“ฉันจะหยุดก็ได้ แต่มีข้อแม้อยู่ข้อหนึ่ง”
ฉันถามกลับไปอย่างมีความหวัง “ข้อแม้อะไร?”
“ให้สิทธิ์ในการดูแลราฟกับฉัน”
ให้สิทธิ์การเลี้ยงดูกับเขา?!
ฉันบ้าไปหรือเปล่า?!
ฉันปฏิเสธทันที “ไม่มีทาง!”
“แคโร เธอคงจะคิดว่าฉันไม่มีค่าพอใช่ไหม?”
…
ซัมเมอร์ไม่สามารถข่มตาหลับได้ ถึงแม้จะนอนอยู่บนเตียงก็ตาม เธอมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตาเลื่อนลอย และนอนอยู่ที่เดิมเป็นเวลาสองชั่วโมง ก่อนที่จู่ ๆ เธอจะวิ่งไปนั่งตรงมุมห้องตอนที่เธอนึกถึงอะไรได้บางอย่าง มันทำให้เธอรู้สึกแย่มาก!
เธอไม่ควร…
เธอไม่ควรจะมีชีวิตอยู่จริง ๆ!
อยู่ดี ๆ เธอก็นึกถึงสายตาของบลูสันที่มอบให้เธอที่โรงพยาบาล มันเย็นชาและเหินห่าง เป็นมุมที่เธอไม่เคยเห็นเขามาก่อน
เขารู้สึกรังเกียจเธอจากก้นบึ้งของหัวใจแล้วใช่ไหม?
เขาต้องรู้สึกว่าเธอสกปรกแน่นอน
ซัมเมอร์พูดกับตัวเอง “ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เหมือนกัน ทำไมมันถึงต้องกลายมาเป็นแบบนี้ด้วย? เขาเคยรักฉัน ทำไมคุณอาที่รักและปกป้องฉันมาตลอดจู่ ๆ ถึงทำร้ายฉัน?”
เธอเสียใจมาก!
และรู้สึกพังทลายลงอย่างที่สุด!
เธอไม่มีความกล้าอีกต่อไปแล้ว…
เธอไม่กล้าแม้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก!
แต่เธอก็กลับมาอยู่ที่นี่ได้
เธอหวังอะไรกันนะ?
ซัมเมอร์ไม่แน่ใจ เธอรู้ได้แค่ว่ามีช่องโหว่อยู่ในหัวใจของเธอ และก็จะมีเลือดไหลออกมาเรื่อย ๆ
เธอกอดเข่าอยู่ที่มุมห้องเป็นเวลานาน จนกระทั่งมีเสียงของคนกำลังเปิดประตูมาจากด้านนอก เธอไม่กล้าแม้จะยกหัวขึ้นมาดูหรือมองไปยังสีหน้าของเขา
บลูสันเปิดประตูมาเห็นซัมเมอร์ที่กำลังนั่งกอดเขาอยู่ตรงมุมห้อง เขารู้สึกถึงความรู้สึกเจ็บแปลบเกิดขึ้นที่หัวใจ เขาอยากจะดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดเพื่อปลอบโยนเธอแต่ขาของเขาก็ก้าวไม่ออก เขาห้ามไม่ให้ตัวเองพูดออกมาไม่ได้ “เธอโง่จริง ๆ”
บลูสันเป็นคนมีไหวพริบมาตลอด และด้วยความมีไหวพริบนั้น เขาก็รู้แล้วว่าซัมเมอร์เป็นคนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด!
แต่ถึงต่อให้รู้มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ในใจเขายังคงรู้สึกแย่อยู่ดี
ผู้หญิงที่เขาทะนุถนอมมาหลายปีกลับถูกข่มขืน!
และยิ่งเป็นตอนที่เธอเบื่อชื่อคุณนายไออีกแล้วด้วย
นั่นทำให้เขารู้สึกไร้ค่ามากขึ้นไปอีก เขาเกลียดตัวเองมาก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ