หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 702

“อืม” แซคคารี่ตอบ “เมื่อวอลเลซไปถึงไอร์แลนด์ เขาจะต้องติดกับ”

“มันไม่สายเกินไปใช่ไหมคะหากเรารีบไปในวันพรุ่งนี้” ฉันพูด

“เธอดูเหนื่อยนะ นอนพักอีกหน่อยเถอะ” แซคคารี่พูดอย่างนุ่มนวล

เขาเกลี้ยกล่อมฉันด้วยเสียงอันอ่อนโยน ฉันหลับตาลงอย่างเชื่อฟัง และผล็อยหลับไป ฉันฝัน แต่ในความฝันฉันไม่มีอะไรเลยนอกจากก้อนเมฆสีขาว

ในผืนผ้าใบสีขาวนั่น ฉันได้ยินเสียงที่เยือกเย็นดีงขึ้นนาน ๆ ครั้ง เสียงทุ้มย้ำเตือนฉันอย่างอ่อนโยน “เบลเหนื่อยมากไม่ได้ มันจะส่งผลต่อการฟื้นตัวของเธอ ฝากบอกทัคเกอร์ด้วย ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้นไนตระกูลชิค ให้เขาส่งปัญหาพวกนั้นมาให้ฉัน ฉันจะจัดการมันให้เธอเอง อย่าไปรบกวนเธอ”

อีกเสียงหนึ่งพูดขึ้นด้วยความสงสัย “คุณชิค ทำไมคุณถึงไม่ครอบครองตระกูลชิคล่ะครับ? หากคุณครอบครองตระกูลชิค คุณชอว์ก็ไม่ต้องเครียดเรื่องตระกูลชิค และหากเป็นเช่นนั้น เธอก็สามารถอยู่กับคุณได้ทุกวัน พร้อมด้วยเด็ก ๆ ทั้งสอง”

“แยร์ เธอไม่มีความรู้สึกมั่นคงภายในใจ” เสียงเย็นหยุดเล็กน้อย ก่อนจะอธิบายให้อีกเสียงหนึ่งฟัง “ก่อนหน้านี้เธอยก ชอว์ คอปเปอร์เรชั่น ให้คนอื่นไปเพราะความรัก หลังจากนั้น คน ๆ นั้นก็เอาชอว์ คอปเปอร์เรชั่น ของเธอไป ตั้งแต่นั้นมา เธอก็เข้าใจว่าความรักนั้นสำคัญ แต่พลังสนับสนุนนั้นสำคัญยิ่งกว่า!”

“เธอไม่ได้โง่เขลาเหมือนแต่ก่อนที่เธอจะยกอำนาจให้ใครง่าย ๆ โดยไม่สำรองไว้ เธอในตอนนี้เรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเอง และคิดไตร่ตรองเพื่อตัวเอง นั่นคือเบลที่ฉันอยากเห็น” เสียงเย็นพูด

“คุณชิค ผมเข้าใจเจตนาของคุณแล้วครับ”

หลังจากนั้น ความเงียบก็บังเกิดขึ้น

เมื่อฉันตื่นขึ้นอีกครั้ง ฉันก็จำได้ลาง ๆ ว่าฉันฝัน แต่ว่าฉันไม่มั่นใจว่าฝันเรื่องอะไร

แซคคารี่ที่ไม่ได้หลับลึก เขาตื่นขึ้นมาทันที

เขาลืมตาขึ้นมา ก่อนฉันจะปีนไปหาเขา ฉันถามในขณะที่นอนอยู่บนตัวเขา “เราจะไปตามหาลูก ๆ กันหรือยังคะ?”

ฉันหันข้างเล็กน้อย และมองไปนอกหน้าต่าง พระอาทิตย์ยามเช้ากำลังเบ่งบานอย่างช้าๆ ราวกับพระอาทิตย์ส่องสว่างไปทั่วท้องฟ้าด้วยแสงอันศักดิ์สิทธิ์

แซคคารี่พูดด้วยรอยยิ้ม “เธอดูไม่ค่อยเป็นกังวลเรื่องลูกเลยนะ เธอดูหลับสนิทมาก”

“พวกเขาอยู่กับวอลเลซ เขาไม่ทำร้ายเด็ก ๆ หรอกค่ะ”

แซคคารี่กอดฉัน และลุกขึ้น “เธอเชื่อใจเขาขนาดนั้นเลย?” เสียงทุ้มถาม

“อืม” เสียงใสตอบ “เขาขาดความรักจากครอบครัวมากที่สุด”

แซคคารี่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขากลับมองไปที่นิ้วฉันแทน ก่อนจะถามเบา ๆ “แหวนที่ฉันให้เธอไปไหน?”