หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 680

แต่ถึงอย่างนั้น เเซคคารี่ก็เป็นลูกของฆาตกรที่ฆ่าเเม่ของฉัน!

ลูกทั้งสองของฉัน…

ย่าเเท้ ๆ ของพวกเขาฆ่ายายเเท้ ๆ ของพวกเขา!

ฉันไม่สามารถทำใจยอมรับกับเรื่องนี้ได้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม!

มันรู้สึกราวกับว่ามีหินก้อนใหญ่ทับลงมาที่หัวใจของฉันจนฉันหายใจไม่ออก แซคคารี่กอดฉันเเล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ “ขอโทษนะ ฉันช่วยอะไรไม่ได้เลย เเล้วก็ไม่สามารถอธิบายมันให้กับเธอได้ด้วย”

ใช่เเล้ว เเซคคารี่ไม่สามารถมอบคำอธิบายให้กับฉันได้!

เพราะเธอเป็นเเม่ผู้ให้กำเนิดของเขา!

เขาไม่สามารถเเก้เเค้นเเทนฉันโดยการฆ่าเเม่เเท้ ๆ ของเขาได้!

ฉันรู้สึกเศร้าจนพูดไม่ออก เเต่ฉันไม่อยากให้เเซคคารี่ต้องมารู้สึกเศร้าด้วย ฉันเลยหันกลับไปปลอบเขา “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณก็คือคุณ ส่วนเเม่ของคุณก็คือเเม่ของคุณ ฉันเเยกเเยะเรื่องนี้ได้!”

“เบล ขอบคุณที่เข้าใจ”

เเล้วไงล่ะ ถ้าหากฉันไม่เข้าใจ?

ฉันจะสิ้นสุดความสัมพันธ์กับเขางั้นเหรอ?!

ฉันทำเเบบนั้นไม่ได้หรอก

ฉันไม่สามารทอดทิ้งเเซคคารี่ได้

ลูกทั้งสองของฉันก็ไม่สามารถทอดทิ้งเขาได้เหมือนกัน!

ฉันทำได้เเค่เกลียดเเม่ของเขาเท่านั้น

เเซคคารี่เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของฉันอย่างเบา ๆ ในขณะที่ฉันร้องไห้พร้อมพูดกับเขา “พี่รอง ฉันเกลียดเเม่ของคุณ”

ฉันยอมอ่อนลงตอนที่ฉันเรียกเขาว่าพี่รอง

แซคคารี่เข้าใจความเศร้าในใจของฉันดี

และเขาก็ยังเข้าใจเรื่องที่ฉันเข้าใจเขา

เเต่มันก็ยังมีความสิ้นหวังจากแม่ของเขาด้วย!

ในขณะที่ฉันกำลังรู้สึกเศร้า เเซคคารี่ก็กระซิบที่ข้างหูของฉัน “มันเป็นความผิดของเเม่ฉัน ฉันจะไม่ปฏิเสธมันหรอก เเต่ฉันก็ไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้ และฉันยังอยากที่จะปลอบเธอ ฉันสิ้นสุดความสัมพันธ์กับเธอไปเเล้ว! จากนี้เป็นต้นไป ฉันเเค่ต้องทำให้เเน่ใจว่าเธอจะยังได้มีชีวิตอยู่ต่อไป”

ฉันไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร ตอนที่เขาบอกว่าเขาจะทำให้เเน่ใจว่าเธอจะยังได้มีชีวิตอยู่ต่อไป!

แซคคารี่พูดต่อ “เธอไม่ใช่เเม่ของฉันอีกต่อไป เเละเธอก็จะไม่เป็นอุปสรรคต่อการเเต่งงานของเราเเล้ว ถึงเเม้ว่านี่จะไม่ใช่ช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดสิ่งนี้ ฉันไม่อยากรับรู้เรื่องของเธอ ฉันไม่อยากอับอายเพราะเธออีก มันเป็นเรื่องดีที่เธอเกลียดเเม่ของฉัน อย่างน้อยมันก็ไม่มีเหตุผลที่ทำให้เราต้องใจอ่อนอีกต่อไป”

มันเป็นคำขอสุดท้ายของเเม่ฉัน!

ฉันต้องทำตามมัน!

เปรียบเทียบกับการที่ฉันไม่สามารถเเต่งงานกับเเซคคารี่ได้เเล้ว ปัญหานี้ดูหนักหนา เเละไม่มีทางจะเเก้ได้เลย!

มันเป็นปมที่ไม่สามารถเเก้ออกจากกันได้!

ฉันหวังเพียงว่าวอลเลซจะไม่รับรู้ความจริง!

เเต่ฉันจะไปเผชิญหน้ากับเเม่ของฉันได้อย่างไรกัน?

ฉันต้องอธิบายเรื่องนี้กับเธอ!

ฉันจ้องไปที่เเซคคารี่เเล้วถามเขา “ฉันทำให้เธอเสียใจได้ไหมคะ?’

…

“วอลเลซอยู่ในห้องด้วยหรือเปล่า?” วอลเลซที่ยืนอยู่ในห้องขมวดคิ้วขึ้น เขาสงสัยว่าทำไมเเคโรไลน์ถึงถามเเบบนั้น เขาส่งสัญญาณบอกให้คนรับใช้ตอบปฏิเสธไป!

คนรับใช้ตอบอย่างลังเล “นายน้อยฌอนไม่ได้อยู่ในนี้ครับ”

คนรับใช้ส่งมือถือกลับไปให้วอลเลซหลังจากที่เขาวางสายไปเเล้ว วอลเลซมองไปที่เขาอย่างมืดมน “วันนั้นเเม่ไปพบกับใคร?”