก เธอยังโกรธฉันอยู่เหรอ?”

เขาคิดว่าฉันจะยกโทษให้เขาเพียงเพราะว่าเขาอธิบายให้ฉันฟังงั้นเหรอ?

เขาลดเสียงต่ำลงเเล้วพูดกลับมา “ที่รัก มันเป็นความผิดของฉันที่ไม่ยอมบอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น เเละมันยังเป็นความผิดของฉันที่ไม่ยอมบอกเธอว่าความทรงจำของฉันกลับคืนมาเเล้วด้วย ฉันขอโทษนะ ฉันต้องทำอย่างไรเธอถึงจะยอมยกโทษให้?”

การที่เขาขอโทษฉันครั้งเเล้วครั้งเล่าเเบบนั้น ฉันจะไปทนโกรธเขาต่อไปได้อย่างไร?!

ฉันเม้มปากแล้วพูดกลับไปอย่างเศร้าสร้อย “มันไม่ใช่ว่าฉันอยากโกรธคุณหรอกนะ”

เเต่ฉันเเค่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้ในโลกนี้เเค่นั้นเอง

เพราะสุดท้ายเเล้ว ฉันก็ไม่สามารถจะเป็นภรรยาของเขาได้

เอสันเรียกฉันว่าน้องสาวคนรอง แต่เขาก็ปฏิบัติกับฉันราวกับเป็นคนนอกอยู่ดี

เขาถามฉันอีกครั้ง “เธอจะยกโทษให้ฉันได้ไหม?”

ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจยกโทษให้เขา จู่ ๆ เเซคคารี่ก็โน้มลงมาจูบปากของฉัน

ฉันเรียกเขากลับไปพร้อมกับลมหายใจที่ขาดช่วง “เเซคคารี่!”

ฉันไม่ได้เรียกเขาว่าพี่รองเพราะว่าฉันยังเคืองเขาอยู่

หัวใจของฉันยังคงไม่ยอมรับเรื่องนี้

เเต่ฉันก็ผลักไสเขาออกไปไม่ได้!

ฉันโอนอ่อนไปกับเขาอย่างง่ายดาย เเละไม่สามารถใจเเข็งกับเขาได้

แซคคารี่นั่งลงเเล้วสัมผัสแก้มของฉัน ฉันจ้องมองไปที่เขาด้วยความเงียบ เเละไม่ได้หยุดเขา ฉันปล่อยให้สายตาของเขาสำรวจร่างกายของฉัน ในขณะที่เขาถามกลับมา “เบล เราเเต่งงานกันดีไหม?”

จู่ ๆ เเซคคารี่ก็พูดถึงเรื่องเเต่งงานขึ้นมา…

ฉันถามเขากลับไปอย่างไม่ลังเล “เเล้วเเม่ของคุณล่ะคะ?”

เขาเม้มริมฝีปากของเขาเเล้วพูด “เธอตัดสินใจเเทนฉันไม่ได้”

ฉันยกมือขึ้นมาจับเเก้มของเขาเเล้วถอนหายใจ “เธอเป็นเเม่ของคุณ คุณพนันกับชีวิตของเธอไม่ได้นะคะ! เเซคคารี่ คุณสูญเสียเเม่มาหนึ่งคนเเล้ว”

แซคคารี่พยายามพูดเเต่ก็หยุดลงในตอนท้าย

เห็นเขาลังเลเเบบนั้น ฉันเลยถามเขากลับไป “มีอะไรเหรือเปล่าคะ?”

“ฉันคิดที่จะจดทะเบียนสมรสที่ไอร์เเลนด์เเล้ว เก็บมันเป็นความลับจากแม่ แต่ฉันก็จะทำไม่ดีกับเธอ เนื่องจากฉันไม่สามารถจัดงานเเต่ง หรือให้สถานภาพอย่างเป็นทางการกับเธอได้ มีเเค่โจชัวร์, มาร์ตี้ เเละเอสันเท่านั้นที่จะรู้เรื่องนี้” เขาหยุดลงครู่หนึ่งก่อนจะหันมาจูบลงที่ฝ่ามือของฉันเบา ๆ จากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยเสียงเศร้า “ฉันไม่เคยคิดที่จะมอบความเสียใจให้กับเธอเลย หรือคิดว่าผู้หญิงของฉันจะต้องมาทนทุกข์กับความไม่ยุติธรรมนี้ เเคโร เธอเป็นเเม่ที่ดื้อรั้น ทั้งชีวิตของเเม่ถูกใช้หมดไปกับพ่อของเธอ เเละการที่พ่อของเธอจากไป เธอก็ไม่มีความหวังอะไรอีกต่อไป ชีวิตเเเละความตายก็เป็นเเค่ตัวเลือกที่แม่ต้องการ แม่จะจากโลกนี้ไปตอนไหนก็ได้ เเต่มันก็จะกลายเป็นไพ่ใบสุดท้ายที่โจมตีฉัน ไม่ว่าฉันจะไม่ชอบ เเละเกลียดคำขู่ของแม่มากแค่ไหน เเต่ฉันก็ไม่สามารถปฏิเสธว่าเธอคือเเม่ผู้ให้กำเนิดของฉันอยู่ดี เรามีความผูกพันกันทางสายเลือด ฉันไม่สามารถละทิ้งแม่ได้ เเละสำหรับเธอ ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะปฏิบัติกับเธออย่างไม่ยุติธรรมเลยสักนิดเดียวนะ”

แซคคารี่ไม่เคยบอกความรู้สึกของเขากับฉันเเบบนี้มาก่อนเลย!