หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 716

และในตอนที่ฉันกำลังจะกลับบ้าน จู่ ๆ ก็มีสายแปลกโทรเข้ามาซึ่งเป็นเบอร์ที่มาจากในเมืองอู๋ ฉันสงสัยว่าใครจะโทรมาในเวลานี้ เลยลังเลอยู่สักพักก่อนที่จะกดรับสาย

“ไม่ทราบว่านี่คือใครคะ?”

“พี่แคโรโลน์ นี่ซีซี่เองค่ะ”

ฉันรีบมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล ตอนที่ฉันไปถึงที่นั่น ฉันก็เห็นบาดแผลเต็มตัวดิกสัน มันดูเหมือนว่าเขาตกลงมาจากที่สูง แต่ก็ไม่ได้มีรอยแผลบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา

ฉันขมวดคิ้วแล้วถามเธอกลับไป “มันเกิดอะไรขึ้น?”

ดวงตาของซีซี่บวมจากการร้องไห้ เธออธิบาย “ฉันคุยกับพี่แลนซ์แล้วก็แนะนำให้พาลูกพี่ลูกน้องของฉันไปเยี่ยมพี่ สุดท้ายแล้ว คนที่เขาอยากพบมากที่สุดก็คือพี่ แต่พี่แลนซ์บอกฉันว่าพี่มีชีวิตของพี่ เราเลยไม่อยากรบกวนน่ะค่ะ!”

“พี่แลนซ์บอกดิกสันทุกวันว่าพี่ไม่ใช่ภรรยาของเขาแล้ว พี่แลนซ์อยากให้เขาตื่นขึ้นสักที แต่พี่ดิกสันก็ไม่ยอมเชื่อ เขาถึงกับคลุ้มคลั่งไปแล้วสองสามครั้ง แต่พี่แลนซ์ก็เอาเขาอยู่”

“พี่แลนซ์พูดอะไรไม่ดีบางอย่างเมื่อเช้านี้ แต่ดิกสันก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับมาเลย แล้วจู่ ๆ เขาก็หายตัวไปตอนกลางคืน ตอนที่ฉันเจอเขา เขากำลังนอนคดตัวอยู่ในซอย ๆ หนึ่งแล้วก็เต็มไปด้วยบาดแผล! เขาเกือบจะไม่ได้สติแล้วตอนนั้น แล้วตอนที่เขาฟื้นขึ้นมาเมื่อกี้นี้ เขาก็เอาแต่ตะโกนเรียกชื่อพี่ ฉันทนไม่ไหวเลยต้องโทรหาพี่!”

ฉันถามคำถามซีซี่ไม่มาก แต่เธอก็คอยตอบมันอย่างละเอียดและยาวตลอด

ฉันยืนอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยแล้วมองไปที่ดิกสันที่กำลังนอนอยู่บนเตียง จู่ ๆ ความรู้สึกเศร้าก็เกิดขึ้นในใจของฉัน ฉันถามซีซี่ “หมอบอกอะไรบ้างเหรอ? แล้วบาดแผลของเขาร้ายแรงหรือเปล่า? สุขภาพจิตใจของเขาเป็นอย่างไรบ้างช่วงนี้?”

“ส่วนมากมันเป็นแค่บาดแผลภายนอก มันก็เลยไม่ร้ายแรงเท่าไหร่ แต่มันเจ็บปวดมากตอนที่เห็นเขา ส่วนสุขภาพจิตของเขาก็ดีขึ้นมาแล้วค่ะ หมอบอกว่ามีเปอร์เซ็นต์สูงที่จะรักษาหาย แต่ดิกสันต้องเข้ารับการรักษา พี่แลนซ์จะคอยอยู่ข้างเขาทุกวันที่คฤหาสน์ตระกูลเกร็ก ตอนที่พี่แลนซ์ต้องไปข้างนอก ฉันจะคอยมาดูเขาค่ะ” ซีซี่อธิบาย

การที่พวกเขาคอยดูข้างกายดิกสัน เขายังหนีไปได้เลย พวกเขาต้องไม่ได้ระมัดระวังแน่นอน แต่ฉันก็ไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านั้น

“ฉันจะไปบอกพี่แลนซ์ให้มาดูเขานะคะ” ซีซี่พูดแล้วจึงเดินออกไปโทรหาแลนซ์

หลังจากที่ซีซี่ออกไป ฉันก็สั่งลีโอให้ช่วยฉันสืบเรื่องนี้ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมาพร้อมกับวีดีโอที่ดิกสันถูกซ้อมอยู่ในซอย คนพวกนั้นตีเขาอย่างโหดเหี้ยม

พวกเขาซ้อมดิกสันเกือบห้านาที ในตอนที่ฉันดูวีดีโอนั้น ฉันก็รู้สึกว่าหัวใจของฉันกำลังถูกบีบรัด ความเครียดทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ และหายใจไม่ออก มันเหมือนกับว่ามีใครสักคนขโมยลมหายใจของฉันไป มันก็รู้สึดอึดอัดมาก

ดวงตาของฉันพร่าไปด้วยน้ำตา ตอนที่ฉันหันไปถามลีโอ “ใครทำเขา?”