หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 789

บางครั้งยาราจะเรียกแลนซ์ด้วยชื่อเต็มของเขา หรือไม่เธอก็จะเรียกเขาว่าลุงเกร็ก

ตอนที่แลนซ์ได้รับข้อความ เขากำลังจะเดินเข้าไปในบ้านตระกูลทอมป์สันพร้อมกับของขวัญในมือ เขาวางของขวัญลงและตอบข้อความของยารา

[แลนซ์: ไม่เป็นไรนะ กินน้อย ๆ ก็พอ ไว้กลับถึงบ้านแล้วฉันจะทำให้กิน]

ไม่ว่ายาราจะต้องการอะไร เขาก็จะมาหาให้เธอเสมอ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เธอก็คือฝ่ายเสียเปรียบเมื่อเธอมาแต่งงานกับเขา

แลนซ์เก็บโทรศัพท์และเคาะประตู ผู้ที่มาเปิดประตูให้เขานั้นเป็นผู้ชาย จากข้อมูลการสืบสวนก่อนหน้านี้ของแลนซ์ ชายคนนี้น่าจะเป็นพี่ชายยารา นาธาน ทอมป์สัน

แลนซ์พยักหน้าก่อนจะแนะนำตัวเองด้วยความสุภาพ “ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมคือแลนซ์ เกร็ก ผมไม่ได้พายารามาด้วย และผมมาเยี่ยม...”

นาธานขัดจังหวะและพูดกับเขาด้วยเสียงนุ่มนวล “ผมรู้ครับ ผมรู้ คุณไม่อยากให้ยาราต้องเผชิญกับปัญหานี้! น้องเขยครับ ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะ คุณแม่ผมไม่ใช่คนที่จะเจรจาด้วยง่าย ๆ คุณควรจะระวังตัวเอาไว้ อีกอย่าง ผมก็ไม่กล้าจะช่วยคุณพูดอะไรหรอก!”

น้องเขยของเขาช่างดูเป็นคนจิตใจดี

แลนซ์พูดพร้อมรอยยิ้ม “โอเค ขอบคุณที่ช่วยเตือนครับ”

นาธานขยับไปด้านข้างเพื่อให้แลนซ์เดินเข้ามา

แลนซ์เห็นพ่อแม่ยารานั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เขาถอดรองเท้าออกก่อนจะเปลี่ยนไปใส่รองเท้าแตะที่ใส่ในบ้าน จากนั้นเขาก็เดินไปนั่งลงตรงข้ามกับผู้ใหญ่ทั้งสอง

ด้วยท่าทีที่อ่อนโยน แลนซ์ทักทายพวกเขาอย่างสุภาพ “คุณลุง คุณป้าครับ ผมไม่รู้ว่าควรเรียกท่านทั้งสองว่าอย่างไรดี และผมก็ทราบดีว่าท่านทั้งสองไม่ยอมรับผม”

แม่ยาราพูดขึ้นด้วยท่าทีโมโห “นายก็รู้ดีว่าพวกเราไม่มีวันยอมรับนาย น่าไม่อายจริง ๆ ที่ยังกล้ามาถึงบ้านตระกูลทอมป์สัน”

แม่ยาราพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหยาบคาย

จริง ๆ แล้ว พ่อยารานั้นพอใจในรูปร่างหน้าตาของแลนซ์ เขาเป็นคนที่รูปร่างหน้าตาดี ปัญหาเดียวคือเรื่องอายุของเขา... เขาแก่เกินไปเล็กน้อย มันไม่ใช่ปัญหาที่เขาจะมีอายุสามสิบกว่า แต่ยารานั้นเด็กเกินไปสำหรับเขา

หากพวกเขาปล่อยแลนซ์ไป คงมีผู้หญิงไม่น้อยที่จะไล่ตามจีบเขา ยิ่งไปกว่านั้น เขาได้ยินมาว่าแลนซ์นั้นเป็นนักเปียโนที่มีชื่อเสียงระดับโลก คนทั้งหมดในตระกูลทอมป์สัน มีเพียงภรรยาเขาเท่านั้นที่ไม่พอใจในตัวแลนซ์ ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่กล้าแม้จะพูดอะไรออกไป!!

สีหน้าของแลนซ์ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย เมื่อเขาเผชิญหน้ากับคำดูถูกของแม่ยารา เขาเพียงแค่ยิ้มอย่างอ่อนโยนเท่านั้น

“คุณป้าครับ ยาราจดทะเบียนสมรสเป็นเวลาหนึ่งร้อยปีกับผมที่ไอร์แลนด์ นั่นหมายความว่าในชีวิตนี้เราจะเป็นของกันและกันเพียงเท่านั้น ผมมั่นใจว่าคุณรู้เรื่องนั้น ที่คุณพูดแบบนั้นก็เพราะคุณไม่พอใจที่ยาราแต่งงานกับผม ผมเข้าใจดีครับ ผมเข้าใจถึงความโกรธของคุณ และรู้ดีว่าผมเอาเปรียบเธอ แม้เป็นเช่นนั้น ความจริงก็คือความจริง ผมไม่อยากเห็นยาราทุกข์ทน เมื่อเธอต้องเป็นคนกลางระหว่างเรา”

“คุณป้าครับ ผมรู้ว่าคุณก็เข้าใจเช่นกัน ไม่ว่าคุณกับผมจะมีปัญหาอะไรกัน คนที่ต้องทุกข์ทรมานมากที่สุดคือยารา ผมอยากให้เธอมีความสุข และเชื่อว่าคุณป้าก็หวังแบบเดียวกัน แน่นอนว่าผมไม่ได้แต่งงานกับลูกสาวของคุณโดยเปล่าประโยชน์ ผม แลนซ์ เกร็ก สาบานว่าจะโอนทรัพย์สินของผมทั้งหมดให้เป็นชื่อของยารา”

แม่ยาราขมวดคิ้ว “ตระกูลทอมป์สันไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน”

แลนซ์ตอบด้วยความสัตย์จริง “ผมทราบดีครับ ทว่านั่นเป็นเพียงการแสดงสัญลักษณ์เล็ก ๆ ของผมเท่านั้น สัญลักษณ์ที่ผมมอบให้ยาราภรรยาผม ผมแค่อยากให้พวกท่านทราบว่าผมรักและหวงแหนเธอมาก”

แม่ยาราไม่รู้ว่าจะรับมือกับชายตรงหน้าเธออย่างไรดี ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เขาก็รับมือได้อย่างสบาย ๆ!

ปกติแล้ว เธอนั้นเกลียดชายที่แก่กว่า อย่างไรก็ตาม ในตอนที่แลนซ์เดินเข้าประตูมา เมื่อเธอได้เจอเขาครั้งแรก เธอกลับใจอ่อน สุดท้ายแล้ว ยารานั้นมีรสนิยมดี ชายที่เธอเลือกนั้นดูแข็งแกร่งและมีความเป็นผู้ใหญ่อย่างเห็นได้ชัด!

ยาราคงไม่เสียเปรียบอะไร หากเธอจะใช้เวลาทั้งชีวิตไปกับเขา

ก่อนที่แลนซ์จะมา แม่ยาราได้เตรียมคำพูดที่ร้ายกาจไว้อย่างมากมาย เพื่อจะทำลายความรู้สึกเขา เธอวางแผนไว้มากมาย แต่เธอไม่คิดเลยว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เธอไม่คิดว่าเธอจะพึงพอใจในลูกเขยของเธอ

แม่ยาราเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะถามขึ้นเบา ๆ “แลนซ์ ทำไมถึงแต่งงานกับลูกสาวของฉันล่ะ?”

แลนซ์พิจารณาตอบ “คุณป้าครับ ผมคิดว่าชีวิตนี้ผมจะไม่ได้แต่งงาน ผมคิดว่าผมจะใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวจนถึงวันตาย”

แม่ยายเขารีบถาม “เพราะแคโรไลน์เหรอ?”

แลนซ์ส่ายหน้าและพูดด้วยท่าทีสงบ “ไม่ใช่เพราะเรื่องนั้นครับ ผมมีอดีตกับแคโรไลน์ แต่มันไม่มีอะไรเลยระหว่างเรา แม้กระทั่งในตอนนี้ ยารากับผมนั้นก็ยังคงบริสุทธิ์อยู่ พวกเราไม่เคยทำอะไรเกินเลย”

แลนซ์นิ่งไป และพูดเสริมอย่างระมัดระวัง “คุณแม่ผมบอกว่าผมเกิดมาเป็นผู้ชายที่เย็นชา ด้วยเหตุนั้น ผมจึงไม่คิดจะสร้างครอบครัวมาก่อนเลย ผมโสดมาตลอดจนกระทั่งได้พบกับยารา เธอทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น ความรู้สึกที่ผมไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน”

ทันใดนั้นแม่ยายเขาก็ถามขึ้นมา “พวกเธอยังไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าเหรอ?”

แลนซ์ตกตะลึง เขาพยักหน้า “ท้ายที่สุดแล้ว พวกเราก็ยังไม่ได้ไปพบผู้ใหญ่ ผมไม่อยากให้ยารารู้สึกว่าเธอเป็นภาระ”