ตระกูลชอว์ไม่มีบุตรที่เป็นสายเลือดของตัวเองเลย
ฉันถามเธอ “ก่อนหน้านี้ฉันพูดกับเธอไว้ว่าอะไร?”
ควินซี่หน้าซีดกว่าเดิม เธอน้ำตารื้นและมองมาที่ฉัน คุณแม่เดินออกมาจากห้องนั่งเล่นและถามฉันด้วยความสงสัย “แคโร ลูกกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่น่ะ? แล้วทำไมถึงใช้น้ำเสียงแบบนั้น?”
ฉันไม่อยากให้คุณแม่ต้องอารมณ์เสีย ดังนั้นฉันจึงใจเย็นลง และบอกท่าน “ไม่มีอะไรมากค่ะ หนูแค่สงสัยว่าทำไมควินซี่ถึงกลับมา! จริงด้วย ทำไมพี่เชอริลกับคุณสโตนถึงมาอยู่ที่เมืองอู๋ด้วยล่ะคะ?!”
“พี่ชายกับพี่เชอริลของลูกมาเยี่ยมแม่ที่เมืองอู๋ ส่วนคุณสโตนมาที่นี่เพื่อมาหาเจด แล้วทำไมจู่ ๆ ลูกถึงมาที่นี่กันล่ะ?”
ฉันถามคุณแม่ “หนูก็มาเยี่ยมคุณแม่อยู่บ่อย ๆ ไม่ใช่เหรอคะ?”
“แม่คิดว่าลูกอยู่ที่ฟินแลนด์” ท่านตอบ
ฉันมองไปยังควินซี่ที่มีใบหน้าขาวซีด ก่อนจะพูดขึ้น “ใช่ค่ะ หนูอยู่ที่ฟินแลนด์ แต่ว่าเพราะแมลงน่ารำคาญบางตัว... หนูเลยต้องกลับมาที่เมืองอู๋เพื่อจัดการมัน! คุณแม่คะ หนูตัดสินใจแล้วว่าจะให้บอดี้การ์ดคอยรักษาการณ์อยู่ที่คฤหาสน์ชอว์ และให้คอยติดตามคุณสโตนด้วย เพื่อเป็นการรับรองความปลอดภัย”
“ลูกกำลังทำให้แม่เป็นกังวลนะ มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ?” คุณแม่ถามอย่างเป็นกังวล “มันคงไม่ใช่...”
ฉันขัดท่านและพูดขึ้น “ไม่ค่ะ ก็เพียงแค่ป้องกันพวกขี้ขโมย”
ฉันพูดเน้นคำว่า ‘ขี้ขโมย’ คุณแม่จึงตระหนักได้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ท่านมองมาที่ฉัน ก่อนจะมองคนอื่น ๆ ในที่สุดท่านก็มองไปยังควินซี่
คุณแม่ถามขึ้น “มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า? แม่สังเกตได้ว่าลูกไม่ต้อนรับควินซี่เลย”
ฉันเม้มปากก่อนจะยิ้ม “ไหนคะ? ทำไมหนูต้องไม่ต้อนรับควินซี่ด้วยล่ะ ในเมื่อคุณแม่มีความสุขที่ได้พบเธอ? หนูก็แค่กำลังตกใจอยู่น่ะค่ะ”
คุณแม่มองฉันอย่างไม่อยากจะเชื่อ ท่านกังวลว่าฉันจะรังแกควินซี่ ดังนั้นท่านจึงรีบพาควินซี่เข้าไปในคฤหาสน์
ฉันนั่งลงที่สนามและถามพี่เชอริล “เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? ทำไมอยู่ ๆ พี่กับพี่ชายของฉันถึงกลับมาที่เมืองอู๋? แล้วคุณล่ะคุณสโตน? ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่เหรอคะ? อาการป่วยของคุณ... คุณเป็นอย่างไรบ้าง?”
พี่เชอริลไม่ได้แต่งหน้ามากนัก เธอดูสงบนิ่งและมองไปยังข้างในคฤหาสน์ ฉันหันไปมองก่อนจะเห็นควินซี่กำลังกอดแขนคุณแม่อยู่ มันช่างน่าขยะแขยงที่เห็นเธอดูไร้เดียงสาเช่นนี้!
เธออธิบายอย่างนุ่มนวล “คุณแม่โทรหาพี่ชายเธอเมื่อหลายวันก่อน ท่านอยากให้เขาพาควินซี่กลับมายังเมืองอู๋ พี่ชายของเธอไม่ต้องการทำให้ท่านผิดหวัง จึงตอบตกลงไป! เขาเป็นคนพาเธอกลับมาจากพรมแดนสวีเดนด้วยตัวของเขาเอง ฉันไม่เคยเจอคุณแม่ของเธอมาก่อน ฉันคิดว่าพี่ชายเธอคงจะอยู่ที่นี่ด้วย ฉะนั้น ฉันเลยมาที่นี่ ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้มาเจอกับคุณสโตน และควินซี่...”
พี่เชอริลอยากพูดอะไรบางอย่างแต่เธอก็หยุดไป เอเลนจึงพูดต่อประโยค “ควินซี่โทรหาฉันเมื่อวานนี้ เธออยากให้ฉันมาที่เมืองอู๋”
ฉันขมวดคิ้ว “เธออยากให้คุณมา คุณก็เลยมาเหรอคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ